Idioten vind ik het!
Mensen die toeteren als ze wegrijden.
Ik schrik altijd van een toeter.
Toeteren mag alleen als er gevaar dreigt!
En wie luidruchtig afscheid neemt jaagt anderen de schrik om het lijf, en veroorzaakt dus gevaar.
Het slaat ook nergens op.
Men neemt afscheid, stapt in de auto, en rijdt weg.
Als mensen dan daarbij ook nog eens gaan toeteren dan is dat een dubbele afscheid, en dat is overbodig.
En waarom wordt er bij aankomt dan niet getoetert? Ook zo raar.
En dan zijn er ook nog mensen, vaak dezelfde, die moeten toeteren als ze een bekende zien.
Men wordt dan geacht om te zwaaien, ook zoiets absurds.
Het zal wel aan mij liggen. Ik mis het punt van je betoog.
Niet elk betoog heeft een punt.
En toch ook weer wel, als je maar goed genoeg kijkt.
Ik heb geleerd om achter elke zin een punt te zetten.
Dus wat ik ook betoog, en zelfs als ik helemaal niks betoog, dan nog staan er punten.
En dan sluit ik nu af met een layoutversmurfende stippellijn. punten.
.............................................................................................................................................................................................................
Vergaderen vind ik kut.
Ik zal dus nooit vrijwillig een vergadering bij gaan wonen.
Nederland is een democratisch en open land, zoals er wel meer zijn, en een ieder mag de vergaderingen bijwonen van de gemeenteraad.
Dat was al zo, daar is niks nieuws aan.
Wat wel redelijk nieuw is is dat alles ook online komt te staan.
En voor mijn gemeente is dat hier.
Nu weet ik dat overal publiek voor is, hoe klein dan ook.
Zelfs voor de meest vage radiozender waar nog een programma wordt gemaakt op een belachelijk tijdstip bestaat nog een luisteraar.
Maar of er ook maar één persoon bestaat die deze opname gaat afluisteren?
Ik betwijfel het.
En toch is het goed dat alles openbaar is en online komt te staan.
Alleen al het idee dat dat toegankelijk is doet me goed.
Elke keer als ik naar Twee voor Twaalf kijk voel ik me dom.
Ik kijk er naar omdat ik altijd kijk naar Keuringstdienst van Waarde, dat zit ergens tussen half negen en negen uur.
Daarna kijk ik naar Andere Tijden, dat zit ergens tussen half tien en tien uur.
Dus ik zit met een gat van een half uur, en in dat gat wordt precies Twee voor Twaalf uitgezonden.
Twee voor Twaalf is dus een tv programma waar ik niet speciaal voor ga zitten, maar het is toch goed genoeg om het aan te zien.
Astid Joosten presenteert het voortreffelijk.
Zakelijk, en met gevoel, en de vaart er in.
En ze mist het nooit als er iemand gebeld heeft.
Want iemand moet bellen als die het woord gevonden heeft, want zoeken kost tijd, en tijd is geld waard.
Hmm, nu maak ik het zo ingewikkeld dat ik de indruk zou kunnen wekken dat ik er zelf niks van snap.
Maar ik snap de spelregels wel, het zit allemaal perfect in elkaar.
Maar de vragen die Astrid stelt, en dat mensen dat soms zo allemaal uit de blote kop kunnen opzeggen!
Dat maakt best wel indruk.
En ik weet dat je pas op tv mee mag doen als je de voorrondes gehaald hebt.
Maar toch, dat zo opdreunen is erg knap.
Naar hele domme mensen kijken vind ik niks, maar naar hele slimme mensen kijken eigenlijk ook niet.
Van de 12 vragen per ronde weet ik er meestal maar 1, en dat is dan vaak de muziekvraag.
Als mensen een vraag niet meteen weten mogen ze dus opzoeken.
Nummer 2 zoekt dan op, en nummer 1 krijgt de volgende vraag voorgesmurfd.
Nummer 2 mag kijken in boeken, maar ook kijken naar de laptop.
En dan binnen korte tijd gaat de bel: gevonden!
Ook dat vind ik knap, dat iemand zo snel een voor mij volkomen onbekend woord kan vinden.
Als ik al die antwoorden zou moeten vinden was ik de hele avond bezig.
Ik vond ze wel, dat zeker!
Maar zeker niet binnen de twaalf minuten.
Dus als het afgelopen is voel ik me altijd een beetje dom.
En net voor het afgelopen is gaan zij daar op tv heel dom doen, en gevaarlijk.
Astrid wandeld dan de desk op, op enorm hoge naaldhakken!
En de kanidaten wandelen ook naar boven op de desk.
Dit allemaal tijdens de aftiteling en de kijkers horen de tune.
We zien dat de mensen nog wat nababelen, maar wat ze zeggen horen we niet.
Ook dom.
Nou, dit getik hierboven bewijst dat ik geen tv recencent ben.
Heel soms bekijk ik wel eens iets op uitzendinggemist.
En heel soms valt internet wel eens eventjes weg.
Het toeval wilde dat dit onlangs tegelijkertijd gebeurde.
Ik was nog niet helemaal op het eind of internet viel weg.
De aflevering staakte.
Het eerste wat ik dan doe is als een wilde overal op klikken.
Dus ik was, na herstel van het internet, genoodzaakt om de aflevering te herstarten.
Het ergerlijke aan uitzending gemist is de STER reclame.
Nu is er gelukkig niet altijd STER, maar helaas, soms wel.
Het spotje starkt voor de aflevering begint.
Daar kan je niks mee, niet overslaan, niet doorspoelen.
De aflevering die ik voor een tweede keer opstarte kon ik doorpoelen tot het moment waar ik gebleven was.
Maar de STER reclame niet!
Dat moest ik ook voor die twee keer helemaal uitzitten!
Een schande!
Het is ronduit schandalig dat er nergens op de Nederlandse radio tijd en ruimte is voor een heus hip-hop programma. Gelukkig is er internet en gelukkig is er de VPRO. Op PUNA.NL komt elke week de podcast te staan.
Als het gewoon via de ether uitgezonden zou worden, konden nieuwe luisteraars er onbedoeld bij terecht komen en er kennis mee maken. Zo is mijn brede muzieksmaak ook ontstaan.
Het is ronduit schandalig dat er op de Nederlandse televisie nergens plek is voor een heus filmprogramma. Films worden nog wel uitgezonden, maar een programma over film verdween naar de randen van de nacht, en daar is zelfs nu geen plaats meer. Gelukkig is er de VPRO, die vanaf onlangs wekelijks een filmprogramma online zet. De eerste aflevering werd ook verspreidt via youtube.
Nu heb ik nog minder met film dan met hip-hop, maar ik vind wel dat overal een plaats voor zou moeten zijn! Dit is één van de nieuwe ledenwerfspots, die ik een paar keer moest zien voor ik alles zag wat er te zien is.
Wie afgelopen zaterdag het nieuws gehoord heeft weet wat er vrijdagnacht gaande was.
Ik heb er zelf niks van meegekregen, ik zat lekker thuis.
Ik zat nadien rustig af te wachten of er ook iemand bij geweest is die filmbeelden gemaakt heeft en ergens geupload.
Maar dat ben ik tot op heden niet tegengekomen.
En het staartje dat dit verhaaltje krijgt laat ook op zich wachten.
Ik herpubliceer vandaag één van de vele nieuwsberichten en heb twee elkaar tegensprekende zinnen rood gekleurd.
In Winschoten is vannacht een groep van ongeveer 300 mensen slaags geraakt met de politie. Dat gebeurde op een plein na afloop van een schoolfeest.
Een jongen van 17 ging door het lint, waarna de politie hem aanhield. Een grote groep omstanders bemoeide zich er vervolgens mee. Ze bekogelden de agenten met stenen en glas.
De menigte werd gesommeerd het plein te verlaten, maar ging niet in op het bevel. Daarop gebruikte de politie de wapenstok en werd een hond ingezet.
Een agente raakte gewond aan haar oog. Een paar mensen zijn met bijtwonden naar het ziekenhuis gebracht. Er is niemand aangehouden.
