Van de Molukkers die 70 jaar geleden in Nederland arriveerden, woonden enkele honderden lange tijd in de Carel Coenraadpolder. Vanaf 1 september 1953 tot 1961 woonden tachtig voormalige Molukse KNIL-militairen en hun families in Kamp CC-polder aan de rand van de Carel Coenraadpolder-polder. Een informatiebord bij het huidige Ambonezenbosje herinnert nog aan het toenmalige barakkenkamp.
De militairen kregen bij aankomst in Nederland ontslag en werden ondergebracht in eenvoudige barakkenkampen. Terug naar de Molukken was op dat moment geen optie en blijven in Nederland was tijdelijk. Maar in de loop van de jaren blijkt dat tijdelijk ook heel lang kan duren. Een hele generatie groeit op in een barakkenkamp. Hoeveel invloed hadden die ervaringen op je leven. In deze documentaire blikken Rudy, Coosje, Wim, Anitha, Josje en Djebe terug op hun tijd in het woonoord en de uitzetting die in 1961 volgde.
RUMAH TUA
Voorafgaand aan De Uitzetting wordt de documentaire ‘Rumah Tua’ van Lizette Mataheru uit 2010 vertoond.
In ‘Rumah Tua’ (ouderlijk huis) staat Oma Au centraal. Zij wil nog één keer terug naar haar vaderland. Eén keer, voordat het niet meer kan. Haar grootste wens is om dat met haar kleindochter Lizette Mataheru te doen. Lizette gaat met haar mee. Eindelijk kan zij het land zien waar oma Au altijd over heeft verteld, kan haar laten zien waar ze vandaan komt. Maar hoe bereidt zij zich daarop voor met in haar achterhoofd de gedachte dat ze oud is en wetende dat het de laatste keer zal zijn? We zien de mentale voorbereiding van oma Au die duidelijk wordt in gesprekken met haar kleindochter. In een familie die gekenmerkt wordt door het 'Indisch zwijgen' doorbreekt Lizette de stilte, ze stelt vragen die niemand ooit aan oma Au heeft gevraagd en leert haar oma en haar geschiedenis beter kennen. Een leven dat exemplarisch is voor de Molukse geschiedenis.
Na afloop gaat Els Buseman in gesprek met enkele hoofdpersonen uit ‘De Uitzetting’. Ook zal muzikant Selwyn Matrutty met zijn Selwyn Sessions te horen zijn.
Deze bijzondere filmavond wordt georganiseerd door Filmcollectief Groningen in nauwe samenwerking met Cultuurhuis De Klinker, Filmliga Winschoten en het Cultuurhistorisch Centrum Oldambt.
En daar ben ik afgelopen donderdagavond met mijn vader naar toe geweest. Het stond eerder aangekondigd in het Streekblad, mijn pa liet mij dat lezen en we besloten om samen te gaan. Het was helemaal uitverkocht, toch zag ik nog voldoende lege plekken. Maar ze hebben in elk geval al een tweede vertoning in de agenda staan.
Een film over mensen die als kind op de plek van dat Ambonezenbosje gewoond hebben, toen nog een barakkenkamp, helemaal ten noorden van Winschoten, Hongerige Wolf voorbij, pal tegen de laatste zeedijk aan, verder weg kon niet.
De documentaire werd eerst door een mevrouw aangekondigd, en we kregen ze achter elkaar te zien, zonder pauze. Er zaten best een hoop Molukkers in de zaal, ik zag ook de burgemeester en nog wel meer bekenden. Er werd gelachen, vooral tijdens de eerste film, de tweede was wat confronterender, een zin die me is bijgebleven: De Nederlandse regering is niet te vertrouwen! En zo is dat.
Na de films was er nog een gesprek met de regiseur en de deelnemers, dit vond plaats in de luidruchtige foyer, die gewoon overloopt in de luidruchtige theatercafe. Natuurlijk begrijp ik dat er geschonken moet worden, maar dat gebabbel had ook wel gewoon in de grote zaal gekund, nu heb ik er zo weinig van verstaan dat ik vroegtijdig vertrokken ben.
De eerste echte editie van Sterren op het Marktplein in Winschoten, stampvol uitverkocht, met optredende artiesten tot 02 uur, en daarna de kroegen in voor het nafeest.
Ik kreeg keurig vroegtijdig een brief van de organisatie van Sterren op het Marktplein. Als aanwonende aan het Marktplein worden we op de hoogte gehouden en ze hopen dat we er van meegenieten en mocht dat niet zo zijn, ze doen hun best om de mogelijke overlast tot een minumum te beperken. En er staat een telefoonnummer bij, altijd goed.
Ik lees in de brief dat het de hele nacht doorgaat, ik zal er thuis en op mijn balkon wel van gaan genieten. En overdag even een kijkje nemen op de Dag van het Park in het Stadspark in Winschoten.
Heb ik het over milieuzaken en uitstoot, dan komt vanzelf iemand met het argument dat er nog veel te behalen valt in Ter Apel.
En dat snap ik dan niet zo. Ik snap dus wel dat Nederland, en de rest van menslievend Europa, overspoeld wordt door te grote aantallen asielzoekers, met alle nare gevolgen van dien. Maar dat staat buiten het milieu en uitstootvraagstuk.
Of A, we sluiten de grens en laten de mensen het zelf maar en vooral elders uitzoeken, dan nog lost dat de milieu en uitstootproblemen niet op. Of B, we doen wat we kunnen, helpen zo veel en zo goed mogelijk mensen, en blijven werken aan het oplossen van de mileu en uitstootproblemen.
Dat er een ander probleem is wil dat dus nog niet zeggen dat we niks aan het andere hoeven doen. En minder mensen in Nederland houdt niet automatisch in dat er minder vervuiling is.
De Eerste Kamer heeft ingestemd met de nieuwe pandemiewet. Daarmee is de opvolger van de tijdelijke coronawet, die werd gebruikt bij onder meer de mondkapjesplicht en de avondklok, een feit.
Een ruime meerderheid (49 Eerste Kamerleden) van VVD, CDA, D66, ChristenUnie, PvdA, GroenLinks en SP stemde voor de wet. Fractie-Nanninga, SGP, PVV, FvD, Fractie-Frentrop, PvdD, Fractie-Otten en OSF (samen 24 senatoren) waren tegen.
Nadat het voorstel was aangenomen, klonk er enig rumoer vanaf de publieke tribune. Tegenstanders van de wet riepen "landverraders" en "schaam je rot".
Zeer slecht nieuws, maar het was wel te verwachten, toch goed om even vast te leggen wie er voor en wie er tegen zijn. Het zou beter zijn als ze alles op alles zetten om toekomstige virussen te voorkomen, maar vooralsnog lijkt het zo dat ze heel erg hun best doen om een nieuwe te veroorzaken, denk hierbij aan de vogelgriep en de wil om in dit land honderd miljoen dieren op een kluitje te houden.
Dankzij de invoering van rookgasontzwavelingsinstallaties bij elektriciteitscentrales en raffinaderijen zijn emissies van zwaveldioxide in Nederland met 89% gedaald sinds 1980. De invoer van de driewegkatalysator bij personenauto’s zorgde voor een emissiedaling van stikstofoxiden met 40%. Ook de emissie van ammoniak is afgenomen.Dankzij deze maatregelen is de hoeveelheid zure regen in Nederland sterk afgenomen en is het proces van de bodemverzuring sterk vertraagd. Hoewel op bepaalde plaatsen herstel is te zien (zoals de terugkeer van bepaalde korstmossen in het bos), worden kritische depositieniveaus nog steeds overschreden, waarmee veel ecosystemen nog steeds risico lopen. Ondanks alle maatregelen behoren Nederlandse emissieniveaus per km2 van bijvoorbeeld NOx toch nog tot de hoogste van Europa.
Wie de moeite neemt om zelf eens wat op te zoeken kan achter veel dingen komen. Een derde van onze zure regen kwam uit het buitenland, maar aan de andere kant ging 70% van onze uitstoot naar het buitenland. Het is dus zaak om dit Europees en wereldwijd aan te pakken, nu hebben we het over andere problemen, het klimaatprobleem, en dat wordt ook weer ontkent door rechts.
Het OM Oost-Nederland vervolgt een vrouw die deed of ze door een man gestalkt werd, maar in werkelijkheid intimiderende, bedreigende en racistische berichtjes aan zichzelf stuurde. Het leek of die berichtjes van de telefoon van de man afkomstig waren, terwijl zij deze zelf optikte.
De politie en het OM geloofden haar. Een 55-jarige man werd in 2019 tot een jaar gevangenisstraf en het betalen van een schadevergoeding veroordeeld. Hij is inmiddels vrij. De man heeft het stalken altijd ontkend.
Het is nog steeds zo dat er mensen onschuldig vast zitten, en dat zou niet moeten mogen gebeuren. Bij gebrek aan bewijs iemand toch opsluiten, dat is absurd.
Hoezo kan een vrouw dit een man aandoen, waarom wordt dat niet beter onderzocht? Nou ja, hier valt op zich verder weinig over te zeggen, ik leg het toch maar even vast.
