Deze dierendag is het 30 jaar geleden dat er een vliegtuig neerstorte op een flat in de Bijlmer, en wat herinner ik me er nog allemaal van.
Ik was 18 en er gebeurden hele spannende dingen in radioland. De VPRO was toen opgeschoven naar de zondagmiddag op radio 2 en ze hebben zich aangepast. Voorheen deed elke omroep gewoon in eigen zendtijd wat men zelf maar wilde en de zender zond het alleen maar uit. En vanaf nu zou de zender belangrijker gaan worden dan de omroep, en deze dierendag was het keerpunt.
De VPRO had de Familie VPRO bedacht, het feestelijk zondagmiddagprogramma op radio 2. En dat bestond voor de helft uit muziek en de helft uit gesproken woord, met Rik Zaal en het praatprogramma van Ischa Meijer, rechtsreeks vanuit een cafe. Hoorspelen,het kinderporgamma Van Nul Tot Tachtig, een archiefprogamma, live opnames, radiokunst en radiogekkigheden, een inbelprogramma en alles wat ook maar radio was overgoten met sausje van de VPRO.
En de VPRO zondagochtend op televisie alsmede de VPRO zondagavond stond al als een huis. Kortom, ik was zeer gelukkig op de zondagen, wel twee jaar lang.
En ik was op die dierendag ook wel benieuwd naar de nieuwe eerste keer horizontale programering op radio 3. Voor het eerst was er elke dag hetzelfde programma op hetzelfde tijdstip. Voorheen had elke omroep zijn eigen dag en gaf de zender een eigen kleur, nu kwam alles overgoten met een radio 3 riedeltje en de omroepen schoven hun vormgeving naar achteren.
Op de zaterdag, zondag en maandag was al een jaar de samenwerking van AVRO, KRO en NCRV onder de naam Station 3. En de afgelopen week hadden we afscheid genomen van de VARA dinsdag, de EO en VPRO woensdag. De TROS donderdag en Veronica vrijdag werden doorgeschoven naar de zondag en de zaterdag.
Vanaf maandag elke dag beginnen met KRO Breakfast Club met Jeanne en Peter, daarna AVRO Arbeidsvitamien, eindelijk dagelijks, en daarna de abeidersomroep VARA eerst met Denk aan Henk, met Westbroek en daarna een uurtje Carola Hamer, daarna de NCRV met de magische vrienden Sjors en Peter. Vervolgens Veronica Rinkeldekinkel met Jeroen van Inkel en de NOS Avondspits met Frits Spits, hij was enige die altijd al horizontaal zat, en fungeerde als een rode draad op de zender die de omroepen aan elkaar rijgt.
In de avond was er tijd voor de EO met fijne gospels en de VPRO met alles wat overdag niet meer mag.
Maar het werd geen feest die maandag op de radio, de bijlmerramp was zo heftig, er werd aangepaste muziek gedraaid. En 30 jaar later is 3FM niet meer te beluisteren, ze draaien veel te veel muziek en praten veel te snel en lachen overal om, het heeft niks meer met radio te maken.
Op deze plek in Winschoten stond een oud en vervallen pand en is nu tijdelijk een stadstuin aangelegd, en daar kijkt men aan tegen nieuwbouw, waar ook een oud vervallen pand stond dat is afgebroken.
Alle begrip, afgelopen zomer was gewoon van tijd tot tijd niet te doen, dat was overleven in plaats van leven.
Martin`s Broodjes enzo is er niet meer, die ruimte is ingenomen door bovenliggende sportschool, en die geldmaat is momenteel nog de enige plek in Winschoten waar in de buitenlucht nog geld gepint kan worden.
Dan spring ik op mijn weblog nu even weer naar vandaag, Borrel met de Buren, weer wat nieuws.
Op dezelfde locatie als waar ook altijd het bevrijdingsfestival is, dus niet in het centrum. Van mij persoonlijk had dit wel op het Marktplein gemogen, maar een stukje fietsen is ook niet verkeerd.
Omdat het toch eerst erg regenachtig was ben ik tot halverwege de middag thuis gebleven, de buien afwachtend zodat ik er droog naar toe kon fietsen. Ze hadden het mooi voor elkaar daarzo, met grote tenten en ruim voldoende eten en drinken.
Bovenstaande filmpje moet Little Cash & Josien Bakker zijn, ze zingen over Westerwolde, hij komt uit de Veenkolonien en we bevinden ons in Oldambt, maar ach, we zijn allemaal Groningers. En ik wil van elk optreden die ik zie toch even één minuut vastleggen en delen.
Ik las in de krant dat Oekraïense vluchtelingen aan de slag gaan als schilder.
En dat zijn dan geen schilders, maar dat wordt van ze gemaakt, even wat onderwijs en schilderen maar.
Nou ja zeg. Ik vind dat een belediging voor het schildersvak. Ik weet wel, ook uit eigen ervaring, het echte vak leert men pas in de praktijk, maar een gedegen opleiding van een jaar of wat is niet verkeerd. Ik deed na het Lager Beroeps Onderwijs nog twee jaar Kort Middelbaar Beroeps Onderwijs Schilderen, en zij mogen binnen een paar weken al beginnen!
En ik vind het ook raar dat Oekraïeners een aparte behandeling krijgen, andere vluchtelingen mogen niet werken
De Avondvierdaagse van Winschoten is de grootste van Noord - Nederland. Twee jaar lang was het verboden, wat gek is, want lekker buiten wandelen lijkt me minder gevaarlijk dan opgepropt tegen elkaar zitten in het vliegtuig, maar dit jaar mocht het weer, en wel op 17 juni.
Wegens te kort aan vrijwilligers was er dit jaar geen ,,inhaalavond" op de maandag, en liepen de deelnemers van dinsdag tot en met vrijdag, met als hoogepunt de feestelijke intocht.
Dit jaar liep er geen familie van me mee die ik ging belonen met wat lekkers, dus ik kon gewoon veilig op mijn balkon blijven om de 5000 wandelaars te aanschouwen.
Een tijdje geleden was de zoveelse Tellerlikkerfestival in De Klinker in Winschoten. En ik ben niet geweest.
Vroeger ging ik ook nooit naar het theater. Ik dacht er gewoon niet aan, voelde de behoefte niet, vermaakte me zo ook wel.
Toen werd theater De Klinker in Winschoten afgebroken en op dezelfde plek werd een nieuwe gebouwd, met dezelfde naam: De Klinker. Ik heb de bouw helemaal gevolgd en de opening heb ik ook meegemaakt. Welliswaar had ik daarvoor toen geen kaartje kunnen bemachtigen, maar dat zou snel veranderen. Ik keek de theatergids eens door en koos voor elke maand een voorstelling die ik ging bekijken.
Vooral in het eerste seizoen zetten ze breed in en komen de beste artiesten. En natuurlijk ook ruim baan voor nieuw en lokaal talent. Ook latere seizoenen bleven ze dingen programeren die mij wel aanstaan, en ik had er zowaar een nieuwe hobby bij. Iets leuks wat je prima in je eentje kan doen, en het is niet vermoeiend, gewoon lekker zitten en genieten.
Toen kwam het virus en alles ging dicht. Theaters en vliegvelden, en de horeca en de winkels en u weet wel. Alles ging weer open, maar de theaters bleven twee jaar lang gesloten.
En nu heb ik helemaal geen zin meer.
Toen het theater weer open ging kwam Karin Bloemen. Ik had haar hier al vaker gezien en was graag nog een keer gegaan, maar ik heb geen QR code, en toentertijd was dat verplicht. En zowel Karin Bloemen als theater De Klinker deden er braaf aan mee. En dan hoef ik al niet meer.
Men mocht alleen naar binnen met een QR code, dus men moest bewijzen dat met gevaccineerd was of men moest getest zijn. Welnu, of ik me al dan niet laat vaccineren gaat niemand iets aan, en ik laat me sowieso niet testen als ik me niet ziek voel. Inmiddels is de code opgeschort, maar ammehoela dat ik me daar nog vertoon.
De Klinker, en de hele kunst en cultuursector heeft het bij mij verbruid, ik hoef dat nimmer meer. Ik zoek sowieso nog steeds niet de drukte op, hopende daarmee gezond te blijven.
