Een zomerfilm met wat rechtevrije achtergrondmuziek dat ik op 50% heb gezet, dan komt het geheel wat meer over als één geheel, want dat is natuurlijk ook. En de andere 50% is dan het orriginele geluid, compleet met ruis veroorzaakt door wind.
En weer landde er een traumahelycopter, dit keer op het Israelplein. Toen weer opsteeg fimde ik weer, hij kwam bijna recht over me heen. Vervolgens zoom ik even wat in en ook weer uit. Daarna film ik heel interessant een bus die over het Marktplein rijdt.
Vervolgens de vogeltjes, ook hele jonge. En de dieren in het Sterrebos, die herkennen Quandy en vermoeden dat ik brood bij me heb, dat heb ik niet en dat weten ze nu ook.
Tenslotte op de fiets naar de viering van het tienjarig bestaan van natuurgebied Reiderwolde, ten noorden van Winschoten. En de band Toosst die optrad in de tent aldaar. Ik beklom ook nog even het rode uitzichttorende vanaf het hoogste punt van de provincie Groningen, en uitzicht op de skyline van Winschoten
Daarna nog het uitzicht van het rode torentje aldaar. En tenslotte als het achtergrondmuziekje afsluit horen we Toosst nog spelen in de tent.
We hadden dit jaar voor het eerst een bevrijdingsfestival. Maar kennen al jaren het paasfestival, dat ze dan weer event noemen. Het pinksterfestival, noemen ze ook event. En er is een Havenfestival.
Al jaren is het Shantyfestival. En we kennen sinds vorig jaar, en dit weekeinde, het Rozenfestival.
Het Rozenfestival is vorig jaar ontstaan, toen bestond het rosarium in het stadspark 50 jaar en dat werd gevierd. De groenmarkt is er al jaren, en dat is uitgebreid tot een tweedaags festival, in juli, als de rozen bloeien.
Dit is de Secretaris Heikenslaan in Winschoten, daar woont helemaal niemand aan, want het loopt dwars door het Sterrebos.
Dit is Quandy.
En dit zijn ook leuke bankjes.
Ik mag ook altijd graag naar bloemetjes kijken.
Inhoud emmer.
Vrolijkheid.
De tunnel in het Sterrebos, Koekoek, ligt er weer netjes bij.
En terwijl licht in de nacht, lichtvervuiling, een steeds serieuzere en steeds groter probleem wordt zet Winschoten dit tunneltje ook maar eens in de schijnwerpers.
Het filmpje begint met de twee replica`s van de Winschoter Toren d`Olle Witte, in diezelfde Olle Witte, vaarvan ik de afdaling filmde vanaf die verdieping tot aan de niet meer in gebruik zijnde gevangenis.
Vervolgens Quandy in de vijver van het stadspark en ik aanschouw het nieuwe leven en ik zoom in op de MC paal omdat ik dat zo lelijk vind.
Nu de visjes in de vijver van mijn vader. En ik sluit af met afvalteringswerkzaamheden in de avond. Eerst filmde ik buiten op straat, en daarna keek ik telkens als er wat vanaf mijn balkon viel te zien.
En een stank ook dat er vrij kwam. Ze waren gelukkig wel ruim voor middernacht klaar.
Ik kwam op de website van RTVNoord de volgende tekst tegen:
Directeur Albert Koeleman: 'Wij zijn zes jaar geleden aan dit prachtige project begonnen. Twee jaar geleden startte de bouw. En moet je zien wat we nu hebben', zegt hij tevreden.
De verhuizing was ook hard nodig, vertelt hij. 'De oude ziekenhuizen in Winschoten en Delfzijl zijn gedateerd. Het ziekenhuis in Delfzijl is zo'n zestig jaar oud, sommige delen van Winschoten zelfs ouder.'
Zo, dat is even een flinke trap na zeg! Hoezo gedateerd? Waarom is een oud gebouw gedateerd als het van zowel buiten als van binnen helemaal gemoderniseerd is en voldoet aan de eisen van deze tijd?
Er zijn oude gebouwen genoeg op de wereld die al over de honderd jaar zijn en nog helemaal in prima staat gehouden al die jaren. Dat kan heus.
Ga dan niet zeggen dat de verhuizing hard nodig was, vanwege gedateerdheid, want dat was het niet!
Het jaar is weer doormidden, we bevinden ons nu dichterbij 2019 dan bij 2017, wat gaat het weer vlug.
Vandaag was ik naar Vita Nova Locatietheater. Vita Nova is de Winschoter toneelvereniging, en eens per jaar organiseren ze locatietheater.
We beginnen en eindigen dan in grandcafé Carambole, rond drie uur des zondagsmiddags. We worden dan onderverdeeld in groepjes en ik behoorde tot de gele groep. Met zo ongeveer 30 personen liepen we met onze gids mee, lopend naar de eerste locatie.
Dat was dit keer het voormalig Rabinaatshuis in de Bosstraat, waar ik als kind elke woensdag bij Ons Honk kwam, en waar nu Troost en Meer in zit, een winkel waar ze tevens workshops en lezingen geven.
Het Rabinaatshuis is gebouwd rond 1895 in de Moorse stijl. Maar vanwege het mooie weer mochten we aan de achterkant het pand weer uit om fijn in tuin naar de eerste voorstelling te kijken. Er werden nog wat klapstoelen bijgezet, want de groep was iets groter dan verwacht, en zoiets heeft wel wat.
Het eerste stuk was zeer luchtig en lachwekkend en stemt tot nadenken. Uitzichtloos, een absurdistische eenakter, een eeuwige uitzichtloze discussie met en over elkaar.
Prachtig!
Na het applaus verlieten we de tuin via het pand en we gingen met onze gids naar de volgende lokatie. We liepen van de Bosstraat helemaal naar de Dr.D.Bosstraat en daar moesten we nog even wachten, want het stuk aldaar was nog bezig voor hun eerste groep. (volgt u het nog?)
We gingen in de tuin van een in 1938 gebouwde Nutsbank, waar nu twee grafisch ontwerpers wonen.
Dit stuk, Zij die liefhebben, was heftiger. Ook prachtig, maar heftiger.
En dat moet natuurlijk ook, als je drie voorstelligen gaat kijken wil je ook verschillende stijlen zien, lijkt mij.
De derde locatie was natuurlijk grandcafé Carambole, waar altijd het start en eindpunt is en altijd één stuk opgevoerd wordt. De andere locatie`s zijn altijd nieuw, want ze worden slechts éénmaal aangedaan. En dit keer dus lekker buiten, behalve bij Carambole.
Een carambole is een biljartterm, en toch staat daar geen enkele biljarttafel. Toen deze zaak begon in 1984 was dit het eerste biljartcafe van Noord Nederland, en een doorslaand succes. En tegenwoordig zijn er meer dan honderd soorten speciaal bieren te verkrijgen.
Echte zussen doen samsam, was ook een leuk stuk, verzin het allemaal maar en kom er maar eens op. Allemaal verschillende figuren en er ging flink wat glasservies aan!
Het was een heerlijke zondagmiddag, zeer geslaagd!
In 1926 begon de VRPO, en in 1926 kreeg Winschoten zijn St.Lucasziekenhuis.
Tot vandaag. De VPRO bestaat nog, maar het Winschoter ziekenhuis is niet meer.
Alhier de geschiedenis die ik ooit van hun eigen site afgehaald heb:
Aan het eind van de 19e eeuw wilden de katholieken in Oost-Groningen, in plaats van een ziekenhuis, een bejaardentehuis stichten. Diverse pastoors hebben vanaf 1899 geld ingezameld.
Hoe het begon
Na 1918 zijn in Winschoten actieve pogingen ondernomen het bejaardentehuis in het pand Langestraat / hoek Gaslaan te stichten en in een villa aan de Garst, direct over de spoorwegovergang. In 1921 zag het toenmalig kerkbestuur (pastoor Holtel en de heren Röben en Dröge) af van het bouwen van een bejaardentehuis en kwamen er plannen op tafel voor een ziekenhuis. Gezien de beperkte vervoersmogelijkheden in die tijd was de stichting van een ziekenhuis in Winschoten van groot belang. De gemeente zag hier echter geen kans toe, zodat pastoor Holtel werd benaderd met de vraag of de katholieken misschien kans zagen een ziekenhuis te stichten. Dit had succes, want er kwam van een zekere Lucas Fleerkamp een grote schenking binnen van f 10.000,-. Deze Lucas had als voorwaarde dat zijn voornaam verbonden moest worden aan de instelling. Toen de naam er eenmaal was werd de commissie 'Vereniging St. Lucas' opgericht. Deze commissie bestond uit de heren Holtel, Röben en Dröge. De vereniging ontplooide allerlei activiteiten en plannen en had binnen een jaar f 9000,- ingezameld. Bij stukjes en beetjes werd grond gekocht en werden plannen gemaakt.
De bouw
In mei 1924 begon aannemer Luppes met de bouw van het ziekenhuis. In augustus werd de eerste steen gelegd. De totale bouwkosten, inclusief inventaris, bedroegen in die tijd f 192.429,91. De Zusters Franciscanessen in Nijmegen zouden voor de 'bediening' zorgen. Eind 1925 was het ziekenhuis gereed en dr. J.H. Hommes werd benoemd tot directeur geneesheer. Op 11 januari 1926 werd het R.K. St. Lucas ziekenhuis ingewijd door deken Eppink.
De opening
Op 12 januari 1926 vond de officiële opening plaats met 50 bedden. Veertien dagen later werd de eerste patiënt opgenomen. Het totaal aantal opgenomen patiënten bedroeg in datzelfde jaar 324. In 1968 werd het maximum aantal bedden bereikt, nl. 240. In 1970 werd het personeelsgebouw met een huisvestingsmogelijkheid voor 110 personeelsleden voltooid.
Opening ziekenhuis met 50 bedden in 1926
Uitbreiding tot 86 bedden in 1936
Uitbreiding tot 95 bedden in 1940
Uitbreiding tot 125 bedden in 1953
Uitbreiding tot 130 bedden in 1954
Uitbreiding tot 150 bedden in 1957
Uitbreiding tot 200 bedden in 1962
Uitbreiding tot 240 bedden in 1968
En op de website De verhalen van Groningen kwam ik hetzelfde verhaal tegen, in een iets andere versie. Daar wordt ook nog over de welbekende nonnen gesproken.
Wie beide verhalen tot zich neemt kan zich wel een voorstelling van het ziekenhuis en diens geschiedenis maken. In de jaren 80 was de laatste grote uitbreiding, en artikelen daarover vond ik hier.
En afgelopen week is het ziekenhuis dus verhuisd, naar een hagelnieuw gebouw in Scheemda. Het ziekenhuis van Delfzijl, Delfzicht, is eveneens gesloten en verhuisd naar datzelfde gebouw in Scheemda.
Tot de afgelopen nacht was de spoedeisende hulp open, vanaf heden zal dat de post in Scheemda zijn. Een zwarte dag voor Winschoten.
En voor Delfzijl.
En voor Scheemda, want de mensen daar hebben ook niet gekozen voor drukte voor de deur.
