Schiphol is de Nederlandse monster van Frankenstein.
Eens was Schiphol de bron van de economie. Maar toch wel slecht voor het milieu maar gelukkig wordt dat in de toekomst vast beter.
De jaren verstreken en Schiphol groeide en groeide. En de aarde werd vuiler en vuiler.
Nu is het zover dat er geen weg terug meer is, we razen in volle vaart op de afgrond af waar we vervolgens in donderen. Wat nu?
Op de oude voet verder, doen of er niks aan de hand is, of alle zeilen bijzetten en pogen nog te redden wat er te redden valt? Het wordt een compomis, zoals altijd, net doen alsof er niks aan de hand is gaat niet meer, maar er werd dan toch eindelijk een klein beetje geschippert door toch iets van krimp door te voeren. Maar nee, dat gaat de minister toch niet doen, en de schuld wordt natuurlijk iemand anders toegeschoven, dit geval een aantal buitenlanden.
Zelf geen baas meer in eigen land, tja, wie gelooft dan nou?
Vandaag drie foto`s van de kermis op het Marktplein in Winschoten en eentje met vier politieke posters.
Naast alle knuffelpiemels, of piemelknuffels, zag ik ook een smurf.
Ik win nooit iets, omdat ik nooit mee doe.
Ik ben het hier helemaal mee eens, maar besef tevens dat het allemaal hun eigen beleid is geweest. Zo kan het dus ook, allemaal dingen afbreken om tegen de verkiezingen te zeggen ze weer op te willen bouwen. Breek het dan niet eerst af!
Gisteravond was de Holocaustherdenking in Winschoten.
Meestal doen ze dat in oktober, als de kermis er nog is, en is het droog. Dit jaar was het op 8 november, is de kermis al weg en regende het.
Ik fiets over het Israelplein en zie een menigte staan bij het Joods monument. Ik stap af en ga kijken en luisteren. Dit keer staan ze allemaal onder een afdak van een winkel. Ik hoor de toespraak aan, ik weet niet of er muziek is, want als de burgemeester wordt gevraagd een krans te leggen fiets ik maar naar huis. Soms is dat om mijn fiets even op te bergen en loop ik terug voor de rest van de toespraken, kransleggingen, voorstellingen en de stille tocht naar het station en terug.
Maar mijn hoofd staat er niet naar. Het is heel erg wat al die mensen is overkomen is in de bange jaren 40, en dat moet voor altijd worden herdacht opdat wij niet vergeten. En soms woon ik het bij en soms niet, dat ligt aan het weer en aan mijn stemming. Ik ga niet tussen al die mensen onder een afdak staan.
En mijn hoofd staat er ook niet naar vanwege de steeds erger wordende toestand in de wereld. Ze maken het ons wel erg moeilijk door hoe ze nu totaal verkeerd bezig zijn.
Afgelopen maandag liep gedeeltelijk ten einde, dan wordt er iets afgebroken en afgevoerd, en andere attracties draaien nog op volle toeren en langzaam maar zeker gaat het door in de mij veel te drukke kroegen.
En de stroomvoorziening van de kermis, een luidruchtig apparaat, stond de hele nacht te loeien. Pas om half zeven op de dinsdagochtend zetten ze hem uit, en toen kon ik ook de deur uit.
Het is wel weer even stil in huis, zo zonder kermis ineens. Daarom maak ik er ook filmpjes van, dan kan ik er langzaam weer aan wennen. De filmpjes geven me wel het gevoel terug, maar toch is uit het raam kijken anders zo zonder al die lichten.
Ach ja, aankomende zomer zal er vast wel weer de volgende kermis komen, maar over een paar weekjes komt Sinterklaas alweer over het Marktplein in Winschoten.
Adrillen, de grootste jaarmarkt van de provincie Groningen is weer voorbij, de meeste winkels zijn gesloten, en het feest gaat verder op het Marktplein, met aan de ene kant de cafe`s, en aan de andere kant de kermis, een schitterende combinatie. In de kroegen meuk gezongen door artiesten die liever hebben dat mensen de polonaise doen dan dat er mensen echt gaan zitten luisteren. En overal mensen. Overdag viel er best veel regen, maar in de avond bleef het grotendeels droog.
