Het geluid is Een feestlied voor Jacques en de beelden betreft Winschoten in de zomer.
Kom op Knas, doe mee met het refrein, ja nu.
We roepen la, we roepen tra, we roepen la, tra, la tra la tra la. We roepen hoi we roepen hiep, we roepen hoi hiep hoi hiep hoi hiep hoi.
Jacques Plafond is jarig, hij is nu al vier jaar. We vinden hem zo aardig en zingen daarom maar.
We roepen ra, we roepen hoe, we roepen ra, hoe ra hoe ra hoe ra hoera We roepen bak, we roepen ge, we roepen bak, ge, bak, ge bak gebak
Jaqueline, je eigen couplet he, dus nu, je eigen couplet ja.
Vandaag is hij mijn vriendje hij heeft zo`n leuke neus. En ook wipt hij wel anders hij is mijn eigen reus.
We roepen sit, we roepen pro, we roepen sit, pro, sit, pro, sit pro sit We roepen ray, we roepen hur, we roepen ray, hur, ray hurray hurray
Opgelet nu hoofdinspecteur Falckenbosch, Falckenbosch, zingen.
Plafond die is het varken we vieren varkensfeest. Het klinkt door alle parken en daarom zeg ik reeds.
En ook het refrein ja, tuurlijk.
We roepen zak, we roepen broek, we roepen zak, broek, zak broek zak broekzak We roepen flon, we roepen ron, we roepen flon, ronflonflon.
Wilhelmina Kuttje, schiet nou op, kom nou.
Maar Jacues ik zal je krijgen of hebben voor mijn part. En daarom zal ik zwijgen gedompeld in mijn smart.
We roepen le, we roepen o, we roepen le, o, leole ole ole. We roepen tja, we roepen hop, we roepen sa, hopsa hopsa hopsa.
Knasterhuis, Knasterhuis, nu jij.
Want Ronflonflon is jarig het vijfde jaar gaat in. Dat klinkt misschien wel karig maar ja zo`n lief klein ding van vijf is ook maar het begin.
We zingen la, we zingen troe, we zingen hoe la tra hiep hoe la tra hoe la We zingen lijk, we zingen lee, we zingen hoog vals hard laag hoog hard vals lee lijk.
En dan nu onze eigen Etna Vesvia in de bocht uiteindelijk.
Plafond hij kan me krijgen al is die vier of veertig jaar. Hij kan bij mij eens flink uithijgen eens voor z`n hele leven klaar.
Heel goed, Etna, dat moeten we met Tataboulou ook een keer zingen.
We zingen werk, we zingen vuur, we zingen werk, vuur, werk vuurwerk vuurwerk. We zingen del we zingen rel, we zingen del, rel del reldel.
We roepen hiep, we roepen tra, we roepen hiep tra hiep tra hiep tra hiep. We roepen bak, we roepen hoe, we roepen bak, hoe bak hoebak hoebak.
Van de Imam, blootvoets en in zo`n jurk, leerde ik dat ze voorheen 50 keer per dag moesten bidden, maar omdat dat wel erg veel was vroeg één of andere Mohammed aan hun god of het niet wat minder kon en toen was 5 keer ook wel genoeg.
De moslims komen daar op woensdagmiddagen met de kinderen, kunnen die fijn spelen, en er wordt af en toe samen gekookt en nog veel meer.
De jongeren waren druk met muziek en hoelahoep en eten maken en opeten.
En ik aanschouwde de tentoonstelling over Oldambter Vrouwen, van steenrijk tot straatarm.
Absurd dat op 23 maart 1597 in Winschoten de laatste heks werd verbrand. Onderstaande kei hebben ze even uit de Winschoter Toren gehaald, deze kregen gevangenen vroeger om de enkel.
En tenslotte ben ik nog even met de lift naar boven geweest, naar Oud Winschoten, maar deze foto`s zijn allemaal van de tentoonstelling, om even een indrukje te krijgen.
Te beginnen met dat ik zwarte pieten zag, zittende in een koets gaande over een regenachtige Marktplein. Het carrilion speelt en de molen draait en dan is er eerst de motorpolitie om te kijken of de weg vrij is van obstakels.
En dan volgt de optocht. En tot mijn verbazing en verrassing maken ze een toch onder mijn balkon door over het Marktplein heen. Want in tegenstelling tot voorgaande jaren ging de burgemeester hem nu verwelkomen op een podium in de winkelstraat en niet op het Marktplein.
Daarna volgt een iets te lange blik op de kerkstraat, waar vrijwel niks te zien is, en daarna toen er een sirene voorbij kwam en tenslotte een mooie regenboog.
Tenslotte zeg ik, maar daana komt nog een stukje Quandy van afgelopen zondag. En Winschoten in de nacht als laatste, en helemaal als toegift in de voormalige bibliotheek waarbij ik per ongeluk op het verkeerde knopje drukte.
Ik vind dat weken namen moeten hebben. Net als maanden en dagen. In een jaar zitten twaalf maanden, en al die maanden hebben een eigen naam. Tegenwoordig worden maanden ook vaak genummerd, maar daarmee verliezen ze hun naam niet.
Tegenwoordig nummeren ze de weken ook! Week 46 leven we nu in. Ik vind dat niks. Week 46, maand 11.
Dus het is nu zaak om even 52 namen te bedenken voor de 52 weken. Zo, ehm, begint u maar.
Ik ben kennelijk niet zo heel erg nationalistisch.
Nederlanders winnen met een sport, bobsleeen geloof ik. En daar moet ik dan blij om zijn? Als Duiters of Italianen winnen vind ik dat ook best. Die zullen vast net zo hard hun best doen.
Ik snap sowieso niet waarom er een wedstrijd is en dat er altijd iemand beter moet zijn dan een ander. Wat maakt dat nou uit of iemand ietje sneller is dan de ander? Maar wat ik helemaal niet begrijp is waarom ik voor landgenoten zou moeten zijn.
Speelde het Noord Nederlands Orkest, voorzien van wat zangtalent, wat nummers van Queen, tijdens het openluchtconcert Pura Vida, aan het eind van de zomer.
Gratis toegang, en druk dat het was, maar wel sfeervol en gezellig, kijk en luister zelf maar:
Geen idee hoe dit nummer heet, wie het weet mag het zeggen.
