Een tijdje geleden las ik in de krant dat Mischa Mengelberg was overleden. En daar stond een hele oude foto bij van toen hij nog jong was.
Het was geen voorpagina, want zo bekend was die nou ook weer niet. Toch kende ik hem. Zijn muziek werd wel eens gedraaid in Ronflonflon en hij is ook wel eens opgebeld geworden geweest.
En dat is best grappig, dat dode mensen dan zomaar ineens weer springlevend blijken. Zo hoor ik Jelles Bode, Harry Mulisch, Joost Zwagerman en zelfs Chriet Titulaer voorbij komen. En Martin Bril, Willem van Beusekom, I.A. Diepenhorst.
En een heleboel andere mensen die nu nog leven of al lang dood zijn, en ik denk wel eens, misschien ga ik ze allemaal nog eens overleven. Maar misschien ook niet.
Wat ook leuk is dat Bart Veltkamp, hartje zomer natuurlijk, telefonisch aan de tand gevoeld wordt over de klapschaats, dat volgens Bart nooit zal doorbreken, en Bart zei binnen tien jaar wel uitgeschaatst te zijn. En de uitvinder van de klapschaats kwam ook nog aan het woord, die beweerde dat de huidige schaatsters van toen geen topprestatie meer konden leveren met de klapschaats.
Dit is mijn laatste t-shirt. Niet mijn nieuwste, die had ik al gelogt, maar de laatste die ik ga loggen. Nu heeft u ze allemaal gezien.
En de laatste betreft eentje waar ik twee shirts gekocht heb, en dit is dan die tweede.
Ik ben hier overigens op 22 augustus 2014 mee begonnen, toen heb ik al mijn t-shirts op de foto gezet en al die logjes klaargezet, en vrijwel elke keer als ik bij de T was plaatste ik er eentje, want mijn logtitels beginnen altijd met de eerstvolgende letter van het alfabet.
Ik was bij mijn ouders en mijn nichtjes waren er ook. Tessa (10), wilde even met mij (42) praten. We gingen zitten.
Ze had een folder van Jantje Beton en legde uit. En ik zou dan een lot kunnen kopen en dan iets winnen en ik kreeg kortingsbonnen. Maar omdat ik geen kortingsbonnen hoef en ook niks wil winnen hoef ik geen lot te kopen.
Maar ik kocht toch een lot. Dat wil zeggen, gevevens invullen en dan halen ze drie euro van mijn rekening. Anderhalfe euro voor Jantje Beton en anderhalf voor haar school.
Natuurlijk help ik Tessa en als ze er tien gestrikt heeft is haar lijst vol en is ze klaar.
Maar wat vind ik het toch altijd ergerlijk, dat ze kinderen gebruiken voor goede doelen. En dan dat doel, tja.
Volgens mij is er wel goed voorzien in speeltuinen en plekken. En volgens mij moet de overheid daar gewoon goed voor zorgen, en ook onderhouden en zo.
Waarom al die organisatie`s die geld bij elkaar moet schrapen. En scholen er bij betrekken en kinderen en volwassenen mee lastig vallen.
Kinderpostzegels, ook zoiets, en nu dit weer er bij.
Ach ja, en op elf november lopen ze weer met een lampion langs de deuren en krijgen een snoepje. En dan zingen ze een liedje, en dat is veel leuker dan narigheid aanhoren en geld betalen en maar hopen dat je niks wint.
U hoort Elsje de Wit en De Gleufjes met Wat een lul, afgetrokken van de LP Snedigheden, en de CD Geen Touw.
We hebben er genoeg van, we pikken het niet meer. Lazer toch op man, en probeer het niet meer. Moet je hem nou zien zitten, kijk hem nou eens staan. Waar haalt ie nou eigenlijk de gore moed vandaan? Wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, o, wat een lul. Wat moet je met zo`n knullige, lullige onbenullige lul? Geheel en al ongevraagd krijg je zo`n klojo op bezoek. Hij kijkt je even aan gelijk zo`n bobbel in zijn broek. Moet je even horen, lazer nou gouw op Stik de moord en kook gaar in je eigen sop. We hebben er genoeg van, we pikken het niet meer. Lazer toch op man, en probeer het niet meer. Moet je hem nou zien zitten, kijk hem nou eens staan. Waar haalt ie nou eigenlijk de gore moed vandaan? Wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, o, wat een lul. Wat moet je met zo`n knullige, lullige onbenullige lul? Kom je tegen wil en dank bij zo`n engerd in de buurt. Word je weer gelijk van top tot teen begluurd. Zo`n viespeuk ook nog denken dat je interesse in hem hebt. Nou alleen als ik moet braken is die het recept. We hebben er genoeg van, we pikken het niet meer. Lazer toch op man, en probeer het niet meer. Moet je hem nou zien zitten, kijk hem nou eens staan. Waar haalt ie nou eigenlijk de gore moed vandaan? Wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, wat een lul, o, wat een lul. Wat moet je met zo`n knullige, lullige onbenullige lul?
Marktplein Winschoten, met nu ineens palmbomen! En auto`s die op een dag ook oldtimers zijn.
Inmiddels is het huisje dat afgebroken zou gaan worden afgebroken.
En vlak voor het zover was bekeek ik de restanten eens.
En dan heb ik zo mijn gedachtes, over de mensen die er gewoond hebben, hoe de wereld was toen het huisje gebouwd werd, en wie zich het huisje nog kunnen herinneren.
Naast het station in Winschoten een foto van de tram die hier honderd jaar geleden reed.
En ik nam ook even een kijkje op de Winschoter Paasmarkt.
De nieuwgebouwde casino is inmiddels geopend. In een arme gemeente met tientallen leegstaande panden, maar wel vlakbij Duitsland waar ze liever van de goktempels af willen.
Altijd handig om te weten.
Op de paasmarkt waren ook vele tientallen oldtimers, ik heb ze niet allemaal geteld, wel allemaal gezien. En ook niet allemaal op de foto gezet.
Ik probeer op mijn foto`s altijd zo weinig mogelijk mensen te laten zien, dat vind ik nu eenmaal mooi. Het geeft natuurlijk niet echt een beeld van hoe de wereld is en dat is ook helemaal mijn bedoeling niet.
In tegenstelling tot in andere steden liggen hier de kransen nog steeds daar waar ze neergelegd zijn op de vierde mei. Dit even ter informatie, deze foto is van vele maanden eerder.
Het betreft vandaag louter en alleen Winschoten, dat u dat maar even weet.
Deze foto is deels mislukt, omdat er net een vent in beeld komt achter het podium, de Winschoter Toren `d Olle Witte komt niet heel mooi uit vanwege zomerlicht, en de tekst op de poster is wat klein. Maar ik had geen betere.
Cafe Bloem op het Marktplein is er na zevenentwinitig jaar mee gestopt, het pand is verbouwd en nu heet het Woodies.
En tijdens de verbouwing las ik dit.
En zag ik dit.
In een hoekje van het Marktplein is een pandje weggehaald en een nieuwe neergezet. Pats place is verhuisd, de benedenverdieping van dit pand wacht nu op een nieuwe invulling.
In het vernieuwde steegje tegenover het stadhuis hangen nu foto`s en gedichten, onder andere deze foto van voor de verniewing.
Stadscafe De Pastorie heeft een houten zijgevel van het terras gekregen.
Ik woon hier nu al een tijdje, op het eeuwenoude Marktplein, en continue veranderd mijn uitzicht.
