Ik weet niet meer wie, maar iemand logte over de zomergastenfilm.
En ik reageerde iets in de trand van dat ik totaal geen filmkenner noch liefhebber ben, maar dat als ik iets uit zou mogen kiezen dat het dan De Tranen van Maria Machita zou moeten zijn.
Een film van Paul Ruven, en de reden dat Paul de Leeuw hem vroeg om samen mee Filmpje te maken.
De Tranen van Maria Machita is een geheel gezongen film.
Met best nog wel een diepgaand verhaallijn er in, met ook nog een dubbelrol voor Jacques herb.
De liedjes zijn er voor de film, soms halve liedjes, soms zit er in het slot iets boeiends, zodat de uittro wat lang is.
Ik heb toen de CD aangeschaft en de boel overgecopieerd op cassettebandje, en elke vakantie draai ik dat weer af, als we buiten de Hilversumse zendmastenbereik komen tenminste.
De volgende clip kwam ik tegen op youtube, en is wel weer typerend voor zo`n VPRO zondagavond film.
Of er komt iets ongelovelijk saais of diepzinnigs, wat ook wel mooi is, of er komt zoiets geniaals leuks, en toch komt het altijd weer als lichtelijk ordinair over.
De camping in Malmo is een beetje een rommeltje. Het kan er net mee door, maar het stinkt wel op de wc. En er lagen allemaal dode mugjes in het raamkozijn van het restaurant. En de visa card van de rabobank werkte daar ook niet, maar gelukkig accepteerden ze wel noorse kronen (in zweden) - Na het verlaten der camping snel de brug over naar Denemarken, waar ze geld voor willen hebben, en later op een andere brug weer. Maar nu ben ik dus op Jutland, zo heet het vasteland van Denemarken. - We zochten een camping op vlak langs de snelweg, nabij de Duitse grens. En mijn navigatieding bracht ons precies naar het adres, een boerderij waar in geen velden of wegen een camping meer te vinden was. Het campingboek is overigens van rond de eeuwwisseling. Een andere camping vond die wel, via wegen waar je geen tegenligger tegen wil komen. Met zicht op een meer en aan de overkant Duitsland. We zitten in Kollund, en dat is via de weg nog geen 7 kilometer van Duitland. Dus mijn missie voor vanavond, vouwfietsen naar de Deens/Duitse grens, de vouwfiets is al inmekaar gesmurfd! ------------------------------------------------------------------
En dat heb ik voornamelijk gevierd op de Zweedse snelweg, en ik had dit al van te voren getikt en dat mag u nu fijn lezen: ----------------------------------------------------------------
Vandaag zijn we neergestreken in Halden. Dat wil zeggen, op zaterdag 7 augustus 2010, maar als u dit leest ben ik daar al lang niet meer, want aldaar op de camping is geen internet. Ik heb geinformeerd en om te internetten moet ik de stad in, en iets draadloos uit de lucht plukken zat er ook niet in. - Halden ligt aan de Zweedse grens, nog net in Noorwegen. In Halden ligt een grote vesting, fort Fredriksten, en de camping heet ook Fredriksten. De fort werd gebouwd in 1658 en tot 1905 bleven ze er aan verbouwen, want pas toen werd het vrede in Noorwegen en mochten ze hun eigen staat regeren. Daarvoor hadden ze veel last van de Zweden en de Denen, die om beurten de baas wilden spelen, en ondanks deze verdedigingswerk lukte het altijd om het land in te pikken. En altijd lukte het de Noren om het weer in eigen handen te krijgen. - Kortom, veel oude kanonnen en stevige muren en her en der wat door de tand des tijd aangetaste bouwwerken. En die ga ik zondag op mijn gemakje allemaal even bekijken. De stad zelf kan ik daardoor helaas niet zien, want ik moet door want ik moet terug, zweden in. ---------------------------------------------------------------------------------------------- Zondag 8 augustus 2010, de laatste dag dat ik 35 ben, en de laatste dag dat ik in Noorwegen ben. Vandaag het hele vestingwerk eens grondig bekeken, en ik vind zoiets altijd wondermooi. Oudheid en moderniteit en versletenheid alsmede vergankelijkheid. Het hoofdgebouw is nog vrijwel helemaal intact en wordt momenteel gerestaureerd. Gelukkig was het vandaag een zondag en konden we ongestoord alles bewandelen. Er moest wel entree betaald worden, volgens het bordje, maar we hadden geen idee waar, dus dat werd een gratis kijkje. -- Even verderop liggen ook allemaal bijforten die hiertoe behoorden maar wel door de tand des tijds aangetast zijn. Op de ene plek staat nog nauwlijks een muurtje en verderop is alleen iets van een fundering nog zichtbaar. --- Na alles gezien te hebben ben ik nog een rondje wezen vouwfietsen, iets wat ik eigenlijk elke dag wel even deed. En ik kwam zomaar op de plaatselijke golfbaan terecht, die hebben ze aangelegd tussen al die historische forten in. --- En na het avondmaal maakte ik eens een rondwandeling. En ik liep wat te zwalken over de campingminimidgetgolfbaan, en opeens kwam er een campingmedewerker aangelopen, met een midgetgolfstok, een balletje een kladblok en een potloot, ik mocht wel even spelen, het is "free!"
Maar gratis of niet, ik hoef niet, echt niet. -- Op de wc maakt de rol waar het wc papier uitkomt een enorm kabaal, en ik merkte luid en duidelijk dat ik niet de enige was die zoveel herrie maakte. ---- Het weer deze vakantie was zeer wisselvallig, de ene dag liep ik te rillen en deed ik mijn warme trui aan, en vandaag was het weer korte kleding weer. Tenslotte liep ik alleen nog eens door het lege fort vlakbij de caravan. Er was verder niemand, en er was een van de mooiste zonsondergangen gaande. En ik dacht, wandelend tussen honderden jaren oude muren, dit is een mooie avond om mijn 36e levensjaar mee af te sluiten. -----------------------------------------------
Morgen verlaat ik Malmo en daarmee Zweden weer en zal de dag en de nacht doorbrengen in Denemarken. ----------------------------------------------------------------------------------------------------
Onderweg liepen er zowel koeiens als schapen op de rijbaan, maar dat is hier heel gewoon, en ze gaan ook heel gewoon geen stap opzij. En na wat rondkijken en rondwandelen aldaar en rondkijken en rondwandelen op de hoogvlakte en voleten weer terug naar de camping, helaas niet die op de hoogvlakte zelf. http://www.beitocamp.no/
Morgen pakken we het spul weer in om een kilomter of 300 zuidwaards te gaan, om te gaan staan op de laatste Noorse camping voor de Zweedse grens. - --------------------------------
Het Noors lijkt overigens wel wat op het Zuid-Afrikaans, dat wil zeggen, als u rustig en goed leest valt er wel wat van te bakken. ------------------------------------
Waar ik nu beland ben is inderdaad erg hoog, en wat regenachtig ook. Maar het is niet een hoogvlakte, niet zoals ik die ken tenminste. Het heeft meer van een skioord, alleen ontbreekt de sneeuw.
Wat ik gisteren nog was vergeten te vertellen is dat we tevens het gratis musuem bezocht hebben dat toebehoort aan de befaamde flam spoorlijn, en nu ken ik dus de hele geschiedennis. Gebouwd ergens in de jaren 20 en 30 en zo. Wat ik ook nog wel even vermelden kan is dat er tijdens de treinrit allemaal informatie weerklinkt, elke waterval wordt even benoemd, op de heenreis zijn de stemmen Noors, Engels en Duits, en op de terugreis is het Duits ingeruild voor het Frans.
De reis hier naar toe ging al vrij snel door de langste autotunnel ter wereld, en om de zes kilomter wordt de tunnel breder en kleurt het blauw. En na 25 kilometer, dat we in 20 minuten deden waren we weer buiten. We moesten nog wel een extra rondje op de rotonde doen omdat navigatieding eerst weer wat saltelieten moest zoeken. Navigatieding bracht ons daarna via een binnendoorweg naar deze camping, er lag nauwelijks asvalt en zat vol gaten en soms had Jimny er werk mee om de caravan omhoog te krijgen. Maar het is allemaal weer gelukt, al is deze omgeving toch niet echt wat ik zoek.
Wat ik vandaag ben vergeten te melden vertel ik morgen wel. Of overmorgen.
Vandaag drie mededelingen, mededeling 1: Ik heb Noorse smurfensnoepjes. Ik zag ze liggen in een supermarktschap en dacht, dat neem ik mee. Mededeling twee: --- Ik ben vandaag met de Noorse trein meegeweest, van Flam naar Myrdal. Nou, dat gaat dan in een uur tijd zo`n 800 meter de lucht in, maar dan ben je wel 20 kilomter verderop. Waar een mooi uitzicht is rijdt die heel kalm aan, en bij een waterval stond die zelfs 5 minuten stil, zodat iedereen even naar buiten kon om het te bewonderen. Er klonk muziek en er was een danseres die opeens verdween en ergens anders weer opdook, ze was gekleed in een blauw gewaad. Myrdal is niks anders dan een station, tussen de besneeuwde bergtoppen, waar ook de trein van Oslo naar Bergen voorbij raast. --- Vanaf daar gingen we lopend terug, zo`n zeveneneenhalve kilomter, tot station Blomheller. Onderweg liepen we over vrij smalle en soms zelfs wel gevaarlijke paadjes en moesten zowaar nog door een donker tunneltje heen. Het station is niks meer dan een geel hutje, en we moesten de trein met de hand stoppen! (zo heet dat als je wuift en de machinist daardoor het hele zaakje stilzet) Bij de camping aangekomen zagen we dat het geregend heeft, maar wij hadden het echter wel de hele dag droog gehouden. -- Mededeling drie, morgen reis ik af naar een camping boven op een hoogvlakte. Zo`n 150 kilomter verderop, en boven de boomgrens. Het zal mij benieuwen. Maar eerst moet ik nog even door de langste autotunnel ter wereld, das zo`n 24 kilometer onder de rotsen door. Als ik weer ergens internet tegenkom meld ik me wel weer. ------------------------------------------
