Eén van de meest gekke traditie`s in Nederland is wel het binnen zetten van een kerstboom en deze optuigen. En soms wordt er nog veel meer versiering aangebracht, en dat wordt dan in het nieuwe jaar allemaal weer opgeborgen, het is een tijdelijk iets.
Daarom vind ik het des te leuker als mensen er een foto van maken en die dan opsturen naar mij. Dan kunnen andere mensen het ook zien en blijft het voor eeuwig bewaard.
Tijdens de eerste lockdown van de coronacrisis organiseerde RTV Noord thuiskamerconcerten waarbij Groninger artiesten nummers spelen voor in de huiskamer. Dit is een clip uit het optreden van Lars Koehoorn met Deze Afstand.
En dit is dan tevens mijn tip voor de top voor dit jaar.
Ik blijf het jammer vinden, mensen die hun huis al in kerstsfeer brengen voor pakjesavond. Of absurd, maf, onbegrijpelijk, ordinair, asociaal, mongoloide, banaal, ridicuul en weet ik veel wat nog meer allemaal. En dat de winkels dit doen vind ik al net zo raar.
Eerst komt Sinterklaas, daarna zitten we in de donkere dagen voor kerst, en op 21 december begint de winter pas. Dus tegen die tijd de kerstfeer wat aanbrengen is prima. Niet nu al!
Zijn de mensen die dat doen dan helemaal gek geworden? Ja.
Door zichzelf, omdat ze media tot zich nemen die zegt dat dat moet, of zoiets, maar een ieder is zelf verantwoordelijk.
Smoezen als: Sinterklaas is toch een kinderfeest, gaan niet op, Kerst is net zo goed een kinderfeest.
Het liefst zou ik zien dat iedereen nu zijn kerstmeuk weer verwijderd, netjes doorleeft tot het winter is, en dan de boel weer tevoorschijn halen, niet nu al.
Hedenmiddag speelde iemand op het carillon in de Winschoter Toren d`Olle Witte allemaal Sinterklaasmelodietjes. Ik kan het niet elk jaar horen, het ligt er maar net aan waar ik werk, maar dit jaar heb ik geluk.
Later deze middag fietste ik door Winschoten en ik hoor luide Sinterklaasmuziek komen uit de Torenstraat. Ik nam even een kijkje en zag Sinterklaas, in de Winschoter Toren, heb ik hem toch nog gezien dit jaar.
Afgelopen zomer was ik op vakantie in Zuid Limburg, en tegenover de ingang van de camping, aan de overkant van de weg, bevond zich een weiland met koeien. Vrijwel elke avond maakte ik een vouwfietstochtje, en op deze avond hield ik even een pauze bij de koeien. Ik praatte wat met de koeien, ik zette ze op de foto, en ik filmde deze minuut.
Niet veel later verscheen er aan de overkant van de weg, van het fietspad naast de camping een groepje fietsende jongens. Eén jongetje schreeuwde zo enthausiast dat er koeien waren dat deze zich dusdanig een hoedje schrokken dat ze er vandoor gingen, het weiland in, weg van het hek. En ik ging er ook maar weer eens vandoor.
Vandaag kreeg ik mijn eerste kerstkaartje binnen. Mensen die me kennen weten dat ik niks met wenskaartjes heb. En ook niet op de App of mail of weet ik veel, dat gewens slaat nergens op, ik blief het niet.
Maar evengoed, dit kaartje was er eentje zonder postzegel, want afkomstig van medebewoners van het appartementencomlex waar ik er ook eentje van bezit. En sommige buren werpen kaartjes bij elkaar in de bus. En ik doe hetzelfde. Iedereen die mij een kaartje geeft, krijgt er ook eentje terug.
Deze zal ik posten op de derde kerstdag, na de kerst dus, dat zal ze leren. Ook zonder postzegel.
Zomaar een foto van zomaar een beeld in het stadpark van Winschoten, genomen op zomaar een dag, ooit eens. Tegengekomen op mijn laptop en vandaag maar eens gelogt:
Het komt zelden voor dat ik twee filmpjes toon uit één televisieprogramma, maar dit stukje is wel zo leuk dat ik het niet laat schieten. Onvervalste zaterdagavond VARA amusement.
Dit is dus ook allemaal echt gebeurd, niet te vatten, en dat werd allemaal open en bloot via de sociale media de wereld in geslingerd. Prachtig natuurlijk dat de schaapskleren van de wolf onthuld worden, maar ook wel weer een beetje eng. Want zowel Baudet als Wilders zitten er niet namens mij, en niet om Nederland beter te maken, en ze halen stemmen bij elkaar weg, dat houdt ze, vooralsnog, klein. En wat nu de gevolgen zullen zijn, ach ja, het houdt de politiek wel interessant.
En dit is natuurlijk, als het niet zo erg was, gewoon lachen, dus dat doen we dan maar:
Dat pakje van Freek, de bewegingen van Woe, geniaal, en dat allemaal voor een thuiszittende zoompubliek. En zo donderen we december in.
