Het was een groot feest tijdens De Nacht van Winschoten, met Papa Di Grazzi.
Ik kijk op het Marktplein, op de Burgemeester Schonfeldplein en vanaf mijn balkon. Wat een topdrukte, het lijkt Koninginnedag Amsterdam wel.
De kermis mag volgend jaar wel wat groter en ook gaarne veel en veel meer WC`s. Ik blijf het bijzonder vinden, een open kermis midden in de nacht. En twee podiums met muziek, de braderie is op dit moment al voorbij.
Dan zie ik tijdens mijn wandelingen door de straten van binnenstad van Winschoten ineens politie te paard. Dat leg ik even vast, ik kom ze meerdere malen tegen en oplettende Renesmurfsurfers hebben al een foto voorbij zien komen.
Snollebollekes sloeg ook erg goed aan, wat een sfeer, wat een feest, wat ontzettend raak! Iedereen was er en iedereen deed mee.
Een mooi groot podium en een uitstekende lichtshow, daar is niet op bezuinigd. En het geluid was ook ruim voldoende, mijn deuren trilden thuis. Maar ik was niet veel thuis, ik maakte mijn rondjes en hield mijn muzikale genietenmomenten.
Er bestaat geen Liefkensplein in Winschoten. We kennen wel een Liefkensstraat, en een Liefkensdwarsstraat en zelfs sinds kort een Liefkenshoek. Maar geen Liefkensplein.
Huisnummers te Winschoten.
Een beachvolleybaltoernooi op het Marktplein te Winschoten.
Lars Koehoorn op het podium op het Rozenfestival in het Rosarium in het Stadspark te Winschoten.
Die datums er bij is even een vergissing, dat had niet gemoeten.
En hier tussen duizenden rozen klinken gedichten prachtig!
Zomerfestival Winschoten 2018. In een vorig filmpje had ik u al de avond laten zien en hoe de boel goed op gang kwam.
Dan nu verder met Danny da Costa en Tariq on Sax. De saxofonist is geboren in Winschoten, reist de hele wereld over en was deze avond en nacht terug.
Midden in de nacht kwam ik mijn nichtjes en hun ouders tegen, op de kermis. Ze wilden graag in een attractie, deze was echter zo druk dat het telkens een run was om een karretje te bemachtigen. Toen ik even hielp, met gevaar voor eigen leven, lukte het uiteindelijk wel.
Daarna belande ik in nog een sessie van Danny da Costa en Tariq on Sax.
Ik besluit om ook maar even op het andere plein te kijken, waar de Esperando`s optreden en het ook loeidruk is. Erwin de Vries speelde ook nog bij de Heerlijckheid van Winschoten.
En weer een sessie van Danny da Costa en Tariq on Sax.
En wat ik tussendoor allemaal nog meer gezien heb en wie ik allemaal ontmoet heb heb ik allemaal maar niet gefilmd, hier alleen even een sfeerimpressie.
Soms is het leven best wel aangenaam, maar soms is het ook te gek voor woorden.
Ik vind het leven te gek voor woorden als ik al ruim voor zes uur in de ochtend in mijn auto zit onderweg naar mijn werk, in verband met een tropenrooster.
Natuurlijk, zo`n tropenrooster gaat in overleg, en toegegeven, vroeg vrij zijn is wel fijn.
Maar eigenlijk zou het zo moeten zijn dat we gewoon op de normale tijden werken, en dan smiddags vrij. Kom op zeg, het is gewoon te loeiheet om goed te kunnen presteren.
Maar ja, we moeten natuurlijk wel onze uren maken en de projecten zijn berekend en moeten op tijd gereed zijn.
En ik klaag ook niet hoor. Maar vind het wel te gek voor woorden om al voor zes uur in de auto te zitten. Want een mens heeft ook zijn slaap nodig. En als het al zo heet is gaat het slapen op zich al moeizamer, om het dan ook nog aan de ochtendkant in te korten lijkt me zeer ongezond. En die hitte kost sowieso al energie genoeg, laat de mens slapen als die eenmaal slaapt.
Maar ik wil geen spelbreker zijn, doe gewoon maar mee, en ben blij op tijd vrij te zijn, en nu helemaal dat het weekeinde is, even op adem komen.
Het Sterrebos in Winschoten is een rijksmomument uit 1826.
Beter kon ik dit bordje er niet op krijgen.
Het behoort toe aan deze op schaal gemaakte Watertoren die er van 1902 tot 1967 stond.
De minatuur is te aanschouwen in deze toren, samen met twee andere minuaturen van deze toren, in de huidige en in de orriginele versie, allemaal gemaakt door dezelfde maker.
Zoals overal tijdens wegomleggingen zijn er speciale route`s, dus ook hier.
Iedereen snapt wat er bedoeld wordt, toch is het raar om te lezen ,,richting Winschoten" terwijl je al in Winschoten bent.
Quandy in de Jimny.
In de haven van Winschoten is een bord waarop alle rondom liggende vaarwegen staan, en dat zijn er heel wat.
Een tent op het Marktplein te Winschoten, alsmede een hoge mast.
Dan neem ik u nu mee naar De Nacht van Winschoten, tegenwoordig onderdeel van Zomerfestival Winschoten.
De Nacht van Winschoten is tegenwoordig onderdeel van Zomerfestival Winschoten. Er is kermis op het Marktplein. En er is een braderie op de vrijdagavond en de winkels zijn langer open. En zo rond negen uur begint de muziek en om 04 uur is dat pas weer afgelopen.
Ik hoor en zie de Esperando`s en Martin Zemering. En tijdens een rondwandeling hoor ik ineens Erwin de Vries zingen, leuk. En het eindigt met Tariq Pijnig, de wereldberoemde saxofonist voor deze avond en nacht terug in zijn geboortestad!
We moeten ons natuurlijk blijven realiseren dat het niet kan blijven zomeren. Bijvoorbeeld met het Sterrebos te Winschoten.
Toch jammer dat de watertoren van Winschoten slechts bestaan heeft van 1902 tot 1967, maar gelukkig is er deze minatuur die goed gedetailleerd is.
Schönfeld wordt uitgesproken als Sjeunvelt, tenminste, door mij.
Deutsche sind in Winschoten sehr willkommen und werden in ihrer eigenen Sprache angesprochen
De klompjes die Vivian eens droeg en een kerk uit 1275.
Reeds geweest.
Er staat sinds kort, met een knipoog naar het Drielandenpunt, deze zuil in natuurgebied Reiderwolde, omdat daar de drie gemeentes samenkwamen die nu vallen onder Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is.
Quandy, nooit in de auto op weg naar het Sterrebos, want dat valt altijd nog wel lopend te doen, gaan we naar elders, dan brengt mijn auto ons daar naar toe.
Ook reeds geweest, en even over heen gewandeld.
Het was een groot feest op het Havenfestival Winschoten.
Het lijkt altijd rustig waar ik foto`s maak, dat is omdat ik mijn momenten kies en er juist weinig mensen op wil hebben, en dat lukt me heel aardig.
Mijn filmpje begint met een opname van kwart voor zes in de ochtend van woensdag 11 juli, er kwam nog een vrachtwagen aan voor de kermis, die `smidddags open moest en al voor een flink gedeelte was opgebouwd. En toen ik na mijn werkdag weer thuis was was de kermis in volle gang. Ik keek van boven, maar ook van beneden.
Toen de kinderdraaimolen er mee ophield hield ik de afbeelding van de smurfen goed in beeld, en toen het begon te donkeren filmde ik nogmaals een overzicht.
Daarna is het de beurt aan Stedelijke Muziekvereniging Nieuw Leven die op donderdagavond 12 juli een openluchtconcert gaf op de binnenplaats van een nabijgelegen flat. Om het seizoen af te sluiten. Ik was uitgenodigd middels een briefje in de brievenbus, en diende zelf mijn klapstoel mede te nemen.
