Snel maar weer verder met een stokoud filmpje van Quandy.
En dan hier de bijgewerkte vaste tekst:
Qyandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019.
Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks.
In april 2008 was hij dus zeven maanden, en dit is dus alweer het negenentwintigste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Mijn ouders vierden hun 50 jarige huwelijksdag in een huisje bij de Efeling.
Woendag vertrekken en aankomen, donderdag daar ontwaken en weer inslapen en op de vrijdag weer naar huis.
We mochten vanaf 3 uur in het huisje, dus mijn idee was dat we dan niet voor drie uur hoefden te komen.
En op vrijdag moesten we om 11 uur het huisje verlaten dus leek het mij het beste om dan rechtsreeks weer naar huis te gaan.
Maar helaas, men kreeg ook drie dagen toegang tot het pretpark en dat opent nu eenmaal om 10 uur en na 18 uur gaan de attracties dicht.
Dus we vertrokken woensdag om 8 uur en toen we aankwamen gingen we het pretpark in.
Dat wil zeggen, moeder nam hondje Mellow mee en ik dus niet.
Om drie uur mochten we naar het huisje en daar ben ik ook gebeleven, om wat wandelingetjes met Mellow na.
Donderdag, hondje Mellow de hele dag opgesloten in het huisje en in de avond wel even gezien en een wandelingetje gemaakt en toen snel naar het restaurant om het eten.
Ze hadden gereserveerd voor zeven personen en we mochten daar zijn van 20 tot 22 uur.
Eerst betalen en dan mag je zoveel eten als je maar wilt en bijna alles ter wereld is er wel.
Grote genade zeg.
Ik kwam in een soort van zaal tussen honderden andere mensen en je kon met een bord langs allemaal hapjes lopen, en als je iets gebakken wilde hebben moet je het vragen aan een kok of zo.
Tja ik weet niet, ik het de uitleg niet goed begrepen, ik kon die meid niet verstaan, en aangezien ik me toch op de anderhalve meter probeer te houden stond ik helemaal achteraan. En volgens mij begreep de rest van de familie precies hoe en wat.
Ik liep langs de hapjes en zag een overvloed, heel veel en er was niks waarvan ik dacht dat ik dat eens wilde proeven. Ik ken die zooi helemaal niet. Misschien is het vlees, misschien wel een kikkerbil, of een kreeft of ander dood spul. En sushi wat ik niet hoef, en vis en het stond me heel erg tegen.
Voor 36 euro mag je je hier volproppen, ammehoela.
Ik zag aardappelsalade en dat schepte ik op, best veel.
Zo, dat ging ik opeten, en je mag hier zoveel eten als je maar wilt en dit is dus mijn keuze.
En ik zag mijn ouders en broer en zus en haar vriend en mijn nichtjes borden vol scheppen.
En men at en men genoot en ik dacht alleen maar dat dit toch niet goed kan zijn.
Al die mensen, al dat overgewicht en maar proppen.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn familie dan niet overdreven veel nam.
En als me dan gevraagd wordt of er meegelopen moet worden om te kijken wat er allemaal geschikt is dan denk ik laat ze maar lekker genieten, laat ik me maar koest houden.
En ik hou er ook niet van om sjiek te dineren waarbij men een stoel onder je kont schuift.
Maar om nou gaan zitten schranzen in een vreethonk?
Ik weet niet precies wat of nou de bedoeling was, een experiment op zijn tijd moet kunnen.
En hier word je gewoon beroerd van.
Ijs heb ik ook niet genomen, ik wil geen bakjes en klontjes en ook niet op knoppen op apparaten drukken.
En ik denk ook aan al dat eten dat hier wordt weggegooid, wat een verspilling, op een aarde waarop mensen honger lijden.
Vrijdag had ik het wel voor elkaar, de hele familie zou naar het pretpark gaan en ik mocht met Mellow aan de wandel. Echt, het is niet mijn hond, zij is echt een allemansvriend, maar ik heb haar toch een heilige boom laten zien. Ik wandelde door het gebied dat de Efteling ter compensatie heeft zodat ze verderop Bosrijk konden bouwen alwaar wij dus slapen.
Gisteren, toen we met ons allen op de Efteling waren werden op een gegeven moment alle buitenatracties gesloten omdat er onweer kwam, we schulden met honderden andere mensen in station Oost.
Ach ja, niet vaak lang in de rij gestaan, meestal schoot het aardig op.
Veel poppen gezien.
En vandaag heb ik helemaal rond de Efteling gelopen, ik heb gezien hoeveel parkeerplek er nog is en waar de muziek klinkt en waar je niet moet zijn. Ik zag de dingen die je ziet als je van ver komt, als het heel erg druk is. Dat was het gelukkig niet.
In een fietstunnel kon ik een uurtje schuilen voor een plensbui, ik kon op de telefoon precies zien hoe zwaar het zou worden en hoe lang het zou duren. Mellow kon nu ook even rusten.
Ik had ons vakantiepark al helemaal rondgelopen maar ik nam nu ook even een kijkje in het andere vakantiepark, in de goedkopere sector maar eveneens in bezit van de Efteling.
En na het schuilen ontdekte ik de doorgang waar de hotelgasten het park in gaan.
En ik liep nog door het Duits Bosje, dat zag ik dan op mijn telefoon staan, maar nu ik dit schrijf is er geen informatie over te vinden.
En op de terugreis eten bij de MC Donalds, oke, ik ben mee naar binnen gegaan om te pissen, maar dat bedrijf gaat dus niks aan mij verdienen, ik sloeg even over.
Maar verder was het heel gezellig hoor.
En er schiet me vast nog wel meer te binnen, of ik ga het nog een keer posten en dan anders.
We zijn weer thuis.
Hiep hiep hoera, mijn ouders zijn 50 jaar getrouwd.
Met elkaar.
De Pompers op het bevrijdingsfestival Oldambt in het Maintebos in Winschoten.
Dit is een opname van donderdagavond 5 mei, ik had overdag gewerkt en ging dat ook de volgende dag weer doen. Wat er zich overdag allemaal afspeelde heb ik niet meegekregen, alleen een aantal bands in de avond.
Gravediggers op bevrijdingsfestival Oldambt in het Maintebos in Winschoten.
Het was een fantastische avond, een geweldige sfeer en ik heb zeer genoten.
En zo smurfen wij voort.
Hiep hier hoera, vandaag is er eindelijk weer eens een Nederlander heilig verklaard.
En wel Titus Brandsma en dat is dan voor het eerst sinds 2007 dus het werd wel weer eens tijd.
Hij stierf in 1942 en werd pas halverwege de jaren 80 zalig verklaard, daarna was het wachten op een wonder voor die heilig verklaard mocht worden en dat was dus nu het geval.
Ook op RTVNoord staat wie de man was:
Titus Brandsma was een Nederlandse katholieke monnik en geleerde. Hij kwam uit Friesland, studeerde in Rome en woonde een groot deel van zijn leven in Den Bosch. Ook kwam hij regelmatig in Groningen en Winschoten.
Kijk, en dat laatste vind ik dan weer het alhier vermelden waard.
En dat is ook wat ik er van onthoud, er is een Nederlander heilig verklaard die wel eens in Winschoten kwam.
In het Maintebos in Winschoten op het bevrijdingsfestival Oldambt nam ik in de avond een kijkje en genoot meteen van het optreden van Gravediggers.
En als ik geniet leg ik één minuut vast.
Onderweg terug van de dodenherdenking bij het monument aan het Zuiderveen in Winschoten en dan over de Garst, voor de Grachtstraat langs, door de Garsterstaat en via Liefkensstaat en Liefkenshoek en dan stoppen bin het monument op de Venne en dan op naar Marktpleinkerk.
Bewegend beeld met geluid.
Ik bekijk nu de live webcam: Rijksweg A7 / E22 in Winschoten via @WebcamsinNL http://t.co/WkSYzmBQg2
— ReneSmurf (@ReneSmurf) 4 januari 2014