Ik reed vanmorgen in mijn auto een natregenende straat in,
komt er een fietser van links en die glijdt zo uit in de bocht!
De fiets valt en glijdt door en de bestuurder glijdt de spekgladde weg verder op.
Als ik niet bijstuur en hij niet afremt rij ik zo over hem heen!
Maar gelukkig komt hij net op tijd tot stilstand en stuur ik precies om zijn hoofd heen.
Ik reed erg langzaam omdat ik net de straat ingedraaid was.
De fietser reed erg snel en gleed ook erg snel.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik dat de persoon opklaterde en verder fietste.
Mijn hart klopt nog in mijn keel, hoe anders had dit af kunnen lopen, en wat zal hij een pijn hebben gehad.
Maar de dag was nog niet om.
Ik reed op de snelweg, en op een gegeven moment veranderd die in een autoweg, en binnen de stadsgrens is de snelheid 70.
Er wil een vrachtwagen invoegen.
Er gaat een vrachtwagen invoegen!
Zijn knipperlicht zet hij aann en hij draait de weg al op, terwijl zijn invoegstrook nog lang genoeg is.
En ik kan en mag niet naar links om ruimte te maken, omdat er geen ruimte is!
Er is iemand mij aan het inhalen, daar kan ik niet voor, en er is een veel groter iemand aan het invoegen, wat ook niet kan omdat ik hier rij.
Weer klopt mijn hart in mijn keel.
En mijn rechtervoet gaat zo diep als mogelijk, ik heb even schijt aan de maximum toegestane snelheid want nood breekt wetten.
En ik besluit om toch maar iets naar links te gaan.
Ik voel dat ik over de streep zit, verder durf ik niet, en dan komt de inhaler naast me.
Het gaat allemaal goed en we schieten naar voren en de vrachtwagen raakt me niet.
Zo, en dan moest mijn werkdag nog beginnen.
Steigers verzetten, altijd een heel gepuzzel en gedoe en gewurg en best zwaar.
En helemaal zwaar als het een regenachrige dag is.
Want we moeten door de achtertuinen en die zijn allemaal anders.
Er zijn ook mensen die doen niks met hun achtertuin en dan heeft de natuur vrij spel.
Met stekels en prikkels en allerlei beestjes en hobbels en kuilen.
En vandaag stond ik ineens tot mijn knieen in een heus vijvertje.
Dat vijvertje was zo goed verscholen, maar ik heb het ontdekt.
Ik was er heel snel weer uit, mankeerde niks, maar had wel de rest van de dag natte voeten.
Ook dit had heel anders af kunnen lopen.
Wat een dag.
Elk jaar in juli en augustus zijn mijn nichtjes jarig.
En als ze dan bij opa en oma zijn en ik kom langs dan gaan we samen naar de speelgoedwinkel.
Dan mogen ze zelf alvast hun kadootje uitzoeken.
Ik had dat afgelopen weekeinde al even opgeworpen en vanmiddag was het al zover.
Mijn nichtjes hadden er van gehoord en wilden dat plan meteen maar uitvoeren.
Ik had nog geen kont aan de stoel of we liepen gedrieen naar de speelgoedwinkel.
En terwijl zij rond keken keek ik ook rond.
Keurige winkel, alles ingedeeld per catagorie, en her en der een tv waar speelgoed wordt aangeprezen.
Dat ligt er heel handig bij klaar.
Ik heb ook nog smurfen gevonden, maar niet gekocht, want zij wilden liever wat anders en ik heb genoeg.
Maar altijd leuk om ze nog steeds tegen te komen tussen al die andere meuk.
Jaren geleden, toen mijn nichtjes nog niet meekonden ging ik alleen naar de speelgoedwinkel,
en dan kon ik handig op de verpakking zien voor welke leeftijd het geschikt is.
En nu konden ze zelf uitzoeken.
De keuze is reuze en heel veel hebben ze al.
En als ze dan iets gekozen hebben kijken ze toch nog even verder en vinden ze toch weer wat anders.
De winkel ging al bijna sluiten, alles wat buiten stond was al binnengezet.
Nu moesten er snelle beslisingen worden genomen,
of we moesten een ander keertje opnieuw gaan,
maar dat hoefde niet,
nu wisten ze wat ze wilden.
De uitgekozen kadootjes mochten ze meteen houden,
op de verjaardagen zelf kom ik langs zonder kadootje,
die hebben ze immers al.
Wat Winschoten en Linschoten gemeen hebben is inschoten.
En in Linschoten mag je op een bepaalde dag op een bepaald tijdstip op een bepaalde plek niet parkeren.
Bijna niet te zien wat er staat geschreven tussen al dat woekerende groen.
Wat Winschoten en Linschoten gemeen hebben is dat we beide voorzien zijn van een Meidoornlaan.
In Winschoten is elk jaar Nederlands oudste ulltaloop, de Run, maar hardlopen kan in Linschoten ook.
Wat Winschoten natuurlijk niet heeft en Linschoten wel is de dorpstraat.
In zowel Winschoten als in Linschoten kan men door de Acacialaan.
Winschoten heeft wel een bomenbuurt, maar volgens mij geen Berkenlaan, in Linschoten is dat echter wel.
In stond even op een brug in Linschoten en dit leek me wel een fraai uitzicht.
Quandy.
Alle foto`s vandaag van Linschoten, behalve de laatste, dat was in Woerden.
-
Eens per jaar, op een zondag in juni, organiseert de Winschoter toneelvereniging Vita Nova het evenement Lokatietheater.
Drie eenakters, drie genres en drie lokaties.
Het geheel begon om drie uur in
Grand Cafe Carambole en al bij binnenkomst werden we in drie groepjes verdeeld, ik behoorde tot de rode groep.
Na het welkomswoord ging ik met mijn groep mee en we wandelden naar
House of Sodom.
De stoelen stonden al klaar en op de stoelen lag een formulier met wat tekst en uitleg over deze lokatie en over het te aanschouwen stuk.
We zagen De Getuige, leuk stuk, goed gespeeld, applaus en op naar de volgende lokatie.
En dat was in ons geval weer terug naar Grand Cafe Carambole.
Daar zagen we De Genodigde, ook erg leuk, zowel het stuk als hoe ze het brachten.
Daarna naar de "geheime" lokatie, dat bleek het
stadhuis te zijn!
En wel in de voormalige raadzaal.
Mooi gebouw hoor, ooit was ik hier wel eens binnen geweest, maar dat is lang geleden, ergens in de vorige eeuw.
Hier zagen we, Wat mag ik voor mevrouw betekenen?
Ook een fraai stuk en zeer goed gespeeld.
Zij spelen het allemaal drie keer en het publiek wisselt steeds.
En dat is leuk, lekker door de stad slenteren, niet wetend waar precies naar toe en wat te verwachten.
En de acteurs hebben hier maanden voor gerepeteerd en vandaag was het dus zover.
Net als voorgaande jaren vond ik ook deze editie zeer geslaagd.
Niks in de buitenlucht gelukkig, want helemaal droog bleef het niet.
Het was vijf uur toen het afgelopen was en we werden nog uitgenodigd voor een natje en een droogje in het cafe, maar ik ben er tussenuit gesmurfd.
Lees verder
Ik kwam uit Winschoten om eens een kijkje te nemen in Linschoten.
Alwaar men liefdevol bedankt.
Winschoten en Linschoten hebben gemeen dat er burgemeesters vernoemd zijn.
Ook daar zijn bezigheden.
Geen ziekenhuis daar, wel doktoren en medicatie.
In Linschoten wonen zo`n 5000 mensen. ( in Winschoten 18.000)
Buiten het dorp even langs het diep gewandeld naar het landgoed, dat gesloten bleek.
Hier is besloten dat het er zo uit moet zien, het lijkt wel kunst.
Ik vind het altijd fijn om dit in gedachten voor te lezen en dan te luisteren naar de prachtige klanken, want dat kan.
En dit is Quandy, want die was ook mee.
Het was een leuke korte vakantie, op naar de lange!
Ik was eens in Linschoten en kwam dit bordje tegen.
En dan ook de theekoepel zelf niet vergeten natuurlijk.
Dat is iets wat Winschoten en Linschoten gemeen hebben, beide voorzien van een theekoepel.
En ook dit is Linschoten, historische gebouwen.
Dat dat even duidelijk is.
Linschoten is klein maar fijn.
En dit was mijn uitzicht toen ik daar op een terras een ijsje at.
Bruggetjes om van de ene in de andere wijk te komen.
En rijtjeshuizen komen vrijwel overal voor.
Daar mag wel wat gesnoeid worden.
En waar ik deze foto`s allemaal gemaakt heb:
Hopelijk heeft u er net zo van genoten om te kijken als ik had om ze te maken en te tonen.
Ik ben opgegegroeid met kippen.
En met Duitse herdershonden en er waren ook wel eens konijnen, vissen, vogeltjes maar bovenal altijd de kippen.
Op een gegeven moment wilde mijn vader van zijn kippen af, en toen nam ik ze over.
Wel onder mijn voorwaarden, ik zou ze eten kopen en geven, het hok schoonhouden en de ren af en toe omspitten.
Maar er zou geen enkele kip meer geslacht worden, of ze nou uitgelegd waren of niet, ze mochten blijven tot de dood.
En af en toe werd er eentje broeds en dan kwamen er kuikentjes, en onder dat jonge grut zitten dan ook weer haantjes, wat soms problemen opleverde en daar vonden we dan wel weer een oplossing voor.
Toen ik een jaar of vijf geleden op mezelf ging wonen droeg ik de kippen weer over aan mijn vader.
Er werd nog steeds niet geslacht, we kozen voor een sterfhuisconstructie.
Dus geen nieuwe aanwas meer, mijn vader is overgegaan op vogeltjes en de kippen stierven één voor één.
En onlangs is de één na laatste doodgegaan en de allerlaatste kip bleek de krielkip te zijn.
Ooit was ze alle dagen samen met haar vriendje, een mannetjeskrielkip, en sinds diens dood navigeert ze alleen tussen de andere kippen.
En nu heeft ze dus het hele hok plus de hele ren voor zichzelf.
En wat schetst mijn verbazing, de kriepkip is veranderd in een haan!
Ik had er al wel eens van gehoord, dat kippen van geslacht kunnen veranderen, en nu maak ik dat op de valreep zelf nog eens mee.
Ze legt al heel lang geen eieren meer, en nu kraait hij smorgens in alle vroegte!
Vandaag een tiental plaatjes betreffende Winschoten.
Wie goed kijkt ziet een flatgebouw staan.
Er is in de loop der jaren al veel afgebroken, nieuwgebouwd en weer afgebroken, en sommige gebouwtjes mogen altijd blijven bestaan.
Zoals deze voormalige Synagoge, nu eens van de achterkant.
Al die verschillende bouwstijlen, ik hou er van.
Dan kan ik ondertussen even vertellen dat om kwart over zes in de ochtend al mijn weg versperd werd, er was allemaal brandweer en ziekenwagens en veel volk op de been, voor dat tijdstip.
Ook de pers was aanwezig, zodat ik later kon lezen dat er een
kleine brand was geweest door een pannetje op het vuur.
Ik moest over de stoep fietsen om er langs te geraken en dacht er niet eens aan om een foto te maken, dus vandaar maar even wat uit de oude doos die nog niet gelogt zijn.
Winschoten kent heel veel pleintjes.
Zo ook schoolpleintjes.
Lekker zitten in de zomer, fijn aan denken in de winter.
En dit is Quandy.
Tot zover tien keer Winschoten, in willekeurige volgorde en ongenummerd en ongewatermerkt, maar dat ziet u zelf ook wel.
Gaarne uw reactie, wat er maar in u opkomt over welke foto dan ook.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2385-2392 van 8784 |
Volgende Pagina »
