Marcel van Roosmalen schreef een stukje in de NRC met als titel Winschoten. Hij was uitgenodigd om tijdens een voorstelling in De Klinker voor te lezen, over voetbal, dus ik zat niet in de uitverkochte zaal. En als dank komt er dan een collumn dat meer vragen oproept dan opheldering geeft:
Een paar leugens:
Het cultuurhuis ligt niet aan het eind van de Langestraat, maar staat aan de Mr.D.U.Stikkerlaan.
De helft van winkelpanden staat niet leeg, het is veel minder dan de helft, zelfs minder dan een kwart. Er is wel sprake van leegstand, en soms ook een paar panden naast elkaar, maar de helft leeg is een leugen. De bakker met die kartonnen Eiffeltoren is geen bakker, maar een broodjeszaak, toch iets anders. En dat aanbiedingen aangeven dat ze vechten voor het voortbestaan gaat er bij mij ook niet in, aanbiedingen zijn altijd, en voortbestaan is geen strijd, eerder mazzel.
Dat Marcel geen Gronings wil verstaan is zijn eigen keus, wie moeite doet kan er heus wel wat van volgen, kom op zeg. En waarom eten uit aluminium bakken en niet van borden, had dat even gevraagd dan heb je wat te melden, nu is het niks dan een vraagopwekkende mededeling.
Dat ze niet meegaan met een boekhandelaar voor een pot bier hoeft niet vermeld. Gaarne alleen dingen vermelden die wel doorgang vinden, dit slaat nergens op.
In het hotel, recht tegenover mij, sliepen ze aan de achterkant in twee minikamertjes. Dat komt omdat de binnenstad nogal zeer oud is, en vroeger bouwden ze nu eenmaal alles klein, maar dat wordt niet vernoemd, alleen dat het klein is.
En welke cabaretier na een optreden in De Klinker was gesneuveld in het feestcafe No Limit mogen we schijnbaar ook niet weten. Ik geloof er niks van dat de hoteleigenaar die fabel de wereld in geholpen heeft.
Nee, ik kende die hele Marcel van Roosmalen niet, en wat mij betreft nodigen ze zo iemand nooit meer uit. Dat die man geld krijgt om leugens te verkondigen in de NRC, merkwaardig.
Maar dat Henk Spaan tegenover me geslapen heeft vind ik dan wel weer grappig. Ik heb zijn Popie Jopie plaatje hier nog.
In de tuin van Villa VPRO zag ik het pand staan waarvan ik vermoed dat de NTR daar huist.
Ik was opzoek naar een drol.
In de tuin van Villa VPRO.
En die vond ik ook:
Kijk eens hoe mooi, al tijden al eens willen zien, nu kwam het er eens van.
Het bijbehorend bordje.
Daarna nam ik nog even een kijkje bij de oude VPRO villa`s, daar waar het eens allemaal begon in 1926. Ik was hier ooit al eens wezen kijken, toen had ik nog geen fototoestel en geen weblog.
Ik wilde niet alle tientallen panden vastleggen, alleen even Villa 65, de belangrijkste villa.
