Ik heb van de tweede nacht van Winschoten het volgende filmpje gemaakt. Deel 3 heeft u gisteren al kunnen zien, hoe het afliep.
De eerste nacht was achter de rug, nu was het zaterdag. De afgelopen vrijdagnacht waren er op twee podiums muziek, aankomende nacht alleen op het hoofdpodium op het Marktplein.
Ik begin met filmen op het Marktplein, daar waar het gisteren gebeurde en vannacht weer zal gebeuren. Daarna beelden van de kermis vanaf mijn balkon. En dan wat beelden als het donker is. De optredens van de diverse artiesten en de almaar doorrazende kermis achter het podium.
Het was me een kabaal, de deuren trilden thuis in mijn sponningen. Moet kunnen, want in Winschoten kan alles.
Nou ja, bijna.
Op 8 minuut 30 vind ik zelf nogal boeiende beelden, dat het te druk was op de kermis omdat mensen achter vrijgekomen karretjes moesten jagen. Supersnel zat hij weer vol.
De zaterdagnacht is duidelijk minder druk dan de vrijdagnacht, maar het is wel een nacht die er zeker mag zijn. En hoe het afliep heeft u gisteren al kunnen zien.
Ik ben terug van vakantie. En voorgaande jaren hield ik een heel dagboek bij dat ik bij thuiskomst pas plaatste. Dat heb ik nu niet gedaan, ik heb alles dezelde dag geplaatst.
Ik heb nu de Waddeneilanden allemaal gezien, tenminste daar waar ik komen mag en wil. En op mijn weblog ga ik verder met waar ik gebleven was.
Ik had tijdens de Nacht van Winschoten, onderdeel van het Zomerfestival Winschoten, op en rond het Marktplein, een aantal filmpjes gemaakt.
Als ik deze zie komt het in mijn herinnering allemaal weer vers terug. Wat een nachten, wat een sfeer. Terug naar zaterdag 14 juli 2018.
Na een halve minuut houdt het geluid er even mee op, vast iets met geluidsrechten, maar de beelden zijn er niet minder om. En binnen twee minuten is het geluid er weer en raast het voort. Ik laat het einde zien, hoe het afliep.
Het ging natuurlijk nog in de kroegen door, maar buiten was het afgelopen. Een fijn moment, want ik was best moe. Dat is te zien op 3 minuut 30 ongeveer, toen iemand leuk deed.
Na Bassie en Adriaan komt er nog iemand vragen om te schreeuwen en dan gaan de lichten uit. ,,we want more" zingen helpt niet.
De kermis sluit ook af en dat leg ik ook vast. Daarna loer ik nog even vanaf mijn balkon. Het is mooi geweest.
Tijdens mijn vakantie luister ik altijd naar de Arbeidsvitaminen, het oudste radioprogramma ter wereld, op Radio 5, dat niet eens in de lucht zit, maar wel te horen via internet. Tegenwoordig is dat programma weer in handen van Hans Schiffers, en hij komt meteen na Je dag is goed, met Jeroen van Inkel, ook al een oude bekende. Wat mij betreft was Van Inkel er niet meer in gekomen, want wie kiest voor commercieel moeten ze niet terugnemen, maar ik ga er niet over, en tollereer hem maar, hij doet het op zich wel leuk.
Maar dat is niet waar de titel van dit logje op slaat. Mijn ergenis gaat niet uit naar Omroep Max of de AVROTROS, maar de NOS die de nieuwsberichten ieder uur verzorgd.
Eerst doen ze heel vervelend door steeds terug te komen op die malloot die de Elfstedentocht ging zwemmen. Kijk, als er geld nodig is voor kankeronderzoek moet er gewoon geld komen voor het kankeronderzoek en daar moet de regering voor zorgen. Niet een idioot zo ver laten zwemmen!
Maar dan ze dan elk uur ook nog gaan melden waar de zwemmer zich bevindt, vind ik geen nieuws. Pas bij verzuipen of eindstreep halen of andersinds stoppen, dan even vermelden, geen tussentijdse onzin!
Een nog veel grotere ergenis kwam later die week. Er is brekend nieuws want er is een doorbraak want vermoeddelijk..... Vermoedens is geen nieuws. Het nieuws is dat er om 12 uur een persconferencie gehouden wordt. En dat melden ze dan ook nog elk uur.....
Nieuws is pas nieuws als het nieuws is, maar wat ik nieuws vindt daar denkt de NOS heel anders over. Nou ja, en dan heb je nog al die experds die ze in het nieuws laten horen, Joost mag weten waar dat nou weer goed voor is. Vroeger kon een nieuwslezer het wel rustig en alleen af, met af en toe wat papiergeblader, en was het allemaal een heel stuk duidelijker.
Maar of ze toen ook al overdreven aandacht aan het één en veel te weinig aan het ander besteden, dat zal vast ook wel.
Ik zit op de camping, in de voortent. Ik pak mijn laptop er bij voor een gezellig muziekje en ik tik mijn logje en zet hem aan de kant. De hele avond naar een scherm turen vind ik niet gezellig. Dat doe ik wel weer als ik weer thuis ben.
Ik bekijk ook even de sociale media en krijg plotseling deze link onder mijn neus gesmurfd.
Koen Dulfer is een podcast begonnen: Koen`s Spreekuur.
Ik besluit om de eerste aflevering te beluisteren als pa en ma naar bed zijn. Want nu is het gezellig babbelen en de plannen maken voor morgen.
En als ik dan eenmaal alleen zit en heel zachtjes begin met af te luisteren, begint hij meteen al over onderwerpen! Nou ja, luister zelf maar, en hoor wat ik hoorde.
En luister voortaan met me mee, wat ik allemaal nog ga horen.
Vandaag was ik even naar Hollum, niet te verwarren met Ballum, op Ameland. Een drietal kerken linksaf, alsmede de Waddenzee, en rechts onder andere een sporthal, allemaal dingen waar ik niets mee heb.
Het is geen beachkunst.
Het oudste huisje van Ameland.
Vluchtelingen in Zuid Europa, wat doen we er mee?
Lekker volgebouwd dorp.
Toen ik even ging zitten op een bankje in het plantsoen ging Quandy er bij liggen.
Ik zal het nog een keer uitleggen, want ik update wel elke keer, maar er is toch altijd iemand die dit niet snapt, ik ook niet overigens.
In Winschoten kreeg ik mijn eerste en enige bekeuring voor het rijden met een loskoppelbare trekhaak. In Winschoten mag dat niet van de Winschoter politie omdat zij vinden dat je dan het nummerbord niet goed kan zien, en wie met zijn navel (of kruis) op de weg gaat kan het inderdaad niet zien. Wat los kan moet er ook af, in Winschoten. Maar elders op aarde, waar ik op vakantie ben, zie ik altijd precies dezelfde auto`s als dat ik heb, en daar zit dan wel vaak een trekhaak achter. Dus elders op aarde mag men er wel mee rondrijden, alleen in Winschoten niet, daarom haat ik de politie van Winschoten en hoeven ze nimmer op mijn medewerking meer te rekenen.
Verder met wat knusse straatbeelden van Hollum, niet te verwarren met Ballum.
Het waaide flink en de dag eindigde met veel te veel regen.
Vandaag eens een fijne boswandeling gemaakt door het oudste bos van de waddeneilanden.
Paaltjes volgen en nadien fijn drinken.
Het was nog geen vijf kilometer, maar ver genoeg voor Quandy.
En daar waar men vissen kan kan men ze ook slachten.
Dat heb ik niet gedaan, ik dood geen dieren, ik eet ze wel.
Update: Ik werk helemaal nergens aan mee, niet de consument de schuld in de schoenen schuiven! Update2: Slachten is iets anders dan doodmaken, slachten is de ingewanden er uit halen, en in dit geval van de gevangen vissen.
