Ik had een wandelrouteapp gezocht en gevonden en geinstaleerd op mijn moeders mobiele telefoon.
Dus vandaag togen we naar De Koog, want op een bepaalde parkeerplaats aldaar begon de route.
Ik dacht, dat is wellicht beter dan paaltjes volgen, want als ik die zie heb ik geen idee welke kant ik dan op moet. Moet u zien wat voor absurditeit ik tegenkwam:
Nu blijkt zo`n app ook niet zo heel geweldig, want ik volgde heus het pad maar liep toch verkeerd.
Uiteindelijk wel goed natuurlijk, en het was ook best een aardig wandeling.
We kwamen door de duinen maar ook door bos.
Nu is bos op Texel niet echt natuurlijk, want aangeplant door mensen.
Maar op zich maakt dat niet uit.
Volgens een boekje over Texel wat ik gekocht heb zou ik me in het buitenland moeten wanen.
Het bleek een slecht boekje.
Bovendien is het hier ontzettend druk.
De Koog, een zeer toeristisch plaatsje, waar we nog een heerlijk ijsje namen, en bij elk restaurant staat wel een waterbak voor de hond. En `savonds op de camping lekker gebarbecued.
Vandaag kwamen mijn nichtjes, alsmede hun moeder, mijn zusje, een dagje op bezoek. Ik pikte ze op van de boot en bracht ze aan het eind van de dag ook weer terug aan boord.
We wandelden eens over de markt in Den Hoorn, ook al zo`n prachtje plaatjes met nauwe straatjes en kleine huisjes, zeer pitoresk allemaal.
Het was erg druk, en erg blank overigens. Maar wel gezellig.
Na de wandeling gingen ze nog even zwemmen en `savonds aten we patat. Patat met frikandellen en krokketten en nog zo wat. Patat voor zes personen, en hoewel er twee kindermagen tussen zaten vond ik het toch niet erg veel. Op Texel houden ze klaarblijkelijk van kleine portie`s, dat wilde ik toch even zeggen.
Het waait hier wel veel, en soms zelfs vrij hard.
Een eilandgevoel ken ik niet, op geen enkele eiland, ik weet niet waar ze het over hebben. Hoezo kan je voelen dat je op een eiland zit?
Maar leuk is het wel.
Quandy gedraagt zich ook voorbeeldig.
En ik zwaaide mijn nichtjes net zo lang uit tot ze aan de overkant waren zo`n beetje.
En zo vraag ik me dan weer af wat er nou nog valt te onderzoeken aan de zee.
En zo blijft men bezig, en rusten is ook erg aangenaam en belangrijk.
Ecomare is geen goede tip, daar mogen geen huisdieren komen.
Toen ik giseren aankwam op de camping bleek dat ik een plekje gereserveerd had op een duin. Gelukkig was er een medewerker met tractor aanwezig om de caravan op de plaats te zetten.
Poten uitdraaien, water halen, want koffie zetten, en toen stond er al een mevrouw bij me, of ze even wat mocht vragen. Ze vond het maar zielig dat de hond alleen in de auto zat..... Ik had nog geen kont aan de stoel!
Vandaag vanaf de camping een wandeling gemaakt door nabijgelegen duinen.
Volgens de folder zouden de wandelroutes goed aangegeven zijn middels gekleurde paaltjes.
Maar die kwam ik amper tegen, wel deze bunker.
Van binnen kon ik mooi naar buiten kijken.
Over lelijke architectuur gespoken, hoewel smaken natuurlijk verschillen.
Breed uitzicht vanaf het hoogste punt.
Daar ben ik ook nog even in geweest.
De vleermuizen lieten zich niet zien, en gelijk hebben ze.
Dan kan ik ondertussen fijn even vertellen dat ik eindelijk weer eens Arbeidsvitaminen kan beluisteren.
Want vanwege de bezuinigingen is het oudste radioprogramma ter wereld niet meer te beluisteren via de radio, maar nog wel via internet, en die ontvangst is alhier op de camping uitermate uitstekend.
Kijk, hier nogmaals de bunker toen ik eenmaal weer beneden was.
