Winschoten kent sinds 12 januari 1926 het Sint Lucasziekenhuis, toen 50 bedden, inmiddels 240. Het gebouw is heel vaak verbouwd en gegroeid.
En opeens, ergens in 2010 maakte men bekend dat men weg wilde uit Winschoten. Met ziekenhuis en al. Er moest een nieuw gebouw komen, buiten Winschoten.
De gemeete wees tientallen nieuwe lokatie`s aan binnen de stadsgrens, maar nee, ze moesten en zouden weg uit Winschoten.
Ze wilden nieuwbouw plegen in Zuidbroek. Vlakbij Van der Valk, zodat die voor het eten kon gaan zorgen, dat hadden de heren al geregeld.
Gelukkig verbood de provincie dit en moesten ze een nieuwe lokatie zoeken. Toen kozen ze voor Scheemda, en vreemd genoeg vindt de provincie dat wel goed.
Idioot dat een provincie zoveel macht heeft en een gemeente helemaal niet en dat dat allemaal zomaar kan.
Ik vind het jammer dat het ziekenhuis de stad gaat verlaten. Slecht voor de werkgelegenheid, en slecht voor de inwoners.
Maar onze burgemeester is ontzettend blij met het nieuwe ziekenhuis. Die heel toevallig in het dorp komt waar hij woont.
En ondanks dat het een prima burgemeester is schiet die blijheid me toch in het verkeerde keelgat, dus zei ik er wat van op de twitter. En hij twitterde terug.
Kijk, dit is dan het vrijheidscarillon te Amsterdam, gemaakt te Heiligerlee onder de rook van Winschoten. Mijn fototoestel geeft geen licht meer, dus ik moet gokken wat ik zie, dus vandaar dat het onderstel ontbreekt.
Interessante straatnamen in die Amsterdamse wijk, met uitleg er bij om wie het gaat.
En toen gingen we naar Anne.
Deze letters zijn bedoeld om op de foto te zetten.
En als er geen sterveling te bekennen is doe ik dat graag.
Het, is dat niet het REM eiland?
Nee, het is Anne.
Ja, toch wel het REM eiland.
En daar moest ik natuurlijk op!
En daar ging ik op.
Waarom weet ik ook niet, maar ik plak er vandaag even een foto bij die ik zelf niet gemaakt heb, temeer daar ik er zelf op sta, vast en zeker van de vakantie vorige zomer in KROatie en Slovenie.
Deze zaterdag begon met miezer, dat overging in regen. Bah.
De lokale omroep sprong aan, en ik uit mijn bed. Men deed rechtsreeks verslag vanaf het Marktplein, waar ik op uitkijk.
Er is elk jaar een Lions Tellerlikker Rally met oldtimers, en dan vertekken ze vanaf het Marktplein, net aan de andere kant van de kerk dan wat ik kan zien. Maar vanwege het weer, en vanwege het uitzicht beleefde ik het thuis.
Vanaf half tien vertok er elk minuut eentje, en ik filmde er een paar. Toen werd het plein weer leeg en ik ging fijn Spijkers met Koppen luisteren.
Daarna toog ik de stad in, want er was vandaag een heus shantykorenfestival georganiseerd. Op diverse plekken in de stad stonden tenten met zangkoren, en zij wisselden steeds van lokatie, dus het was een gezellige boel. Er deden vijf Nederlandse en vijf Duitse koren, en sowieso natuurlijk altijd onze eigen dit organiserende shantykoor Maritiem.
Ik wandelde van ene tent met koor naar het andere. Ik kwam allemaal nog bekenden tegen, ach ja. En voor ik er erg in had was het twintig voor vijf, het moment dat alle koren tesamen op het Israelplein hun slotpoptreden zouden geven.
Op het Marktplein helaas geen koor, want dat is overdag nogal een stil plein, temeer daar de zaterdagse weekmartk toendertijd verplaatst is naar daar waar de mensen lopen. Evengoed, het slotoptreden filmde ik ook nog even, en daarna keerde ik weer huiswaards.
Toevallig kwam ik net binnen in het pand en kon zo bij een buurvrouw de lift in stappen. Zij was ook naar de koren wezen kijken.
Hierboven dus in 5 minuut 27 mijn filmverslag van deze dag. De zondag ben ik naar het Stadspark geweest en nadien nog naar Brasserie Lijn 3 van de Tramwerkplaats om fijn naar een pianist te luisteren.
Op 16 mei echter gaven singer-songwriters Kira Dekker en Lars Koehoorn in de tramwerkplaats een concert aan de keukentafel. Aan het concert werkten verder mee de groep: De Kornuiten.
Helaas kon ik er niet bij zijn, dat wil zeggen, ik was toen een lang weekeinde naar Amsterdam, ook leuk. Bovendien werd deze avond tegelijk georganiseerd met een heus drijf-in bioscoop op het Oldambtmeer, waar ik dus ook niks van meegekregen heb.
Toch is het de moeite waard om even fijn te genieten van deze talenten, al is het kort en op youtube.
De dag begon met wat regen, dat trok weg en heb ik gelukkig het hele weekeinde niet meer gezien. We namen de metro naar het Waterlooplein, zwalkten wat over die markt en namen toen tram 14 tot bijna het einde.
Onderweg was er nog wat oponthoudt door een Marrokaans bruidspaar, en zoiets is altijd erg leuk. Toen we uitstapten stond Micheal al klaar en liet ons zijn nieuwe piepkleine woning zien. En na een kopje koffie de wijk.
Hij zette ons op de bus naar het Centraal Station, alwaar we overstapten op de bus die ons bracht naar Amsterdam Theater, waar de voorstelling van Anne Frank plaatsvindt. We waren lekker op tijd, en zagen daar het REM eiland! Eventjes kijken dan maar.
Wat zag dat er afgestorven uit, nergens een mens te bekenen maar het toegangspoortje stond toch wel open. We voglden de bordjes naar het restaurant en we bleken welkom. Ondanks dat we niet gereserveerd hadden was er plek genoeg. Er zaten al meer mensen en gedurende het eten kwam er al meer volk binnen dat het REM eiland gevonden heeft.
Ik had online kaartjes gekocht want ik verkeerde in de veronderstelling dat de goedkoopste kaartjes al waren uitverkocht. Maar dat bleek niet zo, die goedkoopste plekken bleken leeg, men wil waarschijnlijk dus eerst de duurdere verkopen voor je daar mag zitten. Joodse streken.
Toch is het een prachtige voorstelling met uitstekende acteurs die spelen in een indrukwekkend decor. Zowel de huisvesting op het Merwedeplein alsmede het complete achterhuis zijn nagebouwd. De voorstelling was zo indrukwekkend dat er bij aanvang van de pauze niet eens een applaus klonk.
We kennen het verhaal, en nu zit het weer fris in het geheugen. En omdat de dromen van Anne ook een rol spelen houdt dat de voorstelling toch wel spannend.
Na afloop wel applaus en toen met de bus naar de metro en per voet naar de camping. Zo werd het donderdagavond 23 uur, vrijdag middernacht en zaterdag zelfs 01 uur.
De volgende tien foto`s heb ik allemaal gemaakt in Amsterdam, te beginnen met wat kunst in het Stedelijk. Daar heb ik nog veel meer gezien, ga zelf maar kijken, ik laat het bij wat mij opviel en voor de rest keek ik gewoon.
Nederland: regels met uitzonderingen.
Kijkt u eens rustig naar al deze foto`s, laat ze tot u doordringen.
Kijk wat u ziet, probeer te zien wat er allemaal op staat en hoe mooi het licht schijnt.
Dit is een heel normaal beeld in Amsterdam, en toch is het heel bijzonder.
Wat staat daar nou?
Dat staat daar nou!
En nog even een gevelsteen.
En iets met Zwartjes.
En tenslotte deze.
En vertelt u mij nou eens welke foto u het meest aanspreekt en waarom.
