Zie maaR
Met de hond van mijn zusje wandelen is heel anders dan met mijn eigen hond.
Logisch natuurlijk, want het is een heel andere hond.
Ik was altijd gewend dat er soms even gesnuffeld werd aan een andere hond, spelen met andere honden werd steeds zeldzamer tot helemaal niet meer, want hij was best dominant en absoluut geen allemansvriend.
En deze hond is dat wel, ze wil met alle honden spelen, of ze nou aangelijnd zijn of niet, ze gaat er op af. En ze gaat nooit vechten.
Op die manier raak ik met veel mensen aan de praat waar ik anders met een boog omheen liep.
En nog steeds hoor ik vaak de opmerking dat ik toch altijd een herdershond had.
Het zal er ook mee te maken hebben dat ik vaak op klompen wandel, en dat valt best op.
Maar ik herken al die mensen niet hoor, en als ik ze morgen weer tegenkom ben ik ze alweer vergeten.
Raar is dat, maar voor mij heel gewoon.
De bijgeplaatste foto`s hebben niks met het verhaaltje van doen, want dat hoeft niet.
U ziet zelf wel wat er op staat.
vijf reacties
Ik heb ook dat probleem dat ik veel mensen vergeet of niet direct herken.
Mooie foto met die sneeuw. Dit hebben we moeten missen afgelopen winter.
Klopt, met een hond wandelen is heel goed om sociale contacten op te doen . In ieder geval als je een speelse hebt. Mensen die op klompen lopen vallen best wel op ja daar zul je wel gelijk in hebben.
De vijver bol werkt dus nog steeds al denk ik dat hij een keer schoongemaakt moet worden want op de eerste foto herkende ik hem niet eens.
De bol in de vijver is wel mooi, maar als het water helderder is nog mooier. Sommige mensen vallen nou eenmaal meer op dan de andere. Sommige mensen hebben er ook meer oog voor. Trek het je niet aan. Mensen herkennen mij ook vaak meer dan andersom.
Love As alwyas
di mario