Het is deze maand niet alleen 40 jaar geleden dat ik ter wereld kwam, het is tevens deze maand 40 jaar geleden dat ze zeezenders werden verboden.
Commerciele radio werd verboden, en eind jaren 80 weer toegestaan.
En nu herdenkt men de zeezenders en wat die betekend hebben en hoe het er anno nu voor staat op de radio.
De Nederlandse radio 2014, hoe het er momenteel voorstaat.
Het is vooral veel en veel van hetzelfde, pompende hitzenders en slecht ontvangst.
Is dit nu wat ze toen gewild hebben?
Een radiozender heeft tegenwoordig een ochtendprogramma, en de rest van de dag klinkt allemaal precies net zo.
Want het moet op de zender passen en de zender moet op elk moment hetzelfde klinken.
Eigenlijk vind ik dat erg jammer.
Zo heb ik niet het gevoel dat ik wat mis als ik wat mis, en bij radioprogramma`s om fijn naar te luisteren is het wel een gemis als er wat gemist wordt.
Het zal met deze tijd te maken hebben.
En wie weet wat de toekomst ons allemaal nog gaat brengen.
Maar ik had dus ook nog een foto van Waterbei vorig jaar.
Tunneltje onder het spoor, te Winschoten.
Leukheid.
Waterbei, vorig jaar.
Pure kunst.
Achterkant.
Voorkant.
Alweer een heel jaar geleden!
Op deze lokatie speelde het theaterstuk zich af.
Boom.
Ik heb twintig foto`s gemaakt tijdens, op en van Waterbei, gisteren toonde ik de eerste tien, vandaag de rest.
Vanaf mijn balkon, recht er onder.
En een kabaal dat er af kwam, en wat een volk!
Dit was zaterdagavond, toen het nog licht was.
Spaanse paarden op het Marktplein, wachtende om in actie te komen.
Het circus, op de plek waar eens een bankgebouw stond en waar eens CenA bouwplannen had, en nu parkeerplek is, pal aan de winkelstraat.
Kameel op het Marktplein, en zie de hijskraan die `savonds laat gebruikt ging worden.
Nog een keer die Spaanse paarden, nu met wat gevels er bij.
Hoog in de lucht.
Hoog in de lucht, en het topje van de Winschoter Toren er bij.
Ik heb twintig foto`s gemaakt op Waterbei, en vandaag toon ik er tien.
En morgen ook weer.
Leuk om te kijken, fijn om te herinneren.
Waar het de verrassing is die verrast.
Op merkwaardige lokatie`s, waar ook maar ruimte is, hoe tijdelijk dan ook.
Met echte muziek.
Veel belangstelling, veel kwaliteit en het weer viel reuze mee.
Dat was de vrijdag te voren wel anders, het plenste tijdens de repetitie`s.
Ojee, dacht ik, toen ik zag dat er een kledingwinkel in het winkelcentrum ging sluiten, maar ja, Winschoten telt meer dan twintig kledingwinkels, logisch dat die het zwaar hebben en dat er eens eentje afvalt.
Maar ze blijken toch weer door te gaan, en de vrijwel lege en opgeruimde winkel is weer gevuld als vanouds.
En dit was de zaterdagavond op het Marktplein te Winschoten.
Straattheaterfestival Waterbei in Winschoten houdt op te bestaan.
De gemeente Oldambt schroeft de bijdrage te veel terug.
Het inmiddels vermaarde festival, dat met een keur aan artiesten elk jaar tienduizenden bezoekers trok, vierde afgelopen weekend het eerste lustrum, en naar nu blijkt dus ook het laatste.
Het Waterbei festival werd georganiseerd door de Stichting Evenementen Winschoten.
Waar ik zelf dan even aan toe wil voegen dat Waterbei is ontstaan omdat het toenmalige theater De Klinker werd gesloten en gesloopt.
Om dan toch het potje voor kunst en cultuur op te maken aan kunst en cultuur.
En volgend jaar zal de nieuwe De Klinker wel in gebruik zijn, dan kunnen de subsidie`s daar weer naar toe.
Maar zo`n einde als dit is natuurlijk veel dramatischer, en misschien is het ook wel een politiek spel.
We zullen zien.
Of niet natuurlijk.
Toen ik deze zondagochtend opstond was men al druk doende het podium op het Marktplein af te breken en de wonderlijke wagens te ontmantelen, de hijskraan was in het holst van de nacht al vertokken.
Vandaag was dag twee van Waterbei, en wat ik gisteren gemist had wilde ik vandaag per se zien.
Namelijk, Theater Gajes met uitvoering deelnemers workshop.
Dus ik begon vandaag bij de Rooms Katolieke Sint Vitus Kerk, waar volgens het programmablaadje deze middag twee voorstellingen waren.
Maar aangezien ik gisteren zag dat het Le Cirque Du Platzak op andere tijden speelde dan volgens dat boekje, en dat al meer in de war was geraakt, besloot ik om dat eerst even te checken.
En bij de kerk stond een bord dat de voorstellingen verplaatst waren naar het parkeerterein achter de oude Aldi, bij de C1000.
Oke, duidelijk.
Ik vond het een klein beetje jammer dat ik allemaal muziekanten van Nieuw Leven het podium zag betreden maar niks van ze gehoord heb.
Dat komt omdat het toneelstuk tegelijkertijd was, en toen dat afgelopen was en ik weer op het Israelplein was waren ze al klaar.
En bij het circus naast de Hema aangekomen bleken die ook al klaar.
Evengoed, nog wel even een sfeerfilmpje gemaakt.
Het hoogtepunt vond ik wel het theaterstuk dat waar de lokale acteurs aan meegewerkt hebben, zo naast het pand van het gebouw waar nog altijd Winschoter Courant op staat, en elke keer als ik daar langs zal komen zal ik er vast weer aan denken.
Oja, en de balonnenman werd betaald tot 17 uur, dus toen vouwde die zijn laaste ballon.
Dat zei die al ruim van te voren, maar desondanks bleven mijn nichtjes toch ballonloos.
Maar dat deerde ze niet, ze waren toch al prachtig geschminkt.
Maar liefst zes filmpjes heb ik gemaakt, en het leukst is om ze allemaal tegelijk aan te zetten.
Maar ze allemaal rustig achter elkaar bekijken mag natuurlijk ook, en mij dan vertellen welke de mooiste is en waarom.
Het zijn allemaal een beetje indrukjes van iets waar ik bij geweest moest zijn en ook was.
Het duurde even voor het op gang kwam, en toen was het ook een kabaal en spektakel.
Waterbei in een straatheaterfestival in Winschoten, en dit doen ze dan als het donker is.
En er was best nog een gezellige drukte op de been.
En morgen vast ook weer, maar dan geen avondgedoe, dat was alleen nu.
Toen ik mijn vorige filmpje goed en wel geupload en ingesloten had toog ik ook eens naar buiten.
Waterbei was begonnen en ik ging eens kijken wat ik allemaal tegenkwam.
Nou ja, van alles dus, veel acts, zowel professioneel dan wel amateurs, en iedereen leek er plezier in te hebben.
Zelfs de zon kwam nog langs en de regen bleef achterwege.
Hoogtepunt was voor mij wel Talent in de etalage, in een lege winkelpand aan de Venne 110.
Het voelde als TROS Muziekcafe, allemaal live en allemaal goed, en het duurde wel anderhalf uur voor ik daar genoeg van had.
Ik kon daar namelijk lekker zitten, als was het een huiskamerconcert.
Maar ook de vreemde objecten die buiten liepen waren leuk, en ik heb bij Le Cirque de Platzak zelfs nog eventjes wat gefilmd.
En nu wordt het langzaam aan avond, de winkels zijn dicht, en op het Marktplein is een muziekpodium aanwezig en er wordt al volop gemusiceerd.
Winschoten maakt zich op voor een groots spektakel, ik zit er klaar voor.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3545-3552 van 8911 |
Volgende Pagina »
