Ik had wel verwacht dat dit een grote hit zou worden. Maar de radio draait liever Boef dan Najib Amali. En op mijn weblog is het dus precies andersom. Een heerlijk portie optimisme, dat is ook wel eens goed.
Ik ben een Marrokaan en dat zal ik altijd blijven, en niet als Alladin die op een lamp kan wrijven. Ik doe niet in kamelen, en vraag niet of ik steel. Ik importeer geen drugs, en ik ben niet crimineel. En wat we moeten leren,dat is elkaar waarderen. En niet iedereen over één kam scheren. Le pen doet het in Frankrijk, en Wilders in Den Haag. Wijzen naar een zondebok dat doen ze al te graag. Kom een keertje kijken bij mij in de straat, dan kun je met je eigen ogen zien hoe dat gaat. Daar wonen Marrokanen en Turken en Chinezen, Surinamers, Antlianen en zelfs Portugezen. Ze wonen daar in peace, ja ze wonen daar in vrede. Ze kwamen om te werken al heel lang geleden.
Alles, alles komt goed. Alles, alles komt goed.
Ik ben een Nederlander en dat zal ik altijd blijven, bloemkool, speculaas, ik lust het beide. Ik ken de taal, de cultuur en ben geïntrigeerd. Maar nog steeds in Nederland soms niet geaccepteerd. Dan is het m'n afkomst, en dan weer m'n geloof. Ja ik heb twee paspoorten, BEN JE DOOF! Ze noemen me verkaasd, en dan weer allochtoon. Laat mij maar lekker lullen, dus hier die microfoon. Ik doe gewoon m'n ding, rock de show op de planken. Voor joden, voor homo's, gekleurden en de blanken. Nederlandse berber en Marrokaanse kanjer, getogen in Krommenie, dus ook een Zaankanter. Ik ken de normen en de waarden, ik doe gewoon m'n plicht. En als je wat wil zeggen, ZEG HET RECHT IN M'N GEZICHT.
Alles, alles komt goed. Alles, alles komt goed.
Dit was het eerste liedje wat ik hoorde in m'n jeugd, twee-talig opgevoed, ja dat doet me erg deugt. En trots op Aboutaleb, Afelay en Ali B. Boulahrous en Sandoa ja die ballen lekker mee. Ik ben geen gangster rapper, maar een boy uit de hood. Zoals m'n vader zei, ALLES KOMT GOED.
Er komt weer een rijtestlocatie van het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen (CBR) in Winschoten. Die werd in juli vorig jaar nog gesloten, net als 22 van de 53 andere rijtestlocaties in Nederland. Reden is de geografische ligging van de locatie in combinatie met het relatief hoge aantal rijlessen in de regio Winschoten.
Ik meld het als er slecht nieuws is, maar goed nieuws komt gelukkig ook nog voor.
Het was dus niet zo dat de rijexamens hier verdwenen, het betrof alleen de rijtesten voor gehandicapten en ouderen. Zo`n 300 mensen per jaar. Die hoeven dus niet meer naar elders maar kunnen hier blijven.
Ik deel het even mede omdat ik het ook mededeelde toen het verdween en als het weer gaat verdwijnen zal ik het weer mededelen, en zo blijven we bezig.
Het was erg druk in De Klinker. Dat komt omdat het Noord Nederlands Orkest er ook was, die gaven hun nieuwjaarsconcert en zij worden altijd druk bezocht. Ik ben nog nooit naar het nieuwjaarsconcert geweest en dat was ik nu ook niet van plan. Het Noord Nederlands Orkest speelde in de grote zaal, ik ging zelf naar de Rabobankzaal, daar trad Mathilde Santing op en dat wilde ik wel eens meemaken.
Ik liep dus naar boven en er waren al enkele mensen die zaten te wachten tot de deur openging. Langzaam aan werd het drukker en op een gegeven moment mochten we naar binnen. Deze zaal, tevens bioscoopzaal, heeft 160 zitplekken en ik denk dat het nauwelijks voor de helft gevuld was. Iedereen ging op zijn of haar plekje zitten, maar vlak voor aanvang werd gezegd dat het niet uitverkocht was en we ook wel een betere plek mochten kiezen, dus iedereen toog naar voren.
Eerst kwamen Thijs, pianist en presentaor, Xander, de bassist, en Arno, de drummer, op en na een "goedenavond" gingen ze op hun plek zitten en staan.
Thijs vroeg als eerste of er nog mensen kwamen of dat de deur dicht kon, en dat ze heel blij waren dat wij er waren. Na het eerste instrumentale nummer werd de eerste gast aangekondigd, Fernando. Die speelde en zong een lied, daarna kwam Mathilde.
Dat ze goed kan zingen wist ik, en nu maakte ik het zelf mee, ze kan werkelijk alles en met een gemak!
Daarna lieten ze nog foto`s zien op het bioscoopscherm, eerst mocht Fernando zijn muziekale levensverhaal vertellen en later was het de beurt aan Mathilde. Ze zongen in het Nederlands, Portugees en Engels en het klonk allemaal wonderschoon. Ze speelden ook nummers van elkaar en vooral veel samen.
Helaas was het laatste nummer ook het laatste nummer, er kwam geen toegift. Er was wel nog de mogelijkheid om cd`s te kopen, dat hoefde ik niet zo. Ik vind 23 euro ook wel wat aan de dure kant.
Omdat ik moest plassen ging ik na afloop snel naar de wc.
Ik hoorde het Noord Nederlands Orkest nog spelen en dat zou ook wel snel afgelopen zijn, ik wilde de meute voor zijn, dus ik liet mijn gratis drankje maar voor wat het was en ging naar huis. Bovendien had ik geen dorst.
De Uitdaging is een muzikaal concept van pianist/componist Thijs Borsten waarmee hij al een aantal seizoenen met succes de podia in Nederland bezoekt. Voor deze editie zijn Mathilde Santing en Fernando Lameirinhas uitgenodigd in de muzikale boksring. Mathilde is volgens Thijs de beste Nederlandstalige zangeres die dit land rijk is. Santing wordt in 1981 landelijk bekend door haar optreden in het veelbekeken televisieprogramma Sonja op Maandag.
In de dertig jaar die hierop volgen verovert zij de harten van vele mensen. Met haar prachtige stem en de keuze van haar liedjes weet Mathilde haar publiek tot in de ziel te beroeren. Ze wint belangrijke en prestigieuze prijzen waaronder drie Edisons, de Popprijs en een Gouden Harp. In 2012 vindt de virtuoze en veelzijdige Mathilde zichzelf opnieuw uit en debuteert ze als tekstschrijfster en componiste.
Fernando Lameirinhas is inmiddels vijftig jaar in het vak als componist en zanger. In 1966 scoorde hij samen met zijn broer Tony twee grote internationale hits als ‘Jess & James’. Na dit soulvolle avontuur stortte hij zich met overgave op de wereldmuziek, in het bijzonder op de Portugese fado. Fernando werkte in Nederland samen met grote artiesten als Henny Vrienten, Stef Bos, BLØF en Raymond van het Groenewoud.
Thijs Borsten verzamelt bijzondere artiesten met unieke stemmen. Hij verenigt in de uitdaging verschillende muzikale werelden. Begeleid door Thijs en zijn band maken zangers met een verschillende muzikale achtergrond elkaars repertoire eigen in een muzikaal duel met alleen maar winnaars. De Volkskrant noemt het ‘magisch’ en Tania Kross vat het als volgt samen: ‘Het is een feestje voor ons, de muzikanten, waar jullie als publiek ook bij mogen zijn. De Uitdaging is voedsel voor onze ziel’.
Vandaag mocht ik langskomen in Hoogkerk om Sofie te bewonderen, en ze mocht ook even bij mij op schoot zitten. Op de achtergrond ziet de ouders Mark en Belinda en hun zoontje Sven, die inmiddels al kan lopen, kotsen en op de pot pissen.
Het was leuk en gezellig en toen ik thuiskwam zag ik deze foto op facebookchat.
Sven speelde nog memory met zijn moeder, met kaartjes van Buurman en Buurman. En toen Sven zijn tweede stapeltje won gaf hij die zijn mama. Eerlijk delen.
Vos en Vesuvia in Volle Vaart was de titel van het theaterprogramma waarmee Jan Vos en Etna Vesuvia door het land toerden, ze deden toentertijd Winschoten aan op een witte donderdagmiddag en had ik gewoon school, dus om hun te zien toog ik later in mijn leven naar de stad Groningen om ze aldaar in het noorderplantsoen tijdens het Noorderzonfestival te horen en te zien, en ze begonnen met dit nummer.
En de beelden die u ziet zijn van Quandy die een koepens opsmikkelt.
Volle vaart, volle vaart, volle vaart, volle vaart. In volle vaart vliegt alles voorbij, niks en niemand wordt gespaard. Volle vaart, volle vaart. In volle vaart wordt er van alles wat wordt vergaard niks bewaard. Denk maar niet het loopt niet zo`n vaart, alles gaat verloren gaat van de kaart. Volle vaart, volle vaart.
Zolang ie draait is het de gewoonste zaak van de wereld op deez aard dat er overal en altijd wordt gepaard. Vaak gaat het mis maar het is ook nogal eens raak. En dat wat daar dan van komt dat dat niet alleen maar vreugde maar ook zorgen baart. Dat de één het een groot wonder vindt en de ander het de moeite niet waard. En dat wordt algemeen aanvaard.
Uit de schoot geworpen in de wieg gelegd ieder jaar meer kaarsjes op je taart en je krijg praats en je roert je staart. Wordt uit de school geklapt en de waarheid gezegd. En wat je verder ook mag doen je maakt er niks van of je wordt wereldvermaard. Het is voorbij en wordt vergeten als je tenslotte wordt opgebaard. En dat wordt algemeen aanvaard.
Wat ik het allerliefste doe is fijn wandelen met Quandy.
Beetje wel zeer merkwaardige gebruiksaanwijzing. Er staat haast gedicteerd wat te doen, en het eindigd met iets wat je dan weer juist niet moet doen. (er zou ook "neem uw bon" kunnen staan.)
De koekoekstunnel in het Sterrebos is nog steeds in onderhoud, het is dan ook nog lang geen eind november.
Er volgt nu een serie Sinterklaasetalages. Vorig jaar bij de HEMA alleen maar Sinterklaasjes en geen enkele Piet, nu zijn de Pieten terug.
Ik stond even voor het verkeerslicht te wachten en zag dit bord, daar hebben ze nog niet verderfelijke Bad voor Nieuweschans gezet. En je kan via meerdere wegen naar Winschoten toe en op meerdere kanten binnenkomen.
Zwarte Piet ontbrak niet in Winschoten.
Ook heel mooi, zo kan men zelf invullen wat men ziet.
Ook heel mooi. Dat kan ik wel bij elke foto zeggen, want anders zet ik het er niet op natuurlijk.
Wat lijkt het nog maar kort geleden, en dat is natuurlijk ook zo.
Precies een jaar nadat het regenboogzebrapad ingekleurd werd verscheen er dit bordje.
