En dit is dan de lamp in het kleinste kamertje. Een hele felle lamp, die gelukkig naar omhoog schijnt. En alles is lekker fel en licht daar.
Deze lamp zat er al toen ik deze woning kocht. Een erfstuk van mijn voorgangster, zeg maar. Geen idee of ze daar blij mee geweest zou zijn, het idee dat dit lampje nog altijd gebruikt zal worden door de opvolgende bewoner.
En nu de opdracht: maak een foto van uw wc verlichting! Maar nee, laat ik dat maar niet doen ook, maar mag wel natuurlijk, nou, wie weet.
Dan ga ik nu verder met het laten zien van mijn interieur, en dit zie ik als ik plas. Nou nee, niet tijdens het plassen eigenlijk. Ik zie dit tekeningetje tijdens het hem uit de broek halen, want dat kan ik blind, en tijdens het opbergen en rits sluiten aanschouw ik dit werkje weer.
Tijdens het daadwerkelijk plassen hou ik mijn straal goed in de gaten.
Toen mijn tante hoorde dat ik een appartementje had gekocht gaf ze mij meteen deze tekening, als kado! En het is getekend door weer iemand anders en het betreft een tekening van de Winschoter Toren. En die toren is nu mijn uitzicht!
Ik weet nog dat ik in mijn ouderlijk huis woonde, in een kamer met uitzicht op het dak van mijn buurman. Toen ik een andere slaapkamer kreeg, met uitzicht op de Winschoter Toren, begonnen ze ook te bouwen aan een woontoren (Trond), en jawel, precies tussen mijn slaapkamerraam en de Winschoter Toren in, en net groot genoeg om hem totaal uit mijn gezichtsveld te doen verdwijnen.
En toen ik een aantal foto`s had genomen van deze tekening kon ik niet de mooiste uitzoeken. Ik vind de tekening op beide foto`s anders overkomen, en toch op beide foto`s tot hun recht komen.
Dus niet denken dat ik twee van die tekeningetjes heb. Maar denken dat het behalve iets persoonlijks van mij is, is het ook nog een beeld van hoe een leek tegen de fotografiekunst aan kijkt.
I was left to my own devices Many days fell away with nothing to show
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
We were caught up and lost in all of our vices In your pose as the dust settles around us
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
Oh where do we begin? The rubble or our sins? Oh where do we begin? The rubble or our sins?
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
Dit heeft heel lang tussen mijn favorieten gestaan, voor als ik eens tijd over had, of wat tijd moest doden.
Ik luister zelf al jaren niet meer naar het radioprogramma Met Het Oog Op Morgen. Een ooit door de VARA bedachte radioversie, en sinds jaar en dag uitgezonden door de NOS, voorloper van wat nu eiteindelijk nieuwsuur is gaan heten.
Ooit stopte de tv tussen 23 en 00 uur, en dan was er altijd nog de radio. Een uur met een overzicht van het nieuws van die dag, en een blik op morgen, dagelijks, horzizontaal, voorheen op radio1 en 2 tegelijk, en nu alleen via 1.
Nou ja, sinds 1992 is de VPRO er pal naast gaan zitten met een muziekprogramma op 3FM, luister ik niet meer naar Het Oog.
Toch deed het me deugd dat ze ook daar wel eens live muziek hebben, en dat netjes allemaal online hebben gezet.
Toen ik laatst snachts de slaap niet kon vatten, en het zo laat werd dat ik bang was me te gaan verslapen, stond ik op, zwengelde de laptop aan en genoot van een aantal van deze opnames.
Als iemand me dat vraagt leg ik het maar al te graag even uit. Hoe lang we thuis al internet hadden weet ik niet meer precies, ik weet wel dat ik dat inbellen niks vond en dat internet meer iets was van mijn broer. Op zich was ik wel geintereseerd, en dat begon pas echt in 2003.
Inbellen hoefde niet meer, en we hadden een tweede computer in de huiskamer. (nummer 1 op mijn broers kamer, vanzelfsprekend)
Ik werd tijdelijk winterwerkloos en de VPRO en Wim de Bie deden meer en meer aan internet. Dus toen ging ik in de ochtenduren wel eens eventjes kijken. Uurtje per dag.
Daarna eten, boodschapje, wandelen, kippen, koffie, radio luisteren enzovoort.
Toen besloot mijn broer dat hij het huis uit ging. En ik kon kiezen, internet behouden, of opzeggen? Ik koos het laatste en nam een eigen computer en ging dagelijks het web op.
Ik ontdekte meer en meer en kwam op een dag bij een website over cultuur. Cultonline, of zo, en aldaar bij de links zag ik Sudesh.
Een weblog. Leuke korte, rare stukjes, recht uit het hart!
En, er kon op gereageerd worden! En dat deed iemand onder de naam René. De naam was aanklikbaar en ik kwam op een ander weblog!
Wat leuk zeg! En men leest elkaar, men kent elkaar, men is geintereseerd in elkaar, men begrijpt elkaar en men reageert op elkaar!
Leuk, ik hoefde zelf geen weblog, nee, zeg, stel je voor, haha. Maar her en der een reactie plaatsen, dat vond ik leuk.
Toen al reeds bedacht ik RenéSmurf, want achternaam hoeft niet en René bestond al.
Op een dag, op de website van Rene, Renesite, stond een link naar KANTOOR. En KANTOOR was bedacht door Marmod, een andere weblogster, en op kantoor kon alles en iedereen meedoen, alleen even aanmelden en klaar! KANTOOR was een weblog voor en door allemaal webloggers die speelden dat ze samen op kantoor zaten.
Ha, leuk, mij werd uitdrukkelijk gevraagd mee te doen. En we msnden en zo. En ik mocht een gastloggen toen de broer van René, Mark op schoolkamp ging.
Gastloggen is iemand anders laten loggen, voor de leuk, of bijvoorbeeld als men op vakantie is.
Dus naast loggen op KANTOOR nu dus gastlogjes op DJ-Mark.nl
Iemand van kantoor, ene Ronald, of Roland, maakte een gratis blogspotsite voor me aan. Leuk zeg, een eigen weblog! Ha, na Mark zijn reis begon ik op eigen log, en al snel groeide mijn populairiteit!
Ik bleef vrienden met Mark en René en zij hielpen me met een eigen domein. Zo werd Renesmurf.nl dus geboren.
Ja, en dan vertel ik dat en overdenk ik het eens. En dan besef ik dat dit niet het antwoord is op de vraag. Dit is hoe het ontstaan is, en niet het waarom.
