Tweede Paasdag, lekker vrij, en dat omdat Jezus ooit is opgestaan uit zijn graf. Ik vind het absurd, en Hemelvaart en Pinksteren is al net zo absurd.
Absurd omdat deze dagen dus belangrijker worden gevonden dan 4 en 5 mei, die vallen dit jaar gelukkig in het weekeinde en dan ben ik lekker vrij.
Tweede Paasdag dus ook vrij: Het was prachtig weer en vanaf mijn balkon hoorde ik muziek weerklinken. De muziek kwam van het Isrealplein alwaar deze ochtend een buitendienst was en er was ook een band bij aanwezig. Ik ben niet wezen kijken. Later hoorde ik op de achtergrond de ronkende motoren van de motorrace gehouden door de Stichting Rijdend Motorsportmuseum in de haven en op een industrieterein. Ik koos er voor om thuis te blijven en naar de Arbeidsvitaminen te luisteren.
In de middag ging ik naar Quandy toe en nam hem mee door het Sterrebos. Daar hoorde ik de geluiden van toeterende vrachtwagens, die deden mee met de Truckrun, dan rijden ze met mongolen een route, en bij zowel vertrek als aankomt in Winschoten wordt er flink getoeterd.
Niet veel later zag ik een traumahelicopter overvliegen, dat is foute boel. Thuisgekomen zag ik dat er een ongeluk was gebeurd, een zijspan was afgeknapt en het racen werd afgebroken, maar de rest van het Winschoter Paasevent ging wel door. Er was markt, muziek, kerels met miniatuurvrachtwagens enzovoort, de gebruikelijke dingen, en toch elke keer anders.
Later die middag nam ik nog even een kijkje en het was best nog wel druk, maar de sfeer was er mijns inziens niet meer.
Vorige jaren nam ik Quandy mee, maar dat is nu te ver, in de avond wilde hij niet naar het Sterrebos, maar eens naar de Joodse begraafplaats, dat is eens een ander pad en ook prima te doen.
Het volgende feest is aankomende weekeinde met maar liefst twee band op het Marktplein.
Natuurlijk is het inmiddels gesmolten, ik heb toentertijd in het Sterrebos in Winschoten gewoon een heleboel foto`s gemaakt van Quandy, zodat ik er lang mee kan doen!
Zo kwam ik ook nog langs de Intertoys Winschoten, en die is volgens mij gelukkig nog steeds open.
Als vanzelfsprekend ben ik ook weer wezen stemmen, in het gebouw van het Leger des Heils.
De achterkant van Bakker Bart Winschoten, die moet weg want het overdekte winkelcentrum gaat juist op die plek verbouwen.
Er zaten geiten op een nieuw speeltoestel in de dierenweide in het Sterrebos in Winschoten, en toen ik mijn camera gereed en scherp had waren ze er al afgesprongen en kwamen naar mij toe. Met op de achtergrond twee halfvrijstaande stadsvilla`s, een ander woord voor twee onder één kap, een dubbele herenhuis, waarvan de helft dus de burgemeesterswoning van Winschoten is, vanwege privacyoverwegingen zal ik niet onthullen of het het linker of rechterdeel is.
Ik ben ook naar de inloopavond in de Rabobankzaal in De Klinker in Winschoten geweest, betreffende de bijna kilometer lange en daarmee dus langste fiets en wandelbrug van Europa die Winschoten gaat verbinden met Blauwestad.
Dat houdt dus in de schapen weer gaan grazen op de grasvelden in en rond Winschoten, de zogenoemde stadskudde voor in de stad, en adere kuddes voor andere gebieden.
Met de complete uitleg en wie er spelen en lees het zelf maar. Enige jammer vind ik dat het weer in het Maintebos is en weer niet op het Marktplein. En de Paasmarkt en toebehoren, bevinden zich net als met Pinkersten in de haven van Winschoten.
Maar tijdens koningsdag en -nacht staan er wel twee bands op het Marktplein. Barcorde en Moeflons, het zal mij beniewen.
Ik had vorige zaterdag mijn bevrijding van Winschoten filmpjes gemaakt en online gezet, zie ik op zondagochtend nog wat soldaten marcheren op het Marktplein, dus dat filmde ik ook nog maar even, het was wel zo`n bizar gezicht.
Daarna besloot ik om mijn op mijn balkon in de zon bloeidende kinderpostzegeltulpen ook maar even vast te leggen en de laatste beelden van de voormalige bibliotheek waarvan de sloopwerkzaamheden zijn begonnen.
Quandy in het Sterrebos, tegenwoordig loopt hij los, want rennen kan hij toch niet meer, maar blaffen nog wel. Eerst mocht hij nooit blaffen, maar nu leg ik elke keer zijn laatste blafjes vast, ik straf hem niet, maar hij weet dat het niet mag van mij, dus als ik naderbij komt scheidt hij ermee uit.
In de voormalige bioscoop aan het Marktplein bevindt zich tegenwoordig een sportschool en met mooi weer wordt er wel eens op het plein gesport.
En er is natuurlijk nog veel meer te zien, in die 4 minuut 46, maar dit zijn even de belangrijkste punten.
‘Souvenirs’ wordt weer zo’n ouderwets rijke Bloemen-show, met dierbare oude en verrassende nieuwe songs, onvoorspelbare conferences, hilarische typetjes, prachtige jurken en een dito decor. Met in het middelpunt een comédienne die alle facetten van het vak beheerst. In haar nieuwe show haalt Karin de bezem door haar huis. Want een mens verzamelt wat in zijn leven; foto’s, van bijzondere momenten, mooie en minder mooie herinneringen, kampeerspullen die je allang niet meer gebruikt, noem maar op. Als een stier stormt ze door de porseleinkast en doet alle overbodige ballast de deur uit. Letterlijk, want elke avond wordt er onder het publiek een aantal persoonlijke items – schoenen, een jurk, een tent – van Karin verloot. En die kun jij dan mooi weer als souvenir mee naar huis nemen.
Boven de streep dat wat op de website van theater De Klinker stond ter aankondiging. En hier onder de streep mijn verslag.
Het was wederom overweldigend. Ze kan zingen als de beste, beweegt er goed bij, leuke jurken, uitstekende band, uitmuntende belichting en puike stukjes tussendoor. Geen pauze, wel een programmaboekje waar ze zich keurig aan houdt.
Er werden allerlei spullen uitgedeeld, en men kon zelf wat winnen, ze noemde Winschoten meerdere keren. Tyfusend reizen, maar dan heb je ook wat.
Het geluid was wel erg hard, en daar hou ik wel van. Als het fijn is.
Ik kwam uit bad, deed de tv aan en zag dat de Notre Dame in Parijs in brand stond. En ik keek meteen even rond op internet en had al snel de livestream te pakken. En ik zag het torentje waar ik hoogtwaarschijnlijk zelf al in ben geweest in de vlammenzee neerstorten.
Na een nachtje slapen zag ik hedenmorgen de schade, het voorste gedeelte is gered.
Ik ben in de vorige eeuw ook eens in Parijs geweest. En dan met zo`n boekje in de hand met de toeristische trekpleisters om die allemaal af te werken.
Zo ben ik boven in de Eifeltoren geweest, en ook in de Notre Dame.
Ik weet nog dat ik een rondleiding in het Frans kreeg, en daar verstond ik niks van, dus ik liep maar met de meute mee. En ik schrok me een hoedje toen die kerel ineens op de luidklok sloeg, ik had zijn waarschuwing niet verstaan, dus ik dook als enige diep weg.
Een andere hernnering is dat ik een keer van een terras op de Champs elysees gestuurd werd! Wegens het dragen van een korte broek, dat mocht daar niet, in de hete zon. ,,No shorts" schreeuwde die kerel en gebaarde weg te gaan.