Mag niet
Op de laatste vrijdag van mijn kerstvakantie trok ik mijn stoute schoenen aan.
Omdat ik dag er voor ontdekte dat in het Midwolderbos nu wel honden zijn toegestaan, in tegenstelling tot een jaar of tien geleden, besloot ik om eens te onderzoeken hoe de zaak er voor stond in Nieuwe Statenzijl.
Nieuwe Statenzijl is een soort drielandenpunt, alleen dan met twee landen en de zee.
Helemaal rechtsboven op het uiterste noordoostpunt van Nederland begint de grens met Duitsland, die loopt zo door tot Vaals waar het weer doorloopt tot het punt waar Zeeland de zee raakt.
Bij Nieuwe Statenzijl is ook het enige punt van Nederland waar nog altijd een grensconflict heerst met de Duitsers.
Nou ja, het is niet echt een conflict, men is het er alleen nooit over eens geworden waar de grens nou precies loopt.
Over het land is dat wel duidelijk, dat heeft Napolon ooit bepaald, er staan ook palen, maar in zee eisen beide landen gedeeltelijk hetzelfde op.
Volgens Nederland behoort de grens te lopen over de diepste geul in het midden, volgens de Duitsers is al het water van de Dollard van hun.
We maken daar echter geen ruzie over, zoals we dat voor Napoleons komst ook nooit deden met het land.
Hoe dan ook, een jaar of tien geleden nam ik daar ook al eens een kijkje met mijn toenmalige hond, en er bevond zich daar een asfaltfietspad, waar op een gegeven moment een hekwerk zat met een openstaande doorgang en een anti wildrooster, alsmede een bordje met verboden voor honden, zelfs aangelijnd.
Helaas is aan die situatie niks veranderd.
Daarom tilde ik Quandy over de rooster heen en bewandelde het pad.
Voor het eerst in onze levens zetten we daar stappen waar we nog nimmer geweest waren.
Over de dijk was weer een hek met doorgang en rooster, en dat was Duitsland, whoehoe.
Ik liep even wat rond daar, zag Duitse borden en boerderijen en keek uit over Nederland en de Dollard.
Dollard is de naam van het stukje zee aldaar, verderop overgaand in de Waddenzee en de Noordzee.
Zeeen zijn al net zo ingewikkeld als landen wat dat betreft.
Het kiekhuus, het enige buitendijkste volgelkijkhuis van Nederland zag ik staan.
Ik ben daar maar niet naar toe gelopen want dat is toch echt een vogelgebied, en met hond leek me dat niet verstandig, en zonder hond vind ik het zielig als hij in de auto moet wachten.
Tevreden keerde ik terug, nu heb ik gezien wat ik altijd nog eens wilde zien en ben ik geweest waar ik altijd al eens wilde wezen.
En niet eens betrapt!
Ha, en dit logje is heus geen bewijs, want ik kan het verzonnen hebben he, politie!
(trouwe lezers weten natuurlijk wel beter, maar even indekken, snap dat.)
Ik reed weer terug door het mooiste landschap ter wereld , zag nog een Ambonezenbos en vlakbij Winschoten stond al het verkeer vast omdat de brug open stond.
Files kennen we hier niet, wel opstoppingen, maar die duren altijd maar even.
En als een heer in het verkeer gaan we alhier dan lekker ritsen als het verkeer weer op gang komt.
En daarna nog een paar keer met de winkelwagen heen en weer, dat schiet ook lekker op.
negen reacties
Hier zijn ook op sommige plaatsen van die rotroosters. Jammer genoeg ben ik niet sterk genoeg om Didi eroverheen te tillen anders deed ik het ook 
Leuk dat je nu hebt gelopen waar je nog nooit geweest bent, dat is altijd een uitdaging.Toch wel vreemd dat ze er nog steeds niet uit zijn waar de grens loopt en en welk gebied nu van welk land is, maar wat maakt het eigenlijk uit……jij hebt het naar je zin gehad en dat is wat telt. Ik hoop dat je foro’s hebt gemaakt en ze ons laat zien..
En ik neem aan dat er binnenkort wel foto’s van komen. Leuk om weer eens ergens anders te lopen zeker.
Love As Always
Di Mario