De naam van Zwijndrecht is mooier dan de plaats zelf, geen oud historisch centrum tegengekomen en ongemerkt Hendrik Ido Ambacht binnengereden.
Alles zit hier aan elkaar vastgebouwd en het is overal keurig netjes en schoon. Het is erg leuk om te fietsen zonder te weten wat ik om de hoek tegenkom, zo kwam ik langs allerlei wijken en woningtypen. Van rijtjeshuizen met mooie of onkruidtuinen tot de villa`s en kasten voor de rijke stinkerds. En best veel flatgebouwen ook, met hier en daar een kerk.
De camping zelf is ook al zo netjes en keurig verdeeld in velden voor caravans, kampers, tenten, een veld voor vakantiehuisjes (chalets) en een veld voor stacaravans (woonwagens) Het doet denken aan de aangeharktheid en gesnoei van een begraafplaats. De douches en wc`s zijn ook keurig, en alleen binnen te komen middels een pincode.
Gisteren ben naar Barendrecht geweest om wat rond te kijken en een nieuw oplaadkabeltje te halen.
En later op de dag heb ik op de vouwfiets het zeer nabij de camping gelegen Heerjansdam bekeken. Heerjansdam valt onder Zwijndrecht maar zit vastgekoekt aan Barendrecht.
Hiep hiep hoera, ik ben nog niet jarig, dat is de volgende week, maar ik ben wel op vakantie, en wel nu en wel hier:
Alles ging voorspoedig tot dat ik mijn telefoon op wilde laten, het kabeltje begaf het. Rotzooi is het ook, dingen zouden niet stuk moeten mogen gaan! Evengoed, het is niet anders, tot zover dus mijn verslag.
Links is de werkplaats van de broers, rechts en ook bovenin de tentoonstelling met de van hout gemaakte producten.
Ze hielden een open dag op de tweede Pinksterdag, toen er ook allemaal historische motoren rondreden op het industrieterrein.
Ze vinden het zonde als hier in de regio oude bomen worden gekapt en dan worden afgevoerd naar elders, ze houden het hout liever hier om er wat moois van te maken.
En dit is dan weer op een heel andere plek in de stad, wat helemaal niks met bovenstaande te maken heeft. Of het moet zijn dat het zou kunnen dat bomen van hier aldaar in iets anders veranderd zijn.
Op zaterdag 21 mei 2022 was er het Shantikoren festival in Winschoten.
Tien koren, vijf Duitse en vijf Nederlandse, waaronder die van Winschoten Maritiem, verdeeld over vijf podiums verspreid door het centrum van de stad. Ik durfde het nog niet aan me te begeven in de menigte maar kon de klanken wel horen vanaf mijn balkon.
Op zondag 29 mei 2022 was er de Dag van het Park in het Stadspark in Winschoten. Nadat het twee jaar lang verboden is geweest mochten de verenigingen zich nu weer presenteren. En omdat er werkzaamheden aan een fietspad waren was de route anders, en ook veel korter.
Nieuw dit keer was dat de route was te scannen en dan kon men op de telefoon kijken waar iedereen opgesteld stond, maar gewoon de pijlen volgen kan natuurlijk ook.
Ook bracht ik ergens dit jaar een bezoekje op de camping in Drenthe.
Niet zelf getekend, wel zelf tegengekomen, deze afbeelding.
Het werd weer droog, de zon brak weer door, we waren uitgerust en gingen de wandeling voortzetten. Toen in in het Duitse Bosje liep begon het weer te regenen en ik zag op mijn mobiele telefoon dat er nog meer aan kwam. Ik besloot om nu te gaan schuilen op het bankje in het wachthuisje voor het pendeltreintje.
Omdat het bankje bezet was stond ik eerst aan de andere kant, pas toen het droger werd werd het rustiger, en ik ving op dat het treintje vanwege een technisch mankement ook niet meer kwam vandaag.
Niet lang daarna ging de telefoon, de familie had genoeg van het pretpark en we gingen naar de auto's. Terug naar huis.
