De Sint Pietersberg bewandelen leek me wel een leuke bezigheid.
Met uitzichten op de verwoestende werking van de mensheid.
Eens was het winnen geblazen, en toen ze uitgewonnen waren werd het natuur.
Alhoewel men nooit helemaal uitgewonnen raakt natuurlijk, dat is dan weer de menselijke natuur.
Ik wilde het allemaal wel eens zien, wat mensen aangericht hebben.
En dat ze dan toch proberen om er na de verwoestingen er toch nog iets van te maken.
De Sint Pieterberg met zijn grote Sint Pietergat.
Alles is gelukkig nog wel gewoon alleen in het Nederlands, met artikel nummer er bij en zo.
In deze tent was niks te doen, dat konden we van boven niet zien, hij staat ook op foto zes al in beeld.
Dus nog even voor de duideljkheid.
Dat is heel gek in Vaals, de straat loopt gewoon verder in een ander land. Nederland stopt en begint hier gewoon.
In elke zichzelfrespecterende Nederlandse plaats is wel een Kerkstraat.
En heel veel straten langs de grens heten grensstraat, zo ook deze doodlopende in Vaals.
Dat is echt vakantie, barbecuen op de camping.
Het afwassen was soms minder, want de mogelijkheden waren wel beperkter, maar het aantal campinggasten was dat zeer zeker niet.
Alle regels nog even op een rij.
Het zwembad op de camping.
Een straatnaam in een dorpje.
De Sint Pieterberg, ik dacht er is wel een route naar de top, en de bordjes kom je vanzelf wel tegen.
Maar dat dacht ik verkeerd, we maakten wel een fijne rondwandeling, op deze hete dag.
Dit plaatsnaambord zette ik op de foto omdat de rechterpoot wel heel diep zit. En dit kwam ik zomaar tegen tijdens het rondfietsen door de omgeving van de camping op mijn vouwfiets.
Het
drielandenpunt, wat al meer dan honderd jaar geleden lang geen honderd jaar een vierlandenpunt was, en daarna is dat gebied toegekend aan Belgie.
Op dit punt komen niet alleen drie landen samen, het zijn ook nog eens drie talen die elkaar hier treffen.
En dan pal op de grens net in Belgie staat de Bouwdewijn toren, waar je coronaproof met de lift naar boven kan.
Ik kon er niet zoveel Vijlen, Mijnstreek en Heerlen van maken.
Vanaf het drielandenpunt staan er langs de gehele grens grenspalen. Meestal om de kilomter en vaak ook nog met tussenpalen. En vanaf het drielandenpunt wilde ik de eerste grenspaal tussen Nederland en Belgie eens opzoeken.
En dan het liefst helemaal doorlopen tot zover mogelijk, maar dat deed ik niet, ik keerde weerom naar het Drielandenpunt om vandaf daar de grens tussen Duitsland en Belgie eens te volgen tot ik wat zag staan.
Op de terugweg naar het Drielandenpunt zag ik dat ik ook wat gemist had, dat deerde niet, ik ging vanaf het punt nu op zoek naar de eerste paal tussen Nederland en Duitsland.
Ik was hier al eens eerder geweest en zal er vast nog wel eens komen, en deze wegwijzers zijn wel grappig, vanaf het hoogste punt van Nederland een beetje in het rond wijzen naar andere punten.
Daarna wilde ik Vaals ook wel eens zien.
En als je dan door Vaals rijdt en je bent in het centrum dan ineens ben je in Duitsland, dat loopt gewoon in elkaar over. Dus teruggereden maar weer, ergens geparkeerd, en dan te voet de grens nog eens opzoeken.
Links Nederland, rechts Duitsland. De doodlopende straat is nog Nederlands, daarachter stroomt een riviertje en dat vormt verder de grens. En achter mij is een braakliggend terrein.
Elk jaar in de weken voor mijn verjaardag ga ik al bedenken of ik ook ergens mijn nieuwe leeftijd ook ergens tegen kan komen, om het vervolgens op mijn verjaardag te loggen.
En ditmaal bedacht ik dat plekje 46 op de camping vast wel zou bestaan, en dat is zo:
Ik had niet plek 46, ik had plek 116.
En voor het nummer van volgend jaar hoef ik niet ver te zoeken, en u leest dan wel waarom.
Tijdens de bevrijding van Nederland vielen er veel slachtoffers, de Amerikaanse hebben ze allemaal bij elkaar begraven en dat is voor eeuwig uitgeleend aan de Amerikanen.
Duizenden, allemaal netjes in een rij.
En de Joden wijken natuurlijk weer af, moet kunnen.
Toegang gratis, en hou je shirt aan en ga zitten op een bankje.
Daarna ben ik ook even wezen kijken in het dorpje
Margraten.
Daar is niet zo heel veel te zien, of het moet wel deze schitterende zijgevel zijn van een voormalig klooster.
En een stokoude kerk waar in de loop der eeuwen flink aam bijgebouwd is, wat ook alweer eeuwen zit. Maar het gaat natuurlijk om het oudste deel.
Ik kom dit tegen en ik verzin het niet.
Ik was op zoek naar
Kuttingen, en ik vond het niet. Ik was er steeds ineens weer door, of het moest nabijgelegen Klein Kuttingen zijn, waar ook geen plaatsnaambord meer te vinden was.
Ik heb zelfs daar geparkeerd en ben te voet verder gegaan, en nu weet ik precies hoe het daar in elkaar zit.
En ik eindig voor nu waar ik mee begon, een kruis.
Het grappigste vind ik nog dat ze daar in Belgie meteen al Frans praten en meteen al die stroomkabels bovengronds.
Zwembad op de camping.
Een standbeeld in het dorp.
Ubachsberg, een mooi fietsbaar dorp, ik ben door alle straatjes en steegjes gefietst.
En op elke kruispunt staat een kruis.
Ik nam even pauze bij dit bordje dat heel mooi aangaf waar ik overheen keek.
Vroeger dacht men dat dit het hoogste punt van Nederland was, want vanaf hier kon men over de Vaalseberg heen kijken. Tot ze meten konden en dingen deden met Amsterdamse peil berekenden ze dat het drielandenpunt tevens het hoogste punt van Nederland is, en niet hier waar de Molen op de top staat en van weide omtrek te aanschouwen is.
En dit is die molen, die in de jaren 40 eens opgebrand is en in de jaren 50 weer herbouwd, en vanaf hier was fietsen vooral afremmen in plaats van omhoog ploeteren.
Dit komt dan ineens een beetje plotseling over en dat is het dan ook wel.
Op zich heb ik niks met begraafplaatsen, maar deze is toch wel bijzonder en we waren toch in de buurt en ik wilde het dan ook wel eens zien.
Dit betreft de
Amerikaanse begraafplaats Margraten.
En ik heb mijn best gedaan wat leuke foto`s te schieten, en vele heb ik weggegooid, maar deze haalden wel mijn weblog om aan u te tonen.
Dit betreft mijn vakantie in Limburg, wat zolang doorgaat als het duurt.
Hoop doet leven en het is altijd fijn om te lezen, ongeacht of het de waarheid is of niet, want dat kan niemand weten. Uiteindelijk loopt het met niemand goed af, maar dat is ook wel weer goed.
Ik bevond mij in Valkenburg een de
Geul en genoot van de mooie geveltjes en de bloemenpracht.
In het centrum was het te druk om foto`s te maken, en ik zag ook niks leuks genoeg, maar toen ik onder de
Grendelpoort uit 1335 was doorgelopen was en aan de overkant eens terug keek bleek dat toch wel leuk genoeg.
In de
gemeentegrotten was heel veel te zien, waaronder meer dan honderd jaar oude kunstwerken.
En omdat ik eerder dit jaar het Melkmeisje in Delft had gezien en ik haar hier weer zag kwam ze op de foto.
Op naar het
Kasteel van Valkenburg, een ruine.
We stonden eerst te wachten in de rij waarvan ik dacht dat het voor kaartjes kopen was, maar het bleek de lift te zijn. En inverband met de maatregelen mogen er niet te veel mensen in de lift. Boven weer de handen reiningen en middels een automaat een kaartje kopen en daarmee door de automatische slagboom.
Maar dan ben je ook op een plek die prachtig mooi moet zijn geweest, in zijn gloriedagen.
Dit was het uitzicht. En dan vind ik het mooi om dan zo te gaan staan dat het waarschuwingsbordje er ook goed op komt, er staat in drie talen het bevel niet met stenen gooien. Dat lijkt me volkomen logisch, en ik denk dat het bordje er niet voor niks staat.
Het kenmerk van Valkenburg, en dichterbij als dit kan ik niet komen.
Nadat we de ruine uitgestuurd zijn omdat het etenstijd was zijn we maar een hapje gaan eten.
In Colmont staat een
bidkapel uit 1946, uit dankbaarheid dat het gehucht geweldloos is bevrijd.
Ik vouwfietste er regelmatig langs, en soms zag ik een kaasje branden.
Dit is het eerste deel van mijn zomervakantie 2020 in Limburg, en zoals al mijn reizen beginnen ze waar ze ook weer eindigen, en dat is in hartje Winschoten:
Onderweg even pauzeren langs de Duitste snelweg.
Na aankomst op de camping eerst even melden en de plek toegewezen krijgen. Vervolgens de caravan neerzetten en dan eerst koffie. Als we er dan klaar voor zijn beginnen we aan de voortent, en als die goed en wel staat maak ik er even wat foto`s van:
En zo ziet het er uit van de andere kant.
Een prachtige camping.
Dit zagen we toen we aan kwamen rijden, daar kwamen wij dus tussen.
Toen ik de al rondvouwfietsend de camping van een afstandje zag leg ik het even vast.
De volgende dag bleven we eerst lang op de camping, en in de middag gingen we er op uit, als eerste naar Valkenburg, waar ik als kind ook ooit al eens geweest ben.
En op weg naar het centrum en kwam langs een heuse
vissentrap en bijhorende sluis.
Dit is de vissentrap van een afstandje.
Het is toch een heel mooi gezicht, zo met de sluis en toebehoren er naast.
Na de tiende foto stop ik, nu ga ik de volgende tien klaarzetten.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1233-1240 van 8725 |
Volgende Pagina »
