De zomervakantie is begonnen, en die breng ik dit jaar door op Texel.
Om precies twaalf uur smiddags reed ik op de afsluitdijk, ik deed het raampje open om te horen of de maandelijkse sirenes ook te horen zouden zijn, mooi niet hoor!
Dit jaar dus niet noord, zuid of oostwaards, maar vrijwel lijnrecht naar het westen.
Ouders mee, Quandy mee, en we moesten ook nog over zee, voor 78 euro, of het niks is.
Ik bevind mij op camping Loodsmansduin, pal achter deze afgeloten weg. Daar schijnt op dit moment gewerkt te worden, maar ik zag niemand. Geen aangenaam bordje, op een eiland waar het altijd waait.
Dit is wel een aangenaam bordje, want dan loop ik niet ineens tussen allemaal naaktlopers.
Dit is een vreemd bordje, zo midden in de natuur.
Voor de rust hoef je niet naar Texel, want je komt altijd en overal andere mensen tegen.
We zullen wel zien hoe het verloopt allemaal, ik hou u op de hoogte.
Zomaar een nieuwe rondweg door de weilanden achter een paar huizen langs te Beerta. Luister vooral fijn naar de navigatie, die raakt er flink van in de war.
Een radioprogramma op youtube, dat kan allemaal tegenwoordig. De VPRO had weer wat, gisteravond een uur lang hetzelfde liedje, maar allemaal achter elkaar uitgevoerd.
De laatste stuiptrekkingen van de VPRO? Wie zal het zeggen, dit unieke radiouur hebben we in elk geval weer te pakken!
Als mijn nichtjes jarig zijn geef ik ze een kadootje. In den beginne is dat lekker makkelijk, even naar de speelgoedwinkel, de leeftijden staan op de verpakkingen en de keuze is reuze. En toen ze ouder werden was het ook makkelijk.
Ik nam ze mee naar de speelgoedwinkel en zei: zoek maar uit wat je maar wilt hebben, je mag één ding kiezen.
En nu zijn ze zo oud dat ze van te voren al folders gaan kijken wat er zoal te koop is. En aangezien Tessa zelf iets te doen had ging ik alleen met Vivian op pad.
Mijn idee was dat ik met Tessa wel een ander keertje zou gaan, maar de dames hadden zelf al besloten dat Tessa aan Vivian de opdracht gaf welk kadootje mee te nemen.
En Vivian wist ook al wat ze van anderen kreeg, van mij wilde ze schoenen met lampjes. Ze wist haar maat: 35, en we togen naar de speelgoedwinkel.
Vivian liep er recht op af en ik zag drie rijen gevulde schoendozen staan. Een maat 36, en verder vooral veel 32. En ze weet ook meteen hoe ze de lampjes in werking krijgt.
Maat 36 even passen, toch te groot. Een medewerker vroeg of die kon helpen en ik vroeg om maat 35. Hij zou even in het magazijn gaan kijken maar pakte eerst even een kruk voor Vivian.
Ondertussen passen wij maat 33, niet te doen. Maat 35 bleek niet voorradig, men keek even op de pc.
Ah, een zelfbedieningsding, wat is die vent vingervlug, denk ik als ik meekijk. Nee, niet op voorraad om te bestellen zodat het er morgen is.
Ze bieden nog aan naar andere filealen te bellen, maar dan zou ik zelf daar naar toe af moeten reizen. Daar heb ik totaal geen trek in, we bedanken voor de moeite.
We nemen nog wel de inmiddels supersnel gevonden kado voor Tessa mee en laten die inpakken.
We gaan nog even kijken bij de andere speelgoedzaak, en omdat we langs de Blokker komen loeren we daar ook nog even. Bij de andere speelgoedzaak helaas ook geen schoenen in haar maat, maar misschien eind van de week wel.
We besluiten dat 36 wel te groot is, maar slechts een heel piepklein beetje te groot, bovendien groeien haar voeten door en kan ze ook wel dikke sokken aan.
Ondertussen ook nog even in een gewone schoenenwinkel gekeken, wel schoenen met lampjes, maar dan op een andere plek, en dat is niet wat ze wil.
Nee, toch maar die maat 36 van de eerste speelgoedwinkel.
De vijver in het Sterrebos te WInschoten afgelopen winter:
De vijver van mijn vader deze zomer:
Er stond een grote X op de rotonde Blauwe Roos, dit vast en zeker in het kader van Xpeditie Blauwestad, tegelijktijdig op de dagen dat ik een kermis voor de deur had. Welnu, als ik de hele dag kermis kan kijken vanaf mijn balkon ga ik niet naar een festival, en al helemaal niet als ook hier muziek weerklinkt maar dan in het holst van de nacht.
Dit pand zie ik vanaf mijn balkon, maar dan alleen het dak, nu wandelde ik er eens langs:
Een straatje in Winschoten.
Weer een ander straatje in Winschoten.
En dit cafe zie ik ook vanaf mijn balkon.
En ik liep die straat eens verder door.
Er staat oud spul tussen.
En ik vind oud spul wel mooi.
En wat u zegt vind ik ook allemaal mooi. En dat u wat zegt ook al.
