Ik kwam op internet drie artiekelen tegen over de Olbamster Stee, op het Winschoter archief.
En ik herplaats ze hier even:
Donderdag 14 november 1985
Hoger en hoger, dat mocht toch niet?
De Oldambtster Stee, woonflat op de grens van het Marktplein en het Burgemeester Schönfeldplein in Winschoten, wordt hoger en hoger.
Zo hoog mocht toch niet? Bijna buurman hotelier Abel Ruibing: „Ik heb zeven jaar gevochten voor de vergunning om mijn hotel met twee verdiepingen uit te breiden, maar de gemeente weigerde omdat het allemaal te hoog zou worden. Het paste niet in het bestemmingsplan. Daarin was een goothoogte van zeven meter vastgesteld, daar mocht ik niet boven komen”.
In de strijd die in alle hevigheid ontbrandde, gaf de gemeente wel wat toe, maar niet zoveel dat de hoteleigenaar er mee uit de voeten kon. In hoogste instantie werd recht gesproken door de Kroon. Uitslag: de hotelier kreeg gelijk, hij kon zijn gang maar gaan.
,,Zeven jaar had het geduurd. Toen het eindelijk mocht, had ik er geen zin meer in. En nog niet. Ik wacht op mijn opvolger. De plannen liggen klaar voor hem".
Toen kwamen de plannen voor De Oldambtster Stee. Vier in één B.V. verenigde Winschoter ondernemers stuitten op dezelfde problemen die Ruibing had ontmoet. De plannen leden schipbreuk.
Wie nu langs de Stee rijdt, ziet de muren hoger en hoger worden. 't Hoogste punt wordt 12 meter 20. De goot hoogte bijna negen meter.
Zodra Ruibing van de plannen kennis nam, zette hij zich aan het schrijven van een protestbrief. Hij belandde ermee in Groningen. Daar zei de hotelier plechtig: „Ik ben niet tegen het bouwen daar, ik ben tegen de manier waarop dit gaat. Er wordt in Winschoten met twee maten gemeten”.
Gemeente, is dat zo?
Op bouw- en woningtoezicht zegt de ambtenaar: „Nee. dat is niet zo. De procedure voor De Oldambtster Stee is correct afgewikkeld. Dat er nu op deze manier gebouwd wordt, is een gevolg van de stedenbouwkundige afwegingen voor die plek.
Dit gebouw past in die omgeving". Eén en al soepelheid dus. Had de gemeente niet ook wat soepeler kunnen zijn tegenover de B.V., die botweg afgewezen werd en de buurman hoteleigenaar?
Zo'n vraag wordt niet door een ambtenaar beantwoord. Toenmalig verantwoordelijk wethouder was Joop Flokstra. Aan hem de vraag: waarom nu wel en toen niet.
Flokstra: „Wij hebben destijds de beslissing genomen na adviezen van de stedenbouwkundige (dezelfde als nu) en de ambtenaren. Geadviseerd werd het niet te doen, noch Ruibing, noch de plannen van de B.V. Ik kan me voorstellen dat Ruibing nu zegt: dit is willekeur, dit is geen beleid. Kennelijk kunnen er nu dingen in Winschoten, die jaren geleden beslist niet konden. Dat blijkt trouwens uit meer dingen.”
Bouwen in de Winschoter binnenstad. Voorgrond: de flat in aanbouw, die hoger mocht worden
dan het bestemmingsplan aangeeft. Op de achtergrond (rechts) het hotel dat op grond van
hetzelfde bestemmingsplan niet kon worden uitgebreid.
Ook weer zoiets, Winschoten heeft een ondergrondsopbergbaretoiletvoorzienning.
Op het Marktplein, zicht er op vanaf mijn balkonnetje.
Soms is die omhoog en is het een toilet, net even wat luxer dan de zeer nabijgelegen pisbakken voor de heren.
En meestal is die zover gezakt dat het dak dienst doet als pleinbetegeling.
Ik durf er niet op.
Nou ja, ik ga er liever niet op.
Ik hoef gelukkig ook niet omdat ik zeer nabij woon, en pissen kan sowieso wel verderop even.
Ik vind het een eng ding omdat hij zomaar naar beneden kan zakken, en ik zie nergens iemand die het gevaarte bediend.
En ik weet dus niet waar de bedieningsknop zich bevindt, en of er al dan niet labiele mensen in de buurt van die knop kunnen komen.
best netjes.
En dan gaat er ineens de telefoon!
Snel zet ik alles wat geluid maakt af en zoek het opneemknopje op mijn nieuwe toestel en na het indrukken zeg ik luid en duidelijk mijn naam.
Een blabla mevrouw van blabla zoek naar mevrouw naamvergeten.
Of die er is?
"Nee."
"En wanneer is die er wel?"
"Niet, ik woon hier alleen, en nog maar kort."
Aha, ze heeft een aanbieding, of ik ook geintereseerd ben.
"Nee," zeg ik," ik moet me nog aanmelden bij het Belmenietregister"
"Ja, oke," zegt ze, "dat kan wel zes weken duren voor dat rond is."
En ze zal aldaar aangeven dat mevrouw naamvergeten niet mijn nummer heeft dat mijn nummer niet meer gebeld mag worden.
Nou ja, en we namen afscheid en ik wenste haar nog veel succes en zij mij nog een plezierige tijd in mijn nieuwe woning!
Aangezien het geluid van mijn laptop veel beter klinkt met een X Mini luidspekertje heb ik dus een X Mini luidspekertje.
En ook nog een koptelefoon voor als het echt oostrelend wordt.
Radio luister ik tegenwoordig wel via de HD tv, of via mijn radiotoestel, maar podcast beluister ik wel via dat dingetje, en wat voor geluiden er nog meer allemaal langskomen tijdens het internetten.
Zeer plotseling kapte het luidsprekertje er mee.
Hmm, vervelend.
Geluid uit de laptop zelf klinkt me te blikkerig, en uit de koptelefoon is ook niet alles.
Ik keek even op internet en bestelde gelijk maar een nieuw luidsprekertje.
Morgen zal die er zijn, lekker vlug.
pom,pom,pom.
Even later zoek ik iets, maar dat vind ik niet, maar ik kom wel een leuk voedingskabeltje tegen!
Ha, even passen en pluggen, en inderdaad, mijn speakertje tettert weer als nooit te voren!
Ik was even vergeten dat het ding voeding nodig had, aangezien hij het toch aan paar dagen deed op zijn reserves.
Nou ja, dan heb ik binnenkort dus een reseveluidsprekertje, een rustgevend gevoel.
Hedenmorgen moest ik naar de tandarts, om acht uur.
Er was wat afgebroken en dat moest gevuld worden en daar was deze afspraak voor.
Wel grappig, een andere route fietsen.
Aldaar aangekomen en eenmaal in de stoel vroeg de tantarts hoe het met me was.
Mja, liever over een half uurtje vragen, nu wat gespannen, zei ik.
Ik kreeg eerst verdoving, wat een prachtige uitvinding is dat toch!
Daarna ging de tantarts even weg en de assistente stelde me wat vragen, over mijn gezondheid en medicijngebruik.
En ik gaf meteen even mijn adreswijzinging door!
Ik ken het al uit mijn kop, maar mijn telefoonnummer nog niet.
Nou ja, na het boren en vullen en afwerken kon ik weer gaan.
En bij de balie vroeg ik of ik meteen een afspraak kon maken voor de over een half jaar controlebeurt.
En dat kon, het zal 15 juli zijn om 4 uur smiddags.
Ja, anders stuurde de tantarts altijd een kaartje en dan belde moeder voor een afspraak.
En nu regel ik het zelf, en op deze manier, dat scheelt toch weer een telefoontje.
Opvallenheidje: de tantarts en zijn assistente luisteren naar Q-Music.
Welk een rare zender is dat zeg.
Hun draaien gewoon 3FM muziek!
Nou ja zeg, als je toch commercieel wilt zijn, draai dan muziek die niet al op de NPO is te horen, wat een overbodigheid!
Tegen de middag was de verdoving uitgewerkt.
Na de werkdag eerst nog een tros bananen halen.
De twee die ik van moeder had meegekregen waren op, en ik wil mijn werkdagelijjse banaantraditie wel gaarne voortzetten.
En in mijn huidige appartementje is het niet zo dat de fruitschaal helemaal als vanzelf aangroeit zoals bij moeder thuis.
Toen ik betaald had hoefde ik geen zakje, want ik woon er praktisch boven.
In Winschoten is men druk doende met het bouwen van De Klinker, een cultuurhuis.
Elke dinsdag neem ik een kijkje en maak ik een kiekje.
En ik zag, er staat ook ineens dit muurtje, en daarnaast mijn fiets.
Fiets staat inmiddels alhier in mijn bergruimte beneden, en het muurtje zal daar voorlopig nog wel even staan.
wordt vervolgd...
De ochtend lekker beginnen met Giel op 3FM via de tv, dat is fijn, want geen reclame!
En na gedande arbeid weer naar huis, meteen al met een lekke fietsband die ik vanavond dus in alle rust ga plakken.
Ik had me voorgenomen om een voorstelronde te doen.|
Ik woon in een appartementencomplex met 14 woningen, en ik ken nog lang niet iedereen.
Dat hoeft ook niet, maar ik vind even voorstellen wel zo netjes.
En na het avondeten bij ouders, en met Quandy wandelen keerde ik terug naar mijn plek, en belde aan, en ging van deur tot deur.
Mja, hoeft niet natuurlijk, en anders kom ik ze ook vast eens tegen, maar dan weet ik dus niet meer wie wie is, en wie ik al de hand geschud heb en wie niet en zo.
Dus ik deed het maar gewoon, wel zo netjes, hield ik mezelf voor.
Er wonen alleen bejaarden, sommige zelfs hoog, één stel die samenwoont, één man wiens vrouw niet meer is, en de rest vrouwen.
En ik nu dus driehoogachter als jonkie van 38.
Maar eerst moet ik mijn gisteren gedraaide wasje opvouwen en opbergen.
Daarna eten bij ouders en met Quandy wandelen, en mezelf daarna weer hier vermaken, onder andere verder met het uitpakken en sorteren van mijn spulletjes.
Hoewel ik lekker kalm aan doe schiet dat al lekker op.
Zondagochtend kon ik lekker uitslapen en zette toen meteen de televisie op Uitzendinggemist en wel met een kakelverse Villa Achtwerk!
Heerlijk, geen wekker er meer voor zetten, maar het wel meekrijgen allemaal.
Daarna nog wat geinternet op tv, beetje navillaen.
Zo rond het middaguur ging ik maar eens op vistie bij mijn ouders.
Wat brood eten en een fijne fietswandeltochtje met Quandy naar het babybos.
............
Na het avondeten en de avondwandeling door het Sterrebos weer terug naar eigen stek.
Fiets is nu hier, werktas, schoeisel en kleding en nu dus ook broodtrommel en thermoskan.
Zoals elke zondagavond nam ik een lekker bad, en ditmaal dus voor het eerst in een voor mij nieuwe badkuip in de badkamer.
Het voelt nog niet als eigen, het voelt nog een beetje als camping.
Wel heel erg schoon, maar wetende dat het gebruikt is.
Niet erg, maar even wennen.
Daarna, terwijl de koffie er door liep, mijn allereerste wasje een gedraaid.
Met het gebruikersboekje in handen, tips van moeder in mijn hoofd, en wat kleding ging ik aan de slag.
Nou ja, tijdens dat wasje tikte ik deze woorden.
Dadelijk nog eens een lekker VPRO programma opsnorren op uitzendinggemist, en daarna eens brood smeren en de boel klaarzetten voor morgen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4273-4280 van 8833 |
Volgende Pagina »
