U hoort:,,Wat ken ik voor u doen" door Teun Balk, en u ziet geblader in een door mijzelf volgetekende schetsboek.
Wat ken ik voor u doen wat mag het zijn. Hier heb u onze kaart en dit is onze wijn. En heb u al een keuze kennen maken. En heb het u een beetje willen smaken. O, die wil nog wat toe en daar willen ze betalen. Een bakkie voor de hond, ja, ik ga het even halen. Want ik ben de ober en ik loop me half gek, voor een fooitje van niks en een grote bek.
Wat moeten ze weer lang overleggen. Voordat ze mijn een keertje kennen zeggen. Wat ze in hun penzen willen proppen. En dan maar schreeuwen met die grote koppen. Ze krijgen het meteen te kwaad. Als het eten niet bij toverslag op tafel staat.
Ik loop me het lazarus te slepen. En volgens hen heb ik het allemaal weer verkeerd begrepen. Zeg en moet je kijken wat voor rotzooi ze maken. En als er tijd is blijven ze nog uren kwaken. En de rekening die heb nog nooit geklopt. En allemaal apart betalen anders voelen ze zich gefopt.
Vorig jaar overleden maar nimmer vergeten, ik neem u mee naar december 2007, hij was toen dertien weken en ging voor de eerste keer over de toen nog nieuwe drijvende brug in het stadspark, dat tegenwoordig afgesloten is.
Omdat mijn filmpjes in mijn archief het niet meer deden heb ik ze gerepareerd, en ik vond het zo leuk om ze nog eens te zien dat ik ze nogmaal post.
Ik wil ook niet aldoor maar mopperen over deze rotwereld, nu blijkt dat er in Nederland nog steeds varkens levend in kokend water gesmeten worden, brrr, naar word ik er van, dus ik doe vandaag gewoon drie foto`s en daar zeg ik dan iets bij.
Ik liep ergens langs een parkeerplaats, ik zag een vrachtwagen staan, en zoomde net zo ver in dat Winschoten en de letters er boven precies in het schermje pasten en drukte op het knopje. Mooi door de kale takken heen nog te herkennen.
Drie deels dichtgetimmerde en in verpaupering verkerende huizen in Winschoten pal aan het leegstaande ziekenhuis.
Dit is al een hele oude die ik in mijn mapje op mijn laptop vond, inmiddels is het groene al een eeuwigheid rood.
Ik ben geboren in 1974 en mijn lievelingslied in 1980 was Visite van Lenny Kurh en Les Poppys. Wat vond ik dat een prachtig nummer als het op de radio of tv kwam.
Lenny kuhr, een prachtige vrouw met een prachtige stem, eentje die het songfestival ging winnen. Wel met een ander nummer, ook iets Frans er in, net als in dit nummer, een prachtige taal.
Heel multicultureel, zuiver gezongen, mooie tonen, en ze dansen er ook zo keurig netjes bij.
Het is vrolijk, het is simpel, er zit een fraai gitaardeuntje in dat ook nog meegezongen wordt op een gegeven moment. En dan de tekst, zoiets kan je alleen maar dromen. In die tijd vond ik visite nog gezellig, tegenwoordig ben ik het liefste lekker alleen.
Helaas kwam er in dit liedje geen smurf voor, maar wel Kermit de Kikker. En de zojuist begraven Aart Staartjes!
RTVNoord is de publieke regionale omroep voor de provincie Groningen en zou de hele provincie moeten dienen. Radio, televisie en internet.
Op internet hebben ze natuurlijk een website, dat is normaal tegenwoorig. Voorheen kon men daar altijd een reactie achterlaten onder de nieuwsberichtjes, maar dat werd op een gegeven moment zomaar ineens afgeschaft. Nou ja, oke, dan maar niet reageren.
Later togen ze met hun hele zaak ook op de Amerikaanse website Facebook! Hoe vreemd, daar kon men dus wel weer reageren.
Dus wel de mogelijkheid iets te zeggen op content van RTVNoord op een Amerikaanse website, maar niet op hun eigen website.
En inmiddels loopt het op facebook zo uit de hand, met onwelvoegelijk taalgebruik, dat RTVNoord daar een onzindiscussie over gestart, en ook alweer afgerond, met als resultaat dat ze nu een besloten groep hebben op facebook.
Bizar. Ik meld me daar niet aan, ik heb sowieso zeer weinig met facebook, en met RTVNoord. Wat ik allemaal wil zeggen doe ik hier wel, dan word ik ook niet gecensureerd.
Ik volgde de NOS op twitter, want meteen op de hoogte zijn van het nieuws leek me wel handig. Maar ze zijn zo vol van het koningshuis, Amerika en sport, en dat wil ik allemaal niet weten dus ik heb ze maar weer ontvolgd.
Op Instagram heb ik de NOS ook een tijdje gevolgd. Nu kan ik het koningshuis, Amerika en het sportgedoe snel voorbij scrollen, maar wat ze me nu toonden is wel de druppel.
De NOS meldt op instragram iets wat ik helemaal niet weten wil, bewegende beelden van een commerciele journalist die op de commerciele televisie praat over zijn drankprobleem.
Zo wint de publieke omroep de kijkcijferoorlog dus nooit, als je bijna onmogelijk wordt gemaakt non nieuws te omzeilen. Ik heb de NOS dus maar weer ontvolgd, ik ben kennelijk hun te dienen publiek niet.
Aanstaande vrijdagavond mag Lars Koehoorn weer voor een miljoenenpubliek optreden tussen allemaal reclameblokken op de commerciele televisie, en natuurlijk wens ik dat hij doorgaat tot zo ver als maar mogelijk.
Anderhalf jaar geleden zag ik hem optreden op het Rozenfestival in het stadspark in Winschoten, met iets minder publiek, maar ik zat er wel tussen. En ik filmde alles, maar zat niet met mijn oog in de camera omdat ik gewoon wilde genieten, en kreeg daardoor niet mee dat de camera niet alles meekreeg, maar dat mag de pret niet drukken, het eindresultaat is toch prachtig mooi.
Ik weet nog dat het een zonnige dag was en het steeds drukker werd.
In de Winschoter Toren `d Olle Witte staan twee miniaturen van diezelfde Winschoter Toren. Links zoals hij dit jaar inmiddels al negentig jaar is, rechts zoals in de eeuwen daarvoor.
Het was 1930 toen een grote storm ergens in Nederland een kerktoren om deed vallen, waarna alle resterende nog staande torens in geheel Nederland werden nagekeken en waar nodig verwijderd. Winschoten kwam dus zoner torentop te zitten.
Het onderstel is al zo oud dat niet eens meer goed te achterhalen is hoe oud dus men vermoed de dertiende eeuw. (In de op 23 meter afstand staande Marktpleinkerk wordt dit jaar gevierd dat daar al 750 jaar diensten zijn) En het bovenste deel is dus van 1930.
En twee luidklokken uit 1773 en 1862. Met op de huidige hoogte van 41 meter een gietijzeren paard.
