Mijn uitzicht

En dan zit ik in mijn vrije tijd lekker op mijn balkonnetje, te genieten van de verpozingen der radio en een duif op het voormalige politieburo op het Marktplein.

Leuk is andeRs

In 1999 wilde ik mijn kansen op de arbeidsmarkt vergroten door een auto aan te schaffen.
En dat lukte, ik trad in dienst, als schilder, bij een woningcorporatie en mijn rode jeep bracht me waar ik wezen wilde.

De jaren verstreken, en ik liters verf, en elk jaar kwam hij weer door de keurig, ook als ik dat moest betalen, en elk jaar kon ik vooralsnog bij mijn werkgever blijven.

Tot 2014, toen had mijn werkgever voor mij een andere werkgever gevonden en toen kreeg ik dat ongeluk.
Totall lloss.

Ik besloot vrij snel dat ik een nieuwe auto wilde, want de vakantie`s komen er ook weer aan, en ik keek op internet of mijn auto nog in productie was.
En dat bleek het geval:

Aanvankelijk wilde ik eerst weer een rode, maar dan zou ik moeten wachten tot augustus.



En als ik per se een rode zou hebben gewild had ik dat ook gedaan, maar op zich vind ik een groene ook prima.



Het is immers een andere auto, dus mag die ook wel een andere kleur hebben.



Ik ging even langs bij dichtsbijzijnde suzukidealer en bestelde een auto.



Ik moest twee weken op mijn fiets naar mijn nieuwe werk, en dat viel best wel een beetje tegen.



Vrijdag kon ik hem ophalen en dat deed ik samen met mijn ouders.



Het betreft een Suzuki Jimny, en ik hoop dat ik hier ten minste wel 25 jaar in mag rijden.



Mijn tweede auto.



En mijn eerste zal ik nooit vergeten.



UPDATE: Vergeten te vertellen dat ik er een trekhaak onder heb laten zetten, excuus daarvoor, ja die zit er onder.

Kaas

Ik woon boven het kaaspakhuis, met meer dan 50 soorten kaas.
En toen ik er boven kwam wonen besloot ik dat ik van elke soort kaas een pond zou kopen.
Een pond om plakjes van te snijden voor op mijn brood dat ik meeneem naar mijn werk.

En het is allemaal erg lekker, op wat vieze dingen na, en nu was ik aan de geitenkaas.
En daar bestaan drie soorten van, en ik nam eerst deze met kruiden.

En toen was ik met Quandy aan de wandel, en toen hij daar zo mooi stond nam ik er eens een foto van.



En even ingezoomd, dat deed hij tenslotte ook, en het is duidelijk een reu.



En toen hield ik de camera zo scheef dat het net recht lijkt, maar nu dus helemaal eigenlijk nergens naar.



En toen ik van de week naar mijn huis liep zag ik zowaar twee regenbogen!



En wat is ie toch mooi he, en dan die vrolijke voorjaarsbomen er bij.



Voor mijn werk moet ik fietsen naar Nieuwe Pekela, en aldaar staat dit kunstwerk.
Juist daar is een autoverkeerswegviaduct dat de kilometerslange lintbebouwing onderbreekt.
En wellicht moesten daar panden voor gesloopt worden, en nu is dit dan wat er voor terug kwam.



Winschoten.
Ik hoorde afgelopen week dat in elk geval de naam van reisburo Thomas Cook gaat verdwijnen.



Dus toch eventjes vastleggen.



En toen ik langs de Free Record Shop kwam die ook nog maar even.



En deze is dan mooi vanwege die lantaarnpaal, maar dan is de gevel weer niet goed leesbaar.



En weer verder met de kaas.



Want de kruidengeitenkaas was al op voor ik aan toe kwam om over te loggen.



Wat inhoudt dat ik hiermee eindig met elke keer hompen kaas te loggen.
Ook al omdat daar wel een beetje genoeg van krijg.

Maar ik blijf natuurlijk wel altijd maar doorgaan met het afwerken van de lijst, want daar krijg ik nooit genoeg van.



En tenslotte dit.
Morgen het hele verhaal en een heuse fotoshoot, zie dit als voorproefje.

Je ziet maaR

Toen zaterdagavond het Songfestival begon besloot ik om het te gaan volgen tot na de Nederlandse inzending.
En ik ging niet op de bank zitten kijken, nee, ik ging lekker computeren en gebruikte mijn tv als ware het radio.

En af en toe keek ik eens op, net zoals ik radio 3FM beluister zeg maar.
En ik zag allerlei acts en een kunstschaatser en veel mensen die presteren, ieder op den eigen manier.

En toen hoorde ik de Nederlandse verslaggevers ( twee ja, het mag wat kosten) opmerken dat na dit Deense nummer ons land aan de beurt was.
Ik wist dus dat Ilse en Waylon en iedereen er omheen klaar moest gaan staan, en wij kijkers moesten dit nog even afwachten.




Woei zeg.
Erg gelikt, vol met cliche`s, duidelijk gemaakt om in de kop te nestelen, en dat lukt ook nog.
Denemarken, land dat een beetje lijkt op Nederland, doet het met swingende negers.
Leuk en goed en netjes en tempo en uithaal en danspasjes en ik wil nog een keer.

Daarna kwamen dus inderaad Ilse en Waylon en dat was een stuk rustiger en scoorde veel meer punten.
Maar wat mij betreft vind ik deze ook zeer geslaagd, echt een songfestivalniemandalletje, maar evengoed iets waar ik wel vrolijk van word.

In eigen land wonnen ze overigens met een grote Deense vlag, zo zag ik op youtube, maar voor Europa leek dat waarschijnlijk dan toch net wat te nationalistisch, vermoed ik.

En mensen die niet gaan klikken en hun mening geven maar gaan zeggen dat ze wel of niet het songfestival kijken zijn ook mensen, maar wel idioten.

IedeR nummeR moet door Giel woRden aangekondigd of afgekondigd

Regels Guinnes Book of World Records recordpoging Radiomaken

• Giel moet alle nummers zelf instarten
• Ieder nummer moet door Giel worden aangekondigd of afgekondigd
• Giel moet alle onderwerpen/items aankondigen en is leidend bij de interviews
• Ieder nummer dat gespeeld wordt duurt minimaal twee en maximaal zes minuten
• Het programma is live, niets mag van te voren zijn opgenomen
• Een nummer mag maar één keer in de drie uur worden gespeeld
• Gasten zijn welkom, maar moeten worden geinterviewd op de gebruikelijke radiomanier. Een gast mag niet langer dan één minuut achter elkaar praten.

• Één uur radiomaken levert vijf minuten pauze op, die krijg je pas aan het einde van het uur. De pauzes mogen worden opgespaard.

• De uitzending moet te horen zijn op een officieel radiostation
• Alles moet live worden uitgezonden vanuit een regulier radiostation

---

Hierboven staan de regels die de Engelsen even bepaald hebben om in hun boekje te geraken.
Regels waarvan ik vind dat ze aan de laars gelapt dienen te worden, op deze manier is het geen radio meer maar heel erg opletten of alles er binnen past.

Bovendien vind ik het heel erg ongezond, en vind ik dat te ongezond gedrag nimmer beloond mag worden met bijschrijven in welk boek dan ook.
Het is ook best wel eng om naar te luisteren.

Wat 3fm betreft sta ik altijd op met Giel, en ga ik altijd slapen met 3voor12Radio van de VPRO.
Maar nu Giel dus deze hele week alle programma`s van 3FM overneemt hoor ik hem in de ochtend en in de avond. 
En hij doet het erg goed hoor, hij praat over de urgente zaken waar normaal ook over gepraat wordt en het is niet zoals met het Glazen Huis dat het enkel en alleen daarover gaat.

Alleen hoor ik nu dus een vermoeide Giel die almaar vermoeider wordt.
Hij zal het heus leuk vinden, maar ik vind het eng.
Het lijkt me zeer ongezond om zo lang tegen de slaap te vechten, een nachtje doorhalen moet kunnen, twee niet, en nog meer moet gewoon helemaal verboden worden.
Nou ja, wat men thuis doet gaat niemand een snars aan, maar zelfmoord of pogingen daartoe worden ook niet gestimuleerd door de media.

Ik krijg er net zo`n onbehaaglijk gevoel van als dat ik krijg als ik een slangemens zichzelf in zo`n veel te klein kistje zie wurmen.

Het is nog niet zo dat ik het afzet omdat ik het niet aan kan zien.
(ik heb radio met beeld via mijn tv)

Het is wel interesant, en leuk dat het kan.
Maar het voelt niet echt goed en ik zou tevreden zijn als het allemaal goed afloopt en vooral dat de commercielen het nakijken hebben.

HieR weeR wat foto`s

Terwijl Giel Beelen er al veertig uur op heeft zitten log ik tien foto`s van Winschoten.

Winschoten zoals het was, want elke afbeelding geeft slechts weer hoe iets was.



Waar oude panden zijn gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw.
Ik vind dat altijd wel wat triestigs hebben, maar dat hoort er nu eenmaal bij in het leven.



Tijdens een wandeling zag ik ergens dit bordje, ik ben blij dat ik daar niet woon.



En eventjes weer terug naar de slooppanden, waar op de achtergrond de Winschoter Toren staat.



Rechterkant, rechts daarvan was al weg.



Middenstuk boven.



Midden beneden met een deur die vast vaak open is geweest, maar nooit voor mij.



En een totaalplaatje.



En ik sluit af met mijn buurman, de Winschoter Toren.

GRappigheid

Ook wel grappig om te zien:  het einde van een optocht van anderhalf uur.



Ja, en dan lopen ze voort, en waar ze allemaal al langs gelopen zijn begint het gewone verkeer weer zijn doorgang te vinden, tot zij uiteindelijk ook binnen zijn.
En dan wordt volgende keer alles weer afgezet en zo.

Beetje nadere uitleg:
Elk jaar wordt in juni in Winschoten de avondvierdaagse gehouden, en op de vrijdagavond volgt er een grote intocht met muziekcorpsen.
En langs de kant staan dan vrienden en familieleden om de wandelaars te eren middels een bloemetje of wat lekkers.

En niet geheel toevallig loopt de route langs mijn woning en komen ze later de winkelstraat honderd meter verderop ook nog door.

Als kind liep ik tien keer mee, en toen vond ik het welletjes.
En nu sta ik langs de route om mijn meelopende nichtjes te eren.

Vorig jaar filmde zo nu en dan een stukje, en die stukjes heb ik allemaal op youtube gezet.
En zo af en toe sluit ik er weer eentje in op mijn weblog.

Altijd leuk om te zien hoe en wat mensen reageren.

File, als een molenpaaRd zo steRk

Ergens in een chique showroom stond een pronkjuweel te koop
'n Dure glimmer van een auto met een inteligente pook
Lokkend met z'n onderdelen van z'n super slanke bouw
Kokketerend met z'n bumper, lonkend als een lichte vrouw
Een meneer uit Spijkenisse, Jan de Bruin, een zakenman
Zag de glanzende verrukking en ontstak in vuur en vlam
Deze wagen moet ik hebben, mijn colega's die staan paf
Dit kan Jan de Bruin wel trekken, en van de belasting af

Ook een auto heeft een leven
Met een hart onder z'n pook
't Werd 'm door de mens gegeven
En weer afgenomen ook

En zo kwam de kar in 't leven, zoevend door 't hele land
Mooie buitenlandse steden, van de hoed tot aan de rand
In 't weekend opgewreven, zorgzaam in de was gelegd
En zo vond die mooie wagen 't leven in 't geheel niet slecht
Maar een auto wordt snel ouder, ook al krijgt 'ie geen grijs haar
Maar daar had je al een roestplek, en een deukie hier en daar
En na twee jaar was het mooie er wel af, en geen pardon
Kocht De Bruin alweer een nieuwe, en de slee werd ocasion

Ook een auto heeft een leven
Met een hart onder z'n pook
't Werd 'm door de mens gegeven
En weer afgenomen ook

Maar hij stond er nog geen weekje of hij werd opnieuw verkocht
Een employee uit de kantoorbranche was gelijk aan hem verknocht
Elke morgen in de file, als een molenpaard zo sterk
Met een sticker op de roestplek van z'n sjieke achterwerk
Maar de motor kreeg bronchitis, 's ochtends startte hij wat zuur
Met een kuchie en een hoestbui, en een beetje trillend stuur
Steeds meer dure operaties, maar 't hielp allang geen fluit
Was z'n kuchie net verholpen, liep er weer een lager uit

Ook een auto heeft een leven
Met een hart onder z'n pook
't Werd 'm door de mens gegeven
En weer afgenomen ook

De kantoorman die kreeg balen van 't gesukkel met z'n brik
Het was niet meer te betalen, en verkocht 'm voor een prik
Ome Karel uit de Steenstraat, zo gelukkig als een kind
Spoot de hele wagen rose, want hij was wat kleurenblind
's Zondags ging oom Karel rijden, maar een porche kwam achterop
En z'n kar moest van de weg af, ome Karel kreeg de strop
Ergens in een sjieke showroom stond een pronkjuweel te koop
Aristocratisch van geboorte, maar als einddoel toch de sloop

Ook een auto heeft een leven
Met een hart onder z'n pook
't Werd 'm door de mens gegeven
En weer afgenomen ook

En dan vraag ik me af of mensen eerst beginnen met lezen en dan al lezend er achter komen dat er een youtubefilmpje bij zit, waar men de tekst kan horen.
En wat ze er dan van vinden.

Het lied is van Toll Hansse.
En de auto op het plaatje was de mijne, van de eerste tot de laatste dag.