FladdeRende vlindeRs
Er was eens een vlinderstruikje. Toen een grote boom gekapt werd kreeg het struikje de ruimte om een flinke struik te worden. En nu is het feest.
Er was eens een vlinderstruikje. Toen een grote boom gekapt werd kreeg het struikje de ruimte om een flinke struik te worden. En nu is het feest.
Ik heb mijn robotstofzuiger automatisch geprogrameerd, lekker makkelijk en reuze handig. Maar als ik op vakantie ga hoeft dat wat mij betreft niet, het ding mag ook even vakantie. Al heb ik geen idee hoe ik dat nou buiten werking kan stellen. Meestal als ik op wat knoppen druk weet ik het wel weer, maar dit keer schiet me niks te binnen. Ik besluit om even op internet te zoeken en al snel kom ik de gebruiksaanwijzing tegen en in een mum is de automatische klok uitgeschakeld. En nu weet ik het weer.
Maar als ik dan doorblader in de op internet gevonden gebruiksaanwijzing lees ik ook welke onderdelen wekelijks gereinigd dienen te worden. Oeps. Ik gooi alleen regelmatig het bakje goed leeg en verwissel wel eens een filter. Maar de gele knoppen zijn dus bedoeld om wekelijks te gebruiken voor de reiniging. En als ik dan op de onderkant van mijn robotstofzuiger kijk zie ik voor het eerst dat daar gele knoppen zitten, die ik maar eens indruk. En ik zie nu hoe ik de bostels er uit kan halen om te reinigen, en dat doe ik dan maar.
Hierbij gebruikmakend van de andere stofzuiger, met slang.
Gisteren at ik dit taartje, het ziet er niet alleen prachtig uit, het smaakte ook nog eens heerlijk.
Het slechte nieuws van vandaag, de heftigste aardbeving van dit jaar had een kracht van 2,7 op de schaal van Richter, hedenmiddag in Loppersum. Ik was op dat moment in Winschoten en heb er gelukkig niks van gevoeld, hopelijk blijft dat zo.
Het goede nieuws van vandaag, tussen al het andere radiogeneuzel door: Arbeidsvitaminen duurt vanaf 5 oktober een uur langer: het programma van dj Hans Schiffers (TROSVRO) begint dan al om 09.00 uur.
Waarbij ik me dan weer afvraag waarom dat niet meteen morgen al in kan gaan.
Het absurde nieuws van vandaag is dat er al een miljoen nertsen zijn geruimd. Wat ontzettend veel zeg.
Ik dacht dat bont een aflopende zaak was en tergend langzaam werd afgebouwd, maar dit riekt toch naar iets heel anders.
Terwijl wereldwijd het aantal besmettingen toeneemt zijn we in Nederland aan het versoepelen geslagen.
Als ik van mijn fiets af spring zie ik dit bord al staan. Dit keer staat er geen medewerker om de boel steeds te ontsmetten en een juist gereinigde wagentje in de handen te duwen. Nee, op dit bord staat het.
Ik heb geen kinderen, mijn zusje wel, twee meisjes. En elke keer als ze jarig zijn krijgen ze een kadootje.
Toen ze nog heel klein waren ging ik naar de speelgoedwinkel en kon ik op de verpakking zien voor welke leeftijd iets geschikt was, reuze makkelijk.
Toen ze oud genoeg waren om mee te gaan naar de speelgoedwinkel mochten ze iets uitkiezen wat ze maar wilden, ook reuze makkelijk. En tegenwoordig zoeken ze zelf iets op op internet en dat is ook wel weer makkelijk.
Ik was op de verjaardag van mijn vader en vroeg mijn aldaar ook aanwezige nichtje Vivian wat ze binnenkort voor haar elfde verjaardag van mij wilde hebben, ze wist het al, een nieuw tablethoesje. We hadden al taart gehad en er was nog ruim tijd voor het avondeten, dus we besloten om eens in de winkels in Winschoten te gaan kijken.
Zij mocht kiezen en bepalen, en ik ging met haar mee, we gingen eerst naar een winkel in de Langestraat. Bij binnenkomst eerst even de handen ontsmetten. Er staat wel een keukenrol naast, maar dit spul droogt vanzelf. Eerst werden nog andere klanten geholpen maar al snel kwamen er maar liefst twee dames op ons af. Vivian vertelde wat ze wilde en er werden een aantal hoezen gepresenteerd. Nee, niet mooi genoeg, op naar de volgende winkel.
We kwamen nog langs een telefoonwinkel, maar binnen was het zo druk dat we die maar over sloegen. En in de winkel op het Isralplein werden ook net mensen geholpen dus we keken zelf even rond en zagen niks van haar gading. Bovendien had ze al op internet gekeken of hier ook de hoezen waren en die waren er toch niet, maar we keken toch even voor je weet maar nooit, maar het zag er dus niet naar uit en we wachten ook maar niet op de medewerker.
Vivian wist nog een winkel op de Vissersdijk, ook daar werden net andere mensen geholpen maar ons werd door de donkere medewerker gevraagd wat we zochten en hij vertelde dat ze net uitverkocht waren.
Op naar de grote zaak in de Moushorn, daar werden we ook meteen geholpen, haar keus zat er niet bij en ons werd geadviseerd om even bij de buurman te kijken, daar is veel meer keuze.
En de buurman was weer een donkere man, die per se het typenummer wilde weten, dat wist Vivian niet, en ze had haar tablet ook niet meegenomen.
Dit is dan mijn beleving van dit verhaal, het was best wel gezellig en prettig, alhoewel we dus zonder resultaat weer huiswaards keerden en het maar via internet bestellen. En het werd nog een smakelijke avond.
Ik vind mezelf niet zo kieskeurig, ik kies altijd uit wat er is.
Het is niet lekker weer genoeg om op mijn balkon door te brengen, het weer is wel lekker genoeg om de deur wagenwijd open te hebben. De opening is wel voorzien van hor, dus geen beestje komt binnen, maar de frisse wind en gezellige Marktpleingeluiden wel.
Toen het gezang wel erg luid werd nam ik buiten eens een kijkje.
Ik overweeg om mijn auto even langs de garage te brengen om de snelheidsmeter eens na te laten kijken, volgens mij is hij niet goed. Zoals u allen wel weet is het sinds kort zo dat de maximum toegestande snelheid op de Nederlandse snelwegen vastgesteld is op honderd kilomter per huur. Tenminste op de tijdstippen dat ik er gebruik van maak.
En ik word continu ingehaald. Terwijl ik volgens mijn gegevens best stevig honderd rij. Af en toe lukt het mij om een vrachtwagen in te halen en voor de rest blijf ik rechts om de linkerbaan vrij te houden voor alle mensen met wel een goede snelheidmeter aan boord.
Of dat zijn mensen met geld te veel of te weinig tijd, hoe dat ook, dit is momenteel mijn ervaring.