Van de Imam, blootvoets en in zo`n jurk, leerde ik dat ze voorheen 50 keer per dag moesten bidden, maar omdat dat wel erg veel was vroeg één of andere Mohammed aan hun god of het niet wat minder kon en toen was 5 keer ook wel genoeg.
De moslims komen daar op woensdagmiddagen met de kinderen, kunnen die fijn spelen, en er wordt af en toe samen gekookt en nog veel meer.
De jongeren waren druk met muziek en hoelahoep en eten maken en opeten.
En ik aanschouwde de tentoonstelling over Oldambter Vrouwen, van steenrijk tot straatarm.
Absurd dat op 23 maart 1597 in Winschoten de laatste heks werd verbrand. Onderstaande kei hebben ze even uit de Winschoter Toren gehaald, deze kregen gevangenen vroeger om de enkel.
En tenslotte ben ik nog even met de lift naar boven geweest, naar Oud Winschoten, maar deze foto`s zijn allemaal van de tentoonstelling, om even een indrukje te krijgen.
Te beginnen met dat ik zwarte pieten zag, zittende in een koets gaande over een regenachtige Marktplein. Het carrilion speelt en de molen draait en dan is er eerst de motorpolitie om te kijken of de weg vrij is van obstakels.
En dan volgt de optocht. En tot mijn verbazing en verrassing maken ze een toch onder mijn balkon door over het Marktplein heen. Want in tegenstelling tot voorgaande jaren ging de burgemeester hem nu verwelkomen op een podium in de winkelstraat en niet op het Marktplein.
Daarna volgt een iets te lange blik op de kerkstraat, waar vrijwel niks te zien is, en daarna toen er een sirene voorbij kwam en tenslotte een mooie regenboog.
Tenslotte zeg ik, maar daana komt nog een stukje Quandy van afgelopen zondag. En Winschoten in de nacht als laatste, en helemaal als toegift in de voormalige bibliotheek waarbij ik per ongeluk op het verkeerde knopje drukte.
Ik vind dat weken namen moeten hebben. Net als maanden en dagen. In een jaar zitten twaalf maanden, en al die maanden hebben een eigen naam. Tegenwoordig worden maanden ook vaak genummerd, maar daarmee verliezen ze hun naam niet.
Tegenwoordig nummeren ze de weken ook! Week 46 leven we nu in. Ik vind dat niks. Week 46, maand 11.
Dus het is nu zaak om even 52 namen te bedenken voor de 52 weken. Zo, ehm, begint u maar.
Ik ben kennelijk niet zo heel erg nationalistisch.
Nederlanders winnen met een sport, bobsleeen geloof ik. En daar moet ik dan blij om zijn? Als Duiters of Italianen winnen vind ik dat ook best. Die zullen vast net zo hard hun best doen.
Ik snap sowieso niet waarom er een wedstrijd is en dat er altijd iemand beter moet zijn dan een ander. Wat maakt dat nou uit of iemand ietje sneller is dan de ander? Maar wat ik helemaal niet begrijp is waarom ik voor landgenoten zou moeten zijn.
Speelde het Noord Nederlands Orkest, voorzien van wat zangtalent, wat nummers van Queen, tijdens het openluchtconcert Pura Vida, aan het eind van de zomer.
Gratis toegang, en druk dat het was, maar wel sfeervol en gezellig, kijk en luister zelf maar:
Geen idee hoe dit nummer heet, wie het weet mag het zeggen.
Adrillen is de naam van een jaarmarkt dat officieel de Allerheiligenmarkt heet en de grootste jaarmarkt van de provincie Groningen is. Het vindt altijd plaatst op de eerste maandag van november en op de tweede maandag doen ze het nog eens dunnetjes over. In aanloop naar die eerste maandag is er altijd kermis op het Marktplein, en op de maandagavond zijn alle kroegen open, hebben vele live muziek en staan er feesttenten en een voorraad bier klaar.
Als de jaarmarkt eindigt begint het zuipfestijn en de kermis wordt al afgeboken en afgevoerd als de eerste dronkenlappen de straten onderkotsen.
