Nieuw in Amsterdam is de toeristenbus.
Ik ging eens wat informatie winnen toen ik een bord zag staan voor zo`n toeristenpost.
De dame achter de balie ging meteen bellen of er nog een rit was, dat bleek niet het geval.
Dat bleek ook in de folder te staan, kennelijk belde de dame graag.
Ik kon nu meteen een kaartje kopen, maar dat kon ook wel in de bus.
Tja, dan doen we dat wel in de bus.
We konden nog wel met een rondvaart mee, vertelde de dame, maar ja, wanneer en of ik dat doe bepaal ik zelf natuurlijk wel.
Maar goed, de folder was binnen en we wisten waar we in moesten stappen.
Die zaterdag zou een bus vertrekken aan het Rokin.
Dus we gingen de bus in, maar konden geen kaartje kopen, daarvoor moesten we aan de overkant zijn!
Daar sloten we aan in de rij, maar we kregen voorrang, de bus had even gebeld.
De busrit was wel leuk, het dak was open en we kregen allemaal oordopjes en luisterden naar datgene wat ons verteld werd.
De oordopjes mochten we houden, dat is dan mijn souvenier van dit jaar.
Op een gegeven moment stopte de bus bij een diamantfabriek, daar moesten we uitstappen.
We kregen een rondleiding in het engels, wat slecht verstaanbaar was (en ook niet bijster interesant)
Een aziatische kakmadam liet ons diamantjes zien en ze tekende op een papier allemaal berekeningen en zagen zelf eens diamant van 100.000 euro!
Alsof ik onder de indruk moet zijn van de waarde van zo`n steentje, het is maar wat een gek er voor geeft.
Het duurde me te lang en ik ging naar buiten, in een ander gebouwtje was gratis koffie!
Daarna mochten we weer de bus in, en de tocht zette zich voort.
Amsterdam is een mooie stad, en deze busrit was ook erg mooi.
Daarna liep het tegen 16 uur en stapten we op de tram, naar de plantage, daarover later meer.
Hier dan het uitzicht dat ik had, op een bepaald moment.
Dankzij de uitleg in de bus weet ik nu pas dat dat het overblijfsel is van een verdedinginspoort.
Mensen aan het werk mogen zien, dat is altijd interesant natuurlijk.
Toen het diamantensjowen saai werd nam ik maar een kiekje uit en van het raam.
Dit is de zaal.
En de schitterend hangende lampen aan het plafond.
Links, die rooie, dat is hem!
Wachtend voor het stoplicht zag ik de spiegeling!
En ook dit is een stukje Amsterdam.
Ik nam een softijsje, maar kon het niet laten even een foto te nemen van de vele soorten schepijs.
In verband met, zie titel, ook al in Amsterdam, nu mijn verlate logje over een dag in Amsterdam.
Ruigoord hadden we in twee uurtjes wel gezien, en de dag was nog niet om.
Dus we gingen voort.
We gingen eens kijken in
Halfweg, en pikten
Osdorp ook nog mee, en nog meer plaatsjes daar in de buurt.
Mijn vader heeft daar in zijn jeugd een tijd gewoond.
Daarna gingen we naar de camping, even koffie drinken en de tram nemen naar het
Leidseplein.
We zagen op
een ander pleintje nog mensen schaken, buiten op een groot bord.
En daarna gingen we chillen in het
Vondelpark
waar nog wat jezusfreaks muziek maakten en een ronde dans deden.
Het weer was prachtig mooi, en dat is sindsdien onveranderd.
Toen we uitgechilled waren kwamen we nog wat kakmadammes tegen in de
PC Hooftstraat.
Aan het eind van de straat was het
museumplein in zicht.
En aldaar zagen we dat ze nog bezig waren met de opruimwerkzaamheden van
koninginnedag.
We hadden ook nog nooit gekeken in het
Sarphatipark dus gingen we dat nu maar eens doen.
Daarvoor, of daarna gingen we op een gezellig pleintje wat
vlaamse frieten eten.
Omdat we toch in de buurt waren groeten we
Andre Hazes ook nog even.
En bij de
Nederlandse Bank ( wat er hoognodig eens af moet voor de herbouw van
Het Paleis voor Volksvleit) stapten we op de tram.
Wat vliegt de tijd toch, het is alweer een week geleden dat ik Ruigoord bezocht.
Ruigoord heeft een eigen site, zie HIER, en wat Ruigoord precies is staat goed uitgesmurfd op Wikipedia.
Ik had er al eens wat over gehoord, en gezien, en het hoort bij Amsterdam, dus wilde ik het zeker eens een keer door heen wandelen.
Een paar jaar geleden was het Pampus, vorig jaar de Bijlmer en dit keer dus Ruigoord.
Mijn navigatieding kon geen Ruigoord vinden, wel een laantje in de buurt, dus daar gingen we dan maar naar toe.
Maar nergens stond het aangeven op een bordje, maar een postbode bracht uitkomst.
"ja, dan moet u zorgen dat u op die weg komt, en dan ziet u links een kerkje, daar is het.
Er staan een paar huisjes, het is een heel klein gehuchtje"
En dat klopte, Ruioord doet sterk denken aan het Groningse Ganzendijk.
Het bestaat uit een straat met voormalige slecht onderhouden huurwoningen, met wat zijlaantjes.
Een verschil is dat hier wel een kerk staat, in kleine Groniger dorpen wil dat nog wel eens ontbreken.
En een ander verschil is dat Ganzendijk midden in de polder ligt, en Ruigoord aan de rand van een industriegebied.
De bewoners zijn vriendelijk, ze groeten.
Ze onderhouden hun huizen zeer slecht (zeer ernstige, niet meer te schilderen houtrot) , en alle tuinen zijn natuurtuinen (onkruid tiert welig)
Kunstenaars, temidden van de industrie.
Er was helemaal niks te beleven toen ik er was, maar ik ben toch heel blij dat ik het eens gezien heb.
Bij het binnengaan komt u dit bordje tegen, dan volgt er een straat met een bocht, en dat loopt dood.
Er zit dus wel verf op de stenen, rond de deuren, maar de deuren zelf kunnen wel een likje gebruiken.
De ramen zijn niet meer te redden, en de dakgoot is ook lek.
Het kerkje, gezien door een kunstwerk, kunstwerken zijn ruim aanwezig.
Er komt daar elke minuut een landend vliegtuig voorbij.
Dit is een soort iglo, gebouwt van cement en lege flessen, van glas, met op de achtergrond de achterkant van de kerk.
De kerk is merkwaardig, want een davidster is niet normaal, en binnenin zat geen bankje meer, wel een heuse bar!
De lantaarnpalen zijn wel erg mooi, en de tuinen zijn onderhoudsarm.
Op de zijgevels, en her en der in de tuintjes, stonden borden met gedichten en spreuken.
De plaatselijke caravan.
En ik heb nog veel meer foto`s gemaakt, maar ik laat het voorlopig hier even bij.
Ik vind het menselijk brein wel boeiend.
Soms komen er zomaar onverwacht herinneringen opborrelen.
En soms moet je door toevalligheden zomaar ergens aan denken.
Vorig jaar kende ik niemand die Teun heette, en dit jaar leerde ik iemand kennen die zo heet.
En ik weet niet hoe vaak ik al langs deze Amsterdamse babyzaak gelopen ben, zonder er acht op te slaan.
Maar nu viel het me opeens op en knipte ik het op de foto.
Zo werkt het menselijk brein nou, soms valt iets totaal niet op, en zo denk je opeens aan iemand.
Ik zag mezelf ook op de film, in een etalage, maar dat is op de foto niet te zien.
Onlangs was het Hemelvaartsdag en Dag van de Arbeid tegelijkertijd, en ik maakte die dag een wandeling door Amsterdam.
Vanaf de camping met tram 7 en uitgestapt op het Leidseplein.
Vervolgens naar de Jordaan om aldaar een kopje koffie te nuttigen.
Dit was het zicht op de camping vanaf de brug.
Er hing nog overal oranje, en men was heel druk bezig met de enorme bende op te ruimen die koninginnedag achtergelaten heeft.
En ik zag nog wat leuks in een etalage staan, in de Jordaan.
Leuke poster.
Daarna richting het Westerpark, een park dat ik nog nooit eerder had bezocht.
Achter het park even gewandeld langs de gebouwen van het westergasfabriek.
En er werd ook nog gekorfbald.
Ze bewaren ook van alles daar in Amsterdam, en geven het nieuwe bestemmingen.
Toen maar doorgelopen en onder het spoor door de stad uit, en via wat volkstuintjes de stad weer in.
In de wijk westerpark was niet veel te doen.
Even lekker in het zonnetje zitten.
Daar liep nog een man met een hond die niet aangelijnd was, en de hond wilde niet eens luisteren.
Best gevaarlijk!
We bekeken nog de straat waar mijn vader vroeger veel kwam, want ik was er met mijn ouders.
Op een gegeven moment kwam het centrum weer in zicht.
En via het rokin, waar we nog wat gegeten hebben, belanden we op de Dam, alwaar net een kermis was.
Na een bezoek aan een internetcafe met tram 14, een het eind van de dag, weer naar de camping.
Vandaag schoot ineens door mijn kop dat ik nog wat vergeten was te loggen.
Dus ik vertel het vandaag maar.
Het hoort dus eigenlijk bij gisteren, wat dan weer allemaal gebeurde op de afgelopen koninginnedag.
En als ik het daar nog tussenvoeg leest niemand het meer.
Ik ben zo`n persoon dat nooit wat wint, dus nu ook niet.
Radio 538 was lekker bezig het publiek te vermaken door 538 T-Shirts het publiek in te schieten.
Ze zaten verpakt in een ronde buis, en dat werd weer in een soort schietwapen geladen, en toen knallen maar, alle kanten gingen ze op.
En op een gegeven moment viel er een prop neer, vlak bij mijn voeten.
Eigenlijk pal voor Joris voeten, als ik het wel heb.
Een flink aantal handen greep er naar, waaronder die van mij, anderen gaven al snel op.
Ik stond oog in oog met een wildvreemde gozer, en beide hadden we stevig een uiteinde vast.
Op zulke momenten laat ik dus nooit los!
Toen kwam Patrick met een idee, en deed een vaag spelletje met handen en vingers, dat die andere gozer ook kende.
Helaas verloor Patrick, en moest ik loslaten.
Jammer, anders had hij de shirt van me gekregen, want zelf wil ik er nog niet dood in gevonden worden.
Zoals elk jaar was ik ook dit jaar koninginnedag vieren op het musuemplein in Amsterdam.
Samen met alle medewerkers van Rising Flow Radio die dat ook wel leuk vinden.
Dit jaar waren we met een mannetje of 14 en we ontmoeten elkaar op Station Amstel.
De dj en medewerkersgroep bestond dit jaar uit Sjoerd, Micheal, Joris, Maayan, Stephan, Raymon en voor het eerst dit jaar Patrick en Roy.
En er waren ook nog allemaal vrienden en familie mee. (Lisanne, Nicky)
We togen met de metro en liepen daarna verder naar het museumplein en waren ruim voor 12 uur aanwezig, toen het spektakel begon:
01 Gio
02 Milk Inc
03 IOS
Toen kwam de sfeer er pas echt in, het zijn toch weer de Groningers die het moeten doen.
04 DJ Jose.
05 Dennis.
06 Leaf.
07 The Opposities.
08 Gebroeders Ko
De geluidskwaliteit liet wel wat te wensen over, andere jaren klonk het beter en vooral harder.
Gaandeweg de dag werd het beter, of ik wende er aan, dat kan ook.
09 Syb van der Ploeg
10 Wolter Kroes.
11 Van Velzen.
12 Het Feestteam
13 Fouradi.
14 Krezip.
15 De Jeugd van Tegenwoordig
16 Jantje Smit
Toen Jantje kwam besloot ik maar om eens te gaan plassen, want dat is niet om aan te horen.
17 DJ Jean
En ja hoor, ik was net weer leeggeplast en had me teruggewurmd naar de Rising Flowers, kwam dit vreselijks:
18 Gerard Joling.
Gevolgd door dit, het allerergste op aarde, op amuziekaal gebied:
19 Nick en Simon.
20 Peter Gelderblom
21 Racoon
22 Jeroen van der Boom
23 Melee.
Hier ongeveer moest ik nogmaals plassen, ik onthoud ook niet alles.
De broer van Sjoerd werd ook onwel, en hij leek ook niet echt op te knappen.
Stephan en Sjoerd voerden hem af, en ik heb ze die dag ook niet weer gezien.
(uit betrouwbare bron weet ik dat hij het wel heeft overleefd allemaal)
Het was dubbel jammer, want Joris had via SMS contakt met ex- Rising Flower Ruben.
Ruben was er twee jaar geleden wel bij, maar moest vorig jaar werken.
24 Nikki.
25 Sander van Doorn
26 Lange Frans en Baas B
Inmiddels was Ruben aangekomen op het plein en had de lokatie doorgegeven waar we hem konden vinden.
En we genoten van het hoogtepunt van de dag:
27 Anouk
Toen had ik wel even genoeg gehad, en vluchte weg naar een stiller plekje, en Raymon en Patrick gingen mee.
We aten wat en zaten wat.
28 Jantje Smit
29 Direct
Doordat ik Jantje Smit wilde ontlopen heb ik Direct ook gemist, maar dat is beter dan toch nog wat van Jantje aan moeten horen.
Ik weet niet meer precies wanneer Micheal en Maayan weggingen, die waren opeens nergens meer te bekennen.
30 Alain Clark
31 Kane
32 David Guetta
Joris en de zijnen namen afscheid.
Ruben (en zijn vriendin) wilde nog wat gaan drinken met mij, Raymon en Patrick, dus we togen Amsterdam in.
Halverwege besloot de aangeschoten Ruben dat het toch niet zo verstandig was om nog wat te gaan drinken en besloot het station maar op te zoeken.
Goed, mijn auto stond op Station Amstel (gratis) maar we konden ook met de metro.
Hoe dan ook, Ruben ging de weg vragen.
Eerst aan een groepje politieagenten, en daar moet je mee uitkijken, zeker als je half dronken bent.
Ze wezen ons een straat in, en halverwege de straat vroeg Ruben alweer de weg aan de volgende, en die wezen weer een andere kant op.
En echt, Ruben vroeg aan iedereen die die tegenkwam de weg, ik had totaal geen tijd om me even te orienteren en de kaart te aanschouwen.
Uiteindelijk kwamen we toch aan bij Station Amstel, daar nam ik afscheid en ging terug naar de camping.
We zijn weer thuis.
U hoeft me wederom niet daarmee te feliciteren.
Want feliciteren vind ik niet gepast op deze dag.
Vandaag is het namelijk de nationale dodenherdenking.
Ik zou het enorm op prijs stellen als u NIET reageert op dit logje.
Voor deze ene keer. (wie nodig moet mag scrollen naar een ander praatje)
Uit respect en ter nagedachtenis, voor wie u maar wilt.
Vandaag is het een dag om te zwijgen.
De verhalen komen later wel, nu even niet.
Zwijg, herdenk, respecteer...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6777-6784 van 8883 |
Volgende Pagina »
