Afgelopen zomervakantie bracht ik door op Texel. Daar logte ik op 25 november voor het laatst over, toen kon ik nog niet vermoeden dat het pas op 7 maart een vervolg zou krijgen.
En daar was ik overal waar honden ook mochten komen.
Wat is dat toch voor een rare gewoonte van de mensheid. Het in de handen klappen na een optreden of zo.
WAAROM?
Het klinkt stom, het ziet er stom uit, het kost tijd. Ik geniet in elk geval niet van een applaus.
Oke, als ik eens ergens aanwezig ben waar geklapt dient te worden, dan klap ik netjes mee. Maar elke keer denk ik wel weer, waar ben ik nu eigenlijk wel mee bezig?
Gelukkig is het altijd snel weer over en kunnen we weer normaal doen.
Wat ze nu toch weer hebben, het staat allemaal op de website: Wilgenborg.
Ten noorden van Winschoten ligt Blauwestad, en daar is volop ruimte. Ook ruimte voor ideeen en nu wordt er een idee ten uitvoer gebracht.
Ze gaan een levend gebouw maken, eentje van wilgen. Die moeten dan opgroeien tegen een constuctie die het plattegrond vormt van de vesting van Winschoten.
Kijk, het gaat om dit soort berichtjes in de krant, keer op keer op keer maar weer:
Het CBR stopt met ingang van 1 juli met het afnemen van medische rijtesten in Winschoten. Ouderen en mensen met een medische achtergrond moeten hiervoor voortaan naar Groningen reizen.
Ja, en dan komt er wel bezwaar en misschien wordt het wel teruggedraaid en misschien ook niet. Maar keer op keer verdwijnen er weer dingetjes uit Winschoten. Let wel: rijexamen doen kan nog steeds alhier, alleen is dat niet meer voor iedereen.
langzaam maar zeker verdwijnt alles naar Groningen. (Het arbeidsburo al jaren, de gevangenis ook al jaren.)
Ik heb altijd een hekel gehad aan veterstrikken. Ik heb nooit begrepen dat ze nog altijd geen schoenen uitgevonden hebben zonder veters.
In de jaren 80 had ik geluk, ik had de mode mee en kon fijn op schoenen met klitteband rondlopen! Dan had je geen veters, maar lippen, waarmee je de schoen strak kon trekken en dan het geklittebande uiteinde op de daarvoorbestemde vastplakstrook drukken. En dat bleef prima zitten en ik hoefde niks te strikken!
En ik was ook verzot op mijn klompen. Maar die waren toch echt voor achterthuis en wandelingen met de hond. Daarmee ging je niet naar school of een winkel.
En nu zijn er tegenwoordig dus elastiekveters, die hoef je ook niet te stikken.
