Me broertje heeft een nieuw spelletje gekocht: Railroad Tycoon erg leuk spelletje
maar heel moeilijk. Je eigen stations bouwen zorgen dat de treinen blijven rijden
regelen dat grondstoffen vervoert worden goedkoop in gaan kopen en duur verkopen.
Verder nog eigen fabrieken bouwen, rechten kopen om spoor aan te leggen een hele
organisatie. Maak je verlies dan ga je failliet, wil je te snel gaat het ook fout, ga je te langzaam
ja dan verlies je het spel want dan heeft de andere treinmaatschappij de mooie steden
al ingepikt. Misschien krijg ik zo toch nog eens respect voor de NS.
Bjorn
Rene vroeg in zijn comment of Taizé een religieuze plek was voor softies.
Het antwoord hierop is eigenlijk heel makelijk en nee het is geen plek voor religieuze softies.
Wat is Taizé dan wel, dit jaar was mijn 3e jaar en telkens was de belevenis Taizé weer heel anders.
Het is heel moeilijk om uit te leggen wat Taizé is en probeer het al 4 jaar nu.
Nog steeds krijg ik het niet met de juiste woorden op papier, en kan de juiste gevoelens
niet beschrijven. Toch denk ik dat ik dit jaar met mijn omschrijving heel dichtbij het gevoel Taizé ben.
Voor ik het eerste jaar naar Taizé ging en er van hoorde van mijn neef had ik zoiets wat heb ik daar te zoeken
ik had weinig met het geloof, en dan naar een klooster toe gaan? Elke dag 3x per dag naar de kerk?
Een gespreksgroep met mensen uit andere landen? Moet ik daar aan gaan vertellen hoe ik me voel?
Ook nog een anderhalf uur werken? Maar één biertje per dag drinken?
Nou dan ga ik toch liever naar Spanje toe, lekker alle discotheken en kroegen
langs, lekker bier drinken op het terras, meiden versieren. Maar ja... hoezo Nederlands het is wel
goedkoop, kan ook gewoon lekker gaan relaxen in de zon daar natuurlijk. Oke ik ga mee.
Het eerste jaar dat ik naar Taizé ging was ik net met problemen uit huis gegaan, ik had als het ware
een muur om mij heen gebouwd, waar niks doorheen kwam, toonde geen emoties naar buiten toe.
Het eerste jaar Taizé was dan ook heel moeilijk want wat je juist in Taizé hebt is dat iedereen zijn
gevoel laat zien. Iedereen is open en eerlijk naar elkaar toe, iedereen heeft alles voor elkaar over,
samen deel je alles, alles doe je met elkaar. De muur die ik om me heen had werd al meteen de eerste dag
afgebroken, iets wat ik niet had verwacht en toen ook niet wist wat ik ermee aan moest. Iemand zei ga mee
naar de kerk, en dat deed ik dan maar. Ik had er totaal geen zin in wat moet ik in die kerk? Eenmaal in de kerk
begonnen de tranen toch wel te komen, ik kon nadenken over alles dingen op een rijtje gaan zetten.
De mooie kerkdiensten in Taizé, veel muziek weinig gelul, alleen de kwartier stilte was toch wel even wennen
de eerste keer. Na deze kerkdienst ben ik echt elke dag twee keer per dag naar de kerk gegaan, het gaf me
echt goed de tijd om na te denken en ik veranderde in Taizé ik vond me ware ik terug. De leiding gaf dan ook
de beschrijving: Het eerste jaar moeilijk, op zoek en gevonden in Taizé.
Het tweede jaar Taizé wist ik wat ik kon verwachten, en ging dan ook heel rustig erheen. Mensen terug zien
uit het eerste jaar, het was een kleinere groep dan het jaar daarvoor maar een heel gezellige groep, we
praten veel met elkaar konden elkaar allemaal goed, en deze week was eigenlijk heel relaxt, wat ik had
opgebouwd van het eerste jaar de rust in mij zelf had ik nog steeds. Ik werd dan ook al snel de vader
van de groep genoemd, de mensen die voor het eerst waren, daar stond ik klaar voor, ik wist wat voor
een dingen hun tegen konden komen. Sommige kwamen ze tegen en dan stond je voor ze klaar.
De omschrijving van de leiding van dat jaar was dan ook: Bjorn zorgzaam, behulpzaam, met iedereen betrokken
een vader voor de groep.
Er was toen een jaar dat ik jammer genoeg niet mee kon, eerst kon ik geen vrij krijgen van me werk
en een week voordat ze naar Taizé gingen kreeg ik ineens te horen dat er geen werk meer was, maar
kon jammer genoeg toen alsnog niet mee.
De derde keer dit jaar was het eigenlijk onverwachts dat ik mee ging, ik sprak toevallig een vriendin
en die zei dat ze naar Taizé ging, ik vroeg de datum en ging mee. Weer wist ik wat ik kon verwachten,
maar dit jaar was heel vreemd omdat ik verliefd werd, en me toch wat afzonderde, waardoor
ik Taizé weer heel anders beleefde. Toch ook wel weer nuchter maar moeilijker dan het tweede jaar.
Het was weer een beetje zoeken naar iets, wat ik ook wel weer gevonden heb.
De leiding gaf dit jaar dan ook de beschrijving: Vragen... Vragen.... maar ook antwoorden behulpzaam en
betrokken, ergens tussen haakjes stond nog: (Hoezo macho, geen knuffel?)
Nu kan ik zeggen na 3 jaar in Taizé geweest te zijn dat elk jaar na de thuiskomst van Taizé dat je het
nog best moeilijk kan hebben, omdat je een bepaalde rust en openheid in Taizé hebt die je thuis niet
hebt. Hier is het tegenwoordig al als je iemand per ongeluk aanstoot dat je ruzie hebt, je kan minder
over je gevoelens praten, als je al als jongeren erbij wil horen moet je al niet zo'n gevoelige
persoon zijn maar stoer zijn. Nu in Taizé heb ik geleerd mezelf te zijn, en dat meer mensen
me dan veel leuker vinden, dat ik zo leer wie echte vrienden zijn. En het belangrijkste
dat ik mezelf veel beter voel. Taizé is zeker geen plek voor softies, want ik heb genoeg mensen
gezien die heen gingen en net als mij waren schijt aan iedereen, en die terug kwamen als hele andere
mensen, en nee je hoeft niet te geloven om daar heen te gaan want het mooie aan Taizé is dat ze je
vrij laten om zelf te beslissen of je naar de kerk gaat en dat soort dingen, en het mooie is juist
dat iedereen dan juist naar de kerk gaat, juist naar de gespreksgroepjes gaat, en dan leer je veel
dingen, je talenkennis, hoe doen ze bepaalde dingen in andere landen, hoe is het uitgaan in bijvoorbeeld
Litouwen, gebruiken ze in Polen ook veel drugs. Je leert veel in zo'n week en dat is toch wel de kracht van Taizé.
Je kan zijn wie je bent, en kan een hoop en ja je mag maar één biertje per dag drinken, en ja er zijn bepaalde
regels. Maar toch weet ik dat iedereen die naar Taizé zal gaan een superweek heeft en een hoop leert.
Bjorn
Hieronder nog een stukje tekst zoals ik het beschreven heb voor het boekje
wat wij elk jaar maken na Taizé.
Lees verder
Om maar even met een moeilijk logje te beginnen en ik denk heel anders dan Renesmurf zou loggen. Heb ik een log gemaakt over hoe het bij mij met de liefde gaat.
Toen Renesmurf mij vroeg of ik voor hem wou loggen tijdens zijn afwezigheid, moest ik daarover nadenken de reden daarvoor was omdat ik op dat moment net terug was van een week Taizé, waar mijn gevoelens voor een vriendin die ik al 4 jaar ken meer zijn gewordendan een normale vriendschap. Die gevoelens waren toen zo vers en speelde alleen maar door me hoofd heen,waardoor ik heel erg twijfelde.Die gevoelens die blijven alleen maar door me hoofd spelen en de 2 weken dat ik nu thuis ben gaan nog steeds een hoop dingen heel vaag voorbij. Renesmurf vroeg mij in de eerste week er was toen heel veel twijfel hoe het tussen mij en haar zou gaan zij moest meteen weer op vakantie dus had ik met Renesmurf afgesproken om als zij terug was van vakantie antwoord te geven. Toen zij terugkwam werden mij gevoelens meer, maar nu met meer vrolijkheid en al snel zei ik ja tegen Renesmurf.
Nu weer een week voorbij en zijn de twijfels weer enorm, zij geeft mij geen echte duidelijkheid op mijn vragen en gevoelens voor haar, wat ik zelf niet gaf weer aan haar in Taizé. Tot 2 dagen geleden had ik echt de hoop opgegeven, maar het bleef door me hoofd spoken.Gister sprak ze me ineens aan, ik was met een vriend en een paar vriendinnen naar het strand geweest, en zij kwam toch wel over dat ze mee had gewild, en ook weer wat belangstellend. Het was ineens raar want er was weer een beetje hoop, en gedachten spookte weer door me hoofd, had ze misschien een vriend/vriendin gesprokken die tegen haar had gezegd wat ik nu voelde, dat ik het opgaf, maar wat is opgeven want ik kan en wil haar niet vergeten.
Normaal ben ik losbandig en als ik op stap ben dan stap ik wel is naar een meisje toe maar dan is het meer een beetje lol maken met vrienden een beetje domme dingen zeggen, en soms werkt het ook nog, maar ja dat is dan voor een avond. Ook als ik over meiden praatte of met mensen praatte voordat ik op stap ging was het ook altijd gewoon domme praat nooit serieus maar nu.. Voordat ik op vakantie ging naar Taizé vond ik een meisje wel leuk, maar die miste ik niet als ik haar een week niet sprak.
Voordat ik op vakantie ging was het echt dat ik niet met de gedachten op vakantie ging om achter de meiden aan te gaan juist niet, ik wou gewoon lekker genieten van de mooie dingen van Taize, maar al snel groeide mijn gevoelen voor dit meisje, ik wou het eerst niet en probeerde het tegen te houden me van haar af te zonderen, was bang voor onze vriendschap maar toch zij zocht me telkens weer op kwam dicht tegen me aan zitten. Nu mis ik haar constant, als ze pijn heeft doet dat mij ook pijn, de gesprekken met haar zoals we die in Taizé hadden alles mis ik aan haar.
Het is een vreemd gevoel voor mij, en ik denk dat ik voor de eerste keer echt verliefd op iemand ben, en ik hoop dat zij mijn liefde voor haar zal beantwoorden, zoals ze naar mijn liefde voor haar op zoek was in Taizé.
Bjorn
Nog een klein gedichtje wat ik heb geschreven voor haar.
Lees verder
Mijn smurfenrubriek bevalt me niet zo, dat moet anders.
Dat zie ik na de vakantie wel.
Ik weet er toch niet voldoende van, niet dat dat wat uitmaakt, maar toch.
Maar goed, ik plak dus de reactie`s van de vorige ronde, en daar gaan we weer.
Voor de liefhebber:
Bewijzen voor Opa Smurf? Hij ziet er zo uit:
Hij is in de laatste paar seizoenen in de tekenfilm toegevoegd, tijdens dezelfde periode dat ook de vier kleutersmurfen en puppy erbij kwamen. In de Engelse versie van de tekenfilmserie werd zijn stem gedaan door Jonathon Winters.
referenties naar Opa smurf (grandpa staan hier:
http://www.maths.tcd.ie/~snpower/pages/s..
http://www.animateddreams.50megs.com/smurfs.html http://www.pezcentral.com/images/collection/smurf.html http://smurfvillage.appeldorn.net/smurfold/smurflist/ http://voices.fuzzy.com/show.idc?show_id=1444 Kan dit je overtuigen?
morg - 18 Juli '04 - 11:42
Ja, ik ben overtuigd, die smurf is later toegevoegd, en dat heb ik helemaal niet meegekregen, schande. Ik ben mijn naam niet waardig. Vroeger maakte de tekenaar Peyo steeds weer een nieuw stripalbum, en zo bleef ik op de hoogte. TheBlackWidow - 18 Juli '04 - 12:50
Mijn oorkonde heb ik al binnen Hoeveel smurfen zijn er nou precies en groeit dat aantal nu wel of niet ?
BvdV - 18 Juli '04 - 14:05
Ik zit nu op 105, en zo nu en dan bedenken ze er wat bij, via magische truuks, of ontdekkingen Is er ook een tweede kamer in smurfenland om zodoende opkomst van neo-smurfen tegen te gaan?
eisema - 18 Juli '04 - 15:00
Nee, de Grote Smurf regelt alles, uiteindelijk komt alles altijd weer goed. Hij is wel eens van de troon verstoten geweest. Maar de nieuwe leider kon zijn beloftes niet waarmaken en zo schaarden de smurfen zich weer achter de Grote Smurf Zijn de smurfen ook extra allert met de mogelijkheid van terroristische aanslageN? :)
vranqz - 18 Juli '04 - 18:11
Ze zijn altijd op de hoede voor Gargamel, Azrael en andere mensen alvast een vraagje voor de nieuwe ronde;
Ik zag vandaag op de weg een blauwe auto rijden. Achterop de auto zat in het raam een sticker en deze vermelde:smurfmobiel, wat deden die mensen dan achter het stuur????
madelief - 18 Juli '04 - 20:33
Sturen, denk ik ik heb nog nooit zoveel geweten over smurfen
Linda - 18 Juli '04 - 20:49
En ook ik leer bij Leren smurfen ook talen?? Zoja, welke?
Fred
Fred (email) - 18 Juli '04 - 20:54
Smurfen smurfen smurfs, en dat kan in elke taal Hoe oud kunnen smurfen eigenlijk worden ?
leidje (email) - 18 Juli '04 - 21:42
Door verjongingsmagie blijven ze eeuwig levensvatbaar, door ouderdom sterven ze niet Ik heb ff geen vragen meer
Gert-Jan - 18 Juli '04 - 22:20
oke Nu er dan een opasmurf schijnt te bestaan, misschien weet hij wel waar de eerste smurf vandaan kwam?
Aad - 18 Juli '04 - 22:39
Vast wel, maar ik ken hem nog nauwelijks Ik las laatst dat opa- en omasmurf grotesmurf hebben gemaakt en dat grotesmurf toen de rest heeft gesmurfd met magie. Maar ja, wie heeft dan weer opa- en omasmurf gemaakt? Of zijn dat een soort eeuwige entiteiten?
Sjoerd - 19 Juli '04 - 11:06
De "god" van de smurfen is de inmiddels overleden tekenaar Peyo, ik denk dat zijn opvolgers Opa smurf hebben bedacht/ ontdekt Tot zover, na de vakantie kijk ik wel van hoe en wat en zo.
Nu doet Bjorn zijn witte muts op en hij logt verder.
Ik zal via internetcafebezoek af en toe een kijkje nemen.
Kan je gaan loggen als je geen tijd hebt om andere logjes te lezen?
Tuurlijk, ik wel!
De nacht was gewoon zoals een nacht hoort te zijn, gezellig, lawaaiig en druk!
Na drieeen houdt alles op, en rond de Klinker en op het Marktplein gaat het feest gewoon door.
Een waar vreet en zuipfestijn.
Binnenkort is het weer 9 augustus en zal ik weer jarig zijn.
Dit keer word ik 30, dan is het jonge, frisse jeugdige er af, niks aan te doen.
Meestal ben ik in een ver vreemd land jarig.
Op mijn 15e verjaardag zat ik in Luxemburg, en we gingen naar een Smurfenpretpark in Frankrijk, onvergetelijk.
Het park bestaat nog, maar de Smurfen zijn vertrokken.
Mijn 20e verjaardag vierde ik in Denemarken, we gingen toen naar Legoland.
Een soort Madurodam, maar dan van Lego.
Een nadeel van dat park is dat ze er allemaal atraktie s omheen gebouwd hebben.
Zo commercieel is Madurodam gelukkig niet.
Tjechie is het land waarin ik 30 word.
Maar dat duurt nog even, het is nog geen 9 augustus.
Vandaag zijn er anderen jarig, onder andere toplogger Elger
Gefliciteerd, 18 jaar maar liefst, geen kind meer, feliciteren kan hier
Een goed moment om eens stil te staan bij de kinderrechten. (daar is elk moment goed voor.)
Een leuke test vindt u hier
Wat is uw score?
En wanneer bent u jarig?
Vannacht bevind ik me HIER
En ik doe niet aan inkorten.
Het gesprek ging over webloggen in het algemeen, en de mijne in het bizonder.
Lees dit aub zorgvuldig door.
En geef dan uw mening.
Als er nog vragen zijn, stel ze grust, ik zal ze in de comments beantwoorden.
Dan kan ik na gaan denken of en hoe ik na de vakantie verderga.
Het relaas tussen een Hindoestaan en een stugge Groniger.
Lees verder
Mijn spannendste vakantie avontuur beleefde ik in Kirkenes
Dat is een stadje in het uiterste nooroosten van Noorwegen, nabij de Russische grens.
Het wordt daar zomers niet donker, en in de winter niet licht.
We wilden dus Rusland in.
Een dagtip koste 600 euro, of iets in die trant, te duur dus.
Bij de officiele grensovergang kom je er ook niet over, dus we speurden de grens af.
De grens werd gedeeltelijk gevormd door een net niet doorwaadbaar beekje.
Rusland lag drie meter verder, maar je kon er niet bij.
Wel kijken, maar dat is niet genoeg.
Russische bomen zien er hetzelfde uit als Noorse, maar het gaat om het idee.
Iets verder naar het zuiden was een groot bos, daar maar eens kijken.
Opeens zagen we een bord staan dat wees naar het drielandenpunt van Noorwegen, Finland en Rusland.
Welke kant het opwees was niet geheel duidelijk, maar een Noorse soldaat vertelde welke richting we opmoesten.
We mochten onder geen beding Rusland in, deelde hij mede, en hij gaf een folder die ik nu nog heb.
We bewandelden een onbegaanbaar blubberpad, waar je tot je enkels in wegzakte.
En er leven daar miljoenen muggen (niet te vatten met die koude winters daar)
Opeens zag ik de grenspalen staan. (zonder de bijbehorende soldaten)
.
Er staan twee palen recht tegenover elkaar, een rode en een gele.
Er zit precies vier meter tussen.
In het midden is de officiele grens.
De bomen zijn in een breedte van zo`n tien meter aan weerskanten gekapt.
Het ziet er indrukwekkend uit.
We liepen er naar toe, aarzelden even, en besloten om snel om de Russische paal heen te lopen.
Hoera, we zijn in Rusland geweest.
Het drielandenpunt hebben we ook nog gehaald, en daar nam ik wat takjes mee.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 8145-8152 van 8723 |
Volgende Pagina »
