"Noem zes onbelangrijke dingen over jezelf en geef de opdracht door aan
zes anderen."
Tja, ik vind onbelangrijke dingen niet van belang.
Waarom zou ik er dan over loggen? Omdat ik een stokje kreeg en dit uit princiepe nooit weiger! Dus in feite vind ik het dan wel weer belangrijk.
Een stokje is een opdracht dat je krijgt van een logger en dan doorgeeft aan een andere logger.
Niet aan zes andere loggers!
Tja, wie bepaald dat?
Eigenlijk niemand.
Maar aan zes mensen doorgeven is funest voor de weblogwereld, dat raakt helemaal overspoeld!
Hmm, dat is dus best belangrijk allemaal.
Maar terug naar de kernvraag, wat is er nu onbelangrijk aan mij?
En zes dingen, dat is ook nogal wat.
Omdat ik alles aan mezelf wel belangrijk vind, van mijn teen tot mijn kruin, geef ik een eigen draai aan dit stokje.
Voor deze gelegenheid vind ik dingen onbelangrijk, in die zin dat ze voor mij afgeschaft mogen worden:
1. Het koningklijk huis moet weg. (evenals alle commisarissen der koningin)
2. Commerciele omroepen moeten weg. (evenals BNN)
3. Reclame moet weg. (reclame houdt in dat er geld mee gemoeit gaat, en de passie ontbreekt)
4. Dierentuinen moeten weg. (evenals de jacht)
5. Opstaan als het nog donker is moet weg. (evenals de wekker)
6. Stokjes (die doormoeten naar meer dan 1 persoon) moeten weg.
En omdat toch niemand doet wat ik zeg stuur ik het maar niet door.
Tenzij iemand zich geroepen voelt, dan maar ik daar wel ruimte voor, zo ben ik dan weer wel.
"De film Fitna van Geeft Wilders of het boek Mein Kampf van Adolf Hitler zijn gebaseerd op eenzijdige denkbeelden. Gelukkig zijn er ook een heleboel boeken, musea en tentoonstellingen die jusit respect tonen voor mensen die anders denken, anders geloven er anders uitzien."
Meneer Wilders was boos dat bovenstaande tekst in een lesboekje over respect terrechtkwam.
En nu eist meneer Wilders dat de pasage geschrapt wordt.
En op hun site zie ik dat ze dat ook nog doen ook.
Dat vind ik dan weer raar.
Wie de film gezien heeft ziet een zeer eenzijdig denkbeeld, zeer uitvergroot en zonder enige vorm van wederhoor.
Nu vraag ik me af of meneer Wilders ook boos wordt dat ik het op mijn weblog zet.
Of dat het verspreidt wordt over geheel internet, zo her en der!
Daarom bij deze mijn oproep: ZET DE VOLGENDE TEKST OP UWEN WEBLOG:
"De film Fitna van Geeft Wilders of het boek Mein Kampf van Adolf Hitler zijn gebaseerd op eenzijdige denkbeelden. Gelukkig zijn er ook een heleboel boeken, musea en tentoonstellingen die jusit respect tonen voor mensen die anders denken, anders geloven er anders uitzien."
Andere gemeentes mogen 12 koopzondagen per jaar houden.
Maar zoals blijkt beslissen veel gemeentes zelf wel even dat ze veel toeristen trekken, dat moet dus anders.
En mijns inziens zijn 12 koopzondagen nog 12 teveel.
Dat pretparken gewoon open zijn kan ik inkomen, en dat ze daar eten en drinken verkopen, moet kunnen.
Maar winkelstraten en centra hoeven niet open.
De winkels worden zo gedwongen om open te gaan, anders lopen ze inkomsten mis.
Vooral de kleinere winkelier heeft daar last van.
En de klanten worden gedwongen om op zondag te gaan winkelen omdat juist dan de extra goedkope aanbiedingen zijn.
Nu heb ik zelf nog nooit iets gekocht op een zondag, en dat hou ik zo. En het is ook niet zo dat ik wil bepalen wat een ander op zondag moet doen of laten.
kleine ondernemers en familiebedrijven. Zij kunnen niet zeven dagen per week open zijn en zien weer een deel van hun omzet verdwijnen in de kassa’s van de grootwinkelbedrijven. Dit kost kleine ondernemers de kop en gaat daarom uiteindelijk ten koste van de diversiteit van het winkelaanbod.
Maar winkelen, dat is pure noodzaak, en geen vermaak.
En dat hoeft niet op zondag.
Nou ik zou wel eens willen weten hoe die liefde voor de smurfen bij jouw is ontstaan? 50 jaar, maar zo oud zien ze er nog niet uit!
'Terrebel' heeft de volgende reactie geplaatst:
Wauw, een halve eeuw al! Van harte gefeliciteerd!
Waar was je toen je je eerste smurf in handen kreeg, welke was het en waarom was dat? Misschien bij paps of mams in de auto bij het BP-station?
Die vraag had ik reeds eerder beantwoord.
En om u de moeite te sparen om mijn weblog te doorzoeken heb ik dat zelf maar even gedaan. http://www.renesmurf.nl/pivot/entry.php?id=2592
Johan en Pirrewiet konden hun oren niet geloven: die rondhuppelende mannetjes zijn eigenlijk al 100 jaar oud?! Grote Smurf met zijn witte baard is de oudste van het dorp: "Ik was net 542 jaar geworden toen de paddestoelen uitkwamen afgelopen juni!", zei hij in oktober 1958 toen het verhaal voor de eerste keer verscheen in het weekblad Robbedoes. Dus dan is hij nu… 542 jaar. Smurfen worden namelijk niet ouder. Baby-smurf zal dus altijd een baby blijven. En niemand vraagt aan Smurfin hoe oud zij is, want dat is niet beleefd.
Het volgende filmpje kwam ik tegen op youtube, en ik vond het goed genoeg om te loggen!
Het alleringewikkeldse wat er op aarde bestaat is de Nederlandse Publieke omroep.
Ik kom op 26 omroepen, waarvan er 10 zijn die alleen bestaansrecht hebben als ze over voldoende leden beschikken.
Een absurde situatie, maar we hebben geen keus.
De VPRO is een publieke omroepvereniging met ongeveer 344.000 leden.
Per week verzorgt de VPRO ongeveer 19 uur televisie en 57 uur radio.
In april worden alle leden van alle omroepen geteld, en naar aanleiding daarvan wordt het daaropvolgend seizoen ingedeeld.
Daar hoort dus een campagnelied bij LUISTER HIER.
(Hoe het vroeger ging, kan u hier horen.)
En een tv spotje.
En een website: http://www.feestvoordegeest.nl/ = interactief!
De slogan van de werfcampagne, ‘Feest voor de geest’, duidt op de inhoud en diepgang van de programma’s.
Als er nog iemand lid wil worden, laat mij u dan lid maken, dan krijg ik ook het kado.
Omdat ik niet een plaatje uit Amsterdam wil vergeten, begin ik daar vandaag maar mee.
Quandy vergeet ik sowieso nooit, en hij mij ook niet, zelfs niet in Zeeland.
Ik was een keer op de parkeergarage van Winschoten, en legde de omgeving vast.
Na een flinke wandeling over de toppen van de Zeeuwse duinen stond mijn auto trouw te wachten in de Zeeuwse zon.
Het uitzicht op datgeen wat er te zien is uit het raam boven in huis.
Het uitzicht aan de voorkant is interesanter, want hetgeen wat midden achter (achter de coffeeshop) staat wordt gesloopt.
Dat gebouw met dat geel dus, dat is op dit moment in staat van afbraak.
In Liechtenstein vond ik het leuk om wolken, bomen en bergen in tegenlicht vast te leggen.
Dat deed ik meerdere malen, en om niet beticht te worden van herhalingsfoto`s doe ik soortgelijken maar tegelijk, temeer daar ik ook niet echt de mooiste kon kiezen.
Als toetje nog het zicht van een Liechtensteinse bergtop, we zien het dal, de volgende berg en een boel wolken, maar dat ziet u zelf ook wel natuurlijk.
Eerst meld ik even dat Patrick vandaag 18 geworden is, gefeliciteerd, u mag daar feliciteren.
Dan nu mijn dag van gisteren:
Heel vroeg in de morgen ging ik naar mijn werk.
Ik ging dit keer niet met de auto, want ik moest naar de carpoolstrook in Winschoten.
Daar kwam de bus om de helft van de persooneelsleden op te pikken en mee te nemen naar Duitsland.
We hadden namelijk onze jaarlijkse teambuilddag, ook wel bedrijfsuitje genaamd.
Als eerste togen we naar http://www.buefa.de
Daar kregen we in een zaaltje uitleg over de geschiedenis van dit glasverwerkingsbedrijf, en de modernste technologien.
Daarna volgde een rondleiding.
We zagen enorme glasplaten die volautomatisch gesneden werden.
Mensen voerden dat in de computer in, en de machinerie ging in werking.
Wonderlijk om te zien.
Zowel de uitleg als de rondleidingen waren helemaal in het Duits, dus ik begreep er weinig van.
Daarna weer de bus in, en na uren rondrijden kwamen we op een picknickplek in het bos.
Daar had een ingehuurd bedrijf eten klaargezet, en drinken.
En in de snijdende duitse wind verorberden we dat.
Wat opviel in Duitsland zijn de vele stoplichten.
In Nederland plempen we alles vol met rotondes, wel zo makkelijk.
Ik zag in Duitsland zefs nog stroomkabels aan palen hangen, en ik zag nog een jezus aan het kruis.
En dat vlak over de grens!
Na de zoveelste busrit kwamen we aan bij de meijerwerf in Papenburg: http://www.meyerwerft.de/
De bus reed eerst naar ingang, daar werd die weggestuurd, we moesten elders zijn.
We kwamen op de plek waar de werf ooit eens begonnen is, kleinschalig.
Daar stapte een vrouwelijke gids in, die uitstekend Nederlands sprak.
Ze vertelde de geschiedenis van de werf.
Meneer meijer heette eerst jansen, maar moest zijn naam veranderen en katoliek worden, anders mocht die geen werf beginnen!
Dat was zes generatie`s geleden, maar toch.
We kregen een rondleiding en werden langs ruimtes geleidt die speciaal gebouwd zijn voor de drommen toeschouwers die langskomen. (en dat zijn er nogal wat)
De schepen die ze daar bouwen zijn de grootste en duurste die er maar zijn.
De enorme hallen worden er zelfs keer op keer voor verlengt.
De Eems wordt soms met een speciale sluis dichtgemaakt, zodat het waterpeil maar hoog genoeg is, om de schepen naar zee te varen.
Wat mij betreft sluiten ze boel vandaag nog, het is een aanslag voor het milieu, elke keer die plemp zoet water dat in ene de zee in moet.
Zulke hallen bouw je gewoon aan de kust, of liever nog helemaal niet.
Cruise schepen zijn er voor veel te rijke mensen.
Ik zou mijn medewerking niet graag verlenen aan de totstandkoming van onnatuurlijk grote schepen.
Nou ja, na dit allemaal aanschouwd te hebben, wat toch wel indrukwekkend was, weer de bus in.
We zagen op de wegwijzers al dat Winschoten nog maar 21 kilomter was, en daar sloegen we een dorpje in.
Daar zouden we gaan eten: www.vosse-schepers.de
We zaten een uur cola, en vooral veel bier te drinken, alsvorens het buffet naar binnen geschoven werd.
Dat smaakte allemaal prima, wat het was weet ik allemaal niet, er was wel voldoende.
Dus ik nam wel heel erg veel, en een half uur na de laatste hap kwamen ze nog eens met ijs aanzetten!
En na veel ijs kwam er ook nog koffie!
Al met al zaten we er drie uur!
Daarna met de bus weer naar Nederland/ Winschoten.
Mijn 18 jaar oude fiets stond er nog en ik fietste weer naar huis.
Ik probeer me altijd overal aan te ontrekken, maar helaas kom ik niet altijd overal onderuit.
Vandaag was ik voor mijn werk naar Duitsland toe.
We hadden een zogenaamte teambuilddag.
We gaan eerst naar Oldenburg om een bezoek te brengen aan Buva glas, om te kijken wat voor mogelijkheden er zijn op glasgebied.
Daarna naar Papenburg om een rondleiding te krijgen op de scheepswerf.
En vervolgens in Rhede nog eten.
En pas om half negen weer thuis!
Ik hoef niet met mijn collega`s op stap.
Ik hoef niet naar Duitsland.
Ik heb geen behoefte aan zoveel overuren te maken.
Maar het is helaas verplicht.
Dus vandaar dit praatje waarin verleden tijd en tegenwoordig tijd doormekaar loopt.
Dit is van te voren getypt, omdat ik er vandaag niet toe in staat ben om mijn hobby uit te voeren.
Zoals ik ook niet mijn kippen kon voederen en niet met Quandy aan de wandel kon!
Allemaal voor die moderne flauwekul dat ze teambuilding noemen en waar ik totaal geen zin in had/heb!
