Mijn weblog is niet bedoeld om mensen nieuwsgierig te maken naar Almere, absoluut niet, mijn weblog is bedoeld om de wereld te laten zien door mijn ogen. En dit is wat ik vandaag tegenkwam: tenkrommende idiote regels, wat niet alleen bedacht en goedgekeurd is, maar ook nog gemaakt, niet te vatten hoe absurd:
..Houd Almere schoon" staat er.
Vandaag zijn we weer wezen fietsen en wel naar het oudste deel, Almere Haven, waar ze zelfs grachten hebben.
Het ging natuurlijk ook meer om de fietstocht dat de stad zelf, waar overigens best veel gesloten was, je zou niet zeggen dat het hartje zomer is, natuurlijk speelt het weer ook niet echt mee.
Zie je wel, ook in Almere zijn honden van het mannelijk geslacht, vrouwtjeshonden zijn niet echt honden.
Ook dit kwam ik tegen, en deze boodschap telt wel voor meer partijen, maar vooralsnog ziet het er niet naar uit dat men tot inkeer komt dat het niet goed gaat of komt.
Tot zover dan de dingen die mij opvielen tijdens mijn fiets en wandeltocht.
Mijn internetverbinding is prima alhier in Almere, tot nu toe is het me elke dag gelukt om fijn naar de Arbeidsvitaminen te luisteren. En ik kwam tot de ontdekking dat ik de volgende foto wel gemaakt maar nog niet geplaatst had, deze is er even tussendoor geglipt en hoort er ook bij.
En alhier nog even een niet door mij gemaakte filmpje van de welbekende olifanten van Almere. Ik kon er niet zo dichtbij komen, helaas, ik vind dat openbare kunst toegankelijk moet zijn voor iedereen.
Almere beschikt over zeer veel fietspaden en fietsbruggen, dat fiets heel fijn, ze hebben dan niet de langste wandel en fietsbrug ter wereld, maar ze kunnen natuurlijk ook niet alles hebben.
Ik ben weer eens op vakantie, ditmaal Almere, en vandaag eens wat fietsen gehuurd en ik fietste zelf mee op de vouwfiets.
Ik had twee missie`s vandaag, te weten de olifanten en het kasteel.
In beide gevallen kon ik er niet heel dichtbij komen, maar het ging natuurlijk ook meer om de fietstocht er naar toe.
De olifanten zijn lelijk, het kasteel is lelijk, eigenlijk is heel Almere wel lelijk, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak.
Gelukkig viel het nog mee met de regen, er viel minder dan verwacht, maar droog bleef het ook niet.
Het navigeren met een mobiele telefoon is uitermate handig, voorheen gebruikte ik altijd mijn garminnavigatie uit de auto en deed ik het op wegbewijzering en gevoel, en nu vertrouw ik blind op google.
Google heeft soms een heel eigen mening waar bijvoorbeeld de olifanten zich bevinde n, daar zag ik niks, dus ik moest maar zelf uitzoeken waar ze voor mij zichtbaar waren.
Almere heeft heel veel fietspad, en ook veel busbaan, en het lijkt alsof overal maar wijken gebouwd zijn.
De teksten hebben niet per se iets met onder of bovenstaande foto te maken.
Het gaat om het geheel, en wat op de foto staat ziet u zelf immers wel.
Ik ben op vakantie in eigen land, en als je alles zo`n beetje al gezien hebt beland je vanzelf wel een keer in Almere.
Op zich trekt het me niet, maar ik vind het wel interessant, hoe lelijk men toch bouwen, maar soms is het ook wel mooi, kwestie ook van smaak natuurlijk.
Tegengekomen en opvallend genoeg om vast te leggen.
Net als ik er ben zijn ze het hele station aan het verbouwen, ik zou zeggen, als je dan toch een compleet nieuwe stad gaat bouwen, doe het dan meteen goed. Maar wat dat betreft is Almere net als andere steden, het is nooit gereed.
Het hoogste gebouw van Almere, 130 meter, en vanaf de camping te zien.
Niks mis met een stoep, lijkt mij.
Ik wilde toch eens kijken beneden de zeespiegel, want zo heel lang zal dat vast niet meer duren.
Er zijn mensen die houden van strak en rechte lijnen.
De camping is prima, maar niet vlakbij het stadscentrum, zoals was vermeld.
Ik ben met de auto naar een parkeergarage gereden, maar vanaf de camping op de vouwfiets heb ik een rondje gereden door waterwijk.
Pebbles on the beach is geen Ronflonflonnummer, echter wel gezongen door Jacques Plafond, en daarom wel zo passelijke beelden er bij van mijn eigen plafond, gefilmd vanaf mijn stofzuiger. En nog wat stoelpoten en ik schiet zelf ook nog voorbij.
In het kader van oude filmpjes opnieuw posten komt de goede oude Quandy weer voorbij, toen hij nog jong was.
Qyandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In maart 2008 was hij dus zes maanden, en dit is het negentiende filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Dit kunstwerk, want dat is het, heeft 40 jaar lang in een binnenplaats in het kantongerecht gestaan.
Ik herinner mij nog wel dat ik daar met mijn middelbareschoolklas eens een dag was om wat zaken bij te wonen. En dat ik toen dit kunstwerk zag staan op de binnenplaats van dat gebouw, en ik wist dat rechters, advocaten en de daders en wellicht slachtoffers dit ook allemaal zagen. Een binnenplaats als groene oase met dit kunstwerk er in, mja, ik weet niet, ik word er niet heel blij van.
Maar omdat het kantongerecht is opgeheven en het gebouw een gezondheidscentrum is geworden en ze aldaar de binnenplaats willen opheffen, werd dit maar naar het stadspark verplaatst, tussen al die rozen en al heel wat andere kunst.
Deze panelen stonden er ook, want dat was slechts zeer tijdelijk.
Het ging natuurlijk ook om het hele proces, van bedenken en uitvoeren en neerzetten en ook weer weghalen.
Of het uit elkaar gesloopt is of nog ergens anders tentoongesteld of ergens bewaard wordt, ik heb het in elk geval vastgelegd, niet alles, slechts even een indruk.
