Als je dit nu over drie dagen spreidt… dan heb je weer logjes voor handen…
Tja, dat is een optie.
Een andere optie is om wel gewoon drie filmpjes te plaatsen.
Gewoon omdat ik het zie als een soort online archief, zodat ik later lekker terug kan kijken, een verzameling.
En omdat elke dag een youtubefilmpje niet is wat ik wil, ik denk soms wel eens meer te vertellen hebben.
Dus ik schuifel het door naar eens per week, en dat is dus net nu.
Bovenstaand fragment is een klasieker.
Ik log nu het omdat acteur Bert André is in de nacht van dinsdag op woensdag op 67-jarige leeftijd overleden, hij had leukemie maar stierf aan een hersenbloeding.
Of dat wat met elkaar te maken heeft weet ik niet, naar het schijnt, tenminste.
De film FLODDER heb ik toendertijd in de bioscoop gezien.
Het is jammer dat het nadien zo is uitgemolken, dat is dan ook het enige wat er niet typisch Nederlands aan is.
Die foto`s die ze gemaakt hebben, in die film, werden later gebruikt om een nieuwe auto mee te "betalen"
Ik kan het daarbij laten, maar ik kwam nog zoveel meer tegen.
Ik had in mijn kop om de zomerhits van dit jaar eens op mijn log vast te leggen.
En omdat van uitstel afstel komt plemp ik ze nu maar even neer.
Zoals beloofd (en of ik dat nakom bepaal ik zelf wel even) hierbij een filmpje van mijn kuikens plus hun moeder.
Een week ouder alweer dan vorige week.
En zo doen ze dus de hele dag, lekker rondscharrelen, eten, drinken, poepen en onder de moeder zitten.
Elk weekend doe ik weer mijn best om wat te kiezen uit mijn omvangrijke fotoarchief.
Ik begin standaard met Quandy.
En soms heb ik zin om een Amsterdamse etalage te laten zien.
Of een soort van ruiine te Winschoten.
Deze foto uit de Efteling is te mooi om weg te gooien.
Op het Marktplein in Winschoten bestaat tegenwoordig een legale manier van pissen.
Lange tijd wilden de cafe`s dat liever niet hebben, maar de kerk is er wel blij mee.
Deze laan staat nu in volle bloei!
Ook in Amsterdam gaan de bruggen wel eens open.
Mijn Suzuki Jimny ( = merknaam) doe ik nooit weg!
Hier stond die braaf op me te wachten na een urenlange wandeling door Liechtenstein.
En dit was mijn plekje op de Liechtensteinse camping, vorig jaar.
Wie wat bewaard heeft wat, en wie zich beperkt ook.
Je kijkt er wel erg gemakkelijk tegenaan. Nee, R., in 2012 is het allemaal gebeurd... Dat staat letterlijk in de sterren... Ik zal daarbinnenkort eens wat over schrijven (Heb ik eigenlijk al gedaan, maar staat als reservelogje)
OTR: Natuurlijk mag de EO uitnodigen wie ze willen, maar daar ging het niet om. Uit het stuk bleek dat:
a. K&vdB met bepaalde items slecht journalistiek omspringen
b. de verkeerde vragen op het verkeerde moment stellen en logische vervolgvragen laten liggen
c. mensen doorelkaar laten praten
d.geen weerwoord hebben als ze het duidelijk met iemand niet eens zijn.
Deze talkshow is geen schim van de goed voorbereide en perfectionistische journalistieke insteek van Pauw en Witteman.
Ik ben iemand met een journalistieke achtergrond en zie die verschillen dus heel duideljk.
Tja, er zijn altijd mensen die menen het beter te weten.
Die weten hoe het hoort, en hoe het moet.
oei oei, en als het eens anders is, dan is het foute boel.
Ik kijk zelf niet naar de EO, en ook niet naar Pauw en Witteman of De Wereld Draait Door.
Ik vind dagelijkse televisiepraatprogrogramma`s met bekende nederlanders als gast niet interesant.
Maar ik ben ook zeer zeker niet zo dat ik naar zoiets als de EO ga kijken, om vervolgens dat helemaal door te spitten en alle foutjes te loggen.
Quasy interesant gedoe zeg.
Ik weet nog goed hoe Ronflonflon, en andere VPRO programma`s verguist werden en nog steeds worden, door mensen die er verstand van hebben, en zelf dodelijk saai zijn, terwijl ik genoot en geniet van de chaos.
NIEMAND hoeft een ander te vertellen hoe het moet!
Laat de omroepen de omroepen, laat de programma`s de programma`s.
Dood aan de zendercoordinatioren, en lang leve de vrijheid.
En wie het niet zint zapt een eindje verder.
Niet schrikken: in 2012 vergaat de wereld!
Waarschijnlijk wist u dat al, en die dat niet wisten zullen vast geschrokken zijn.
Want een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.
Dus als je begint met "niet schrikken" schrikt men al.
Ik vond het altijd wel een geruststellende gedachte, dat we in 2012 overal van af zijn.
Maar nu het dichterbij komt denk ik wel eens, dat is kort dag zeg.
Maar ik besef ook dat ik het eerst maar moet zien te halen.
Maar al denkende bedacht ik opeens DE oplossing.
We leven met zijn allen op deze globaliserende wereld.
De wereld is kleiner geworden, en we kunnen met internet overal kijken.
De wereld is helemaal ingedeeld in tijdzones, en dat geldt dan ook echt overal.
Religie`s zijn verschillend, en her en der (maar vooral her) loopt het al lekker door elkaar heen.
Cultuurverschillen bestaan nog steeds, maar worden wel steeds kleiner.
(de mc bijvoorbeeld, kom je bijna overal ter wereld tegen)
Dan nu mijn punt en oplossing om datgene wat eens voorspeld is dusdanig in de war te schoppen dat we er af zijn.
We hebben op deze wereld ook verschillende jaartallen!
En dat is vreemd, hier leven we in 2008, terwijl ze in china al lang met 5000 nogwat bezig zijn.
Misschien wordt het tijd om dat eens gelijk te trekken.
Men neme de oudste jaartelling ter wereld, en houdt dat aan als officiele wereldjaartal!
(op die manier omzeilen we 2012, zal het dus nooit 2012 worden en zal de wereld niet meer kunnen vergaan!)
Elk jaar is het weer examentijd, en elk jaar worden mensen er weer nerveus van.
Het is ook wat, een heel jaar, of eigenlijk langer, werkt men toe naar de examens.
En dan in twee weken tijd moet men elke dag examens afleggen en scoren.
Dat is een hele hoge druk en men moet dan dagen achtereen nog alles in de kop stampen.
En wat men snel leert vergeet men ook weer snel, al bij de uitreiking van de diploama is men het meeste alweer vergeten.
Examens moeten maar eens worden afgeschaft.
Ik pleit voor tussentijdse toetsen.
Wat men kan kan doorgestreept worden en aan het eind van de opleiding moet alles doorgestreept zijn.
(men kan ook aanvinken ipv doorstrepen, het is maar even een voorbeeldje)
Dit zorgt er voor dat een ieder in zijn eigen tempo, en op zijn eigen wijze kan leren en studeren.
En het zorgt er voor dat niet iedereen tegelijk de school verlaat en de arbeidsmarkt op moet.
Alles lekker verspreid, maar natuurlijk wel met een maximale einddatum.
De diplomauitreikingen kunnen dan eveneens worden afgeschaft, dat kan wel opgestuurt worden per post.
Of via de e-mail, mits men een printer heeft.
Zijn we ook van dat gezeik af.
En dit moeten ze ook doen met andere examens zoals bijvoorbeeld het rijexamen.
Als je het bochtje achteruit kan kan je dat aanvinken, en je concentreren op het volgende.
En nooit meer alleen even een momentopname peilen waar je de rest van je leven op moet teren.
Dit jaar is wel het jaar van mijn autopech, of beter gezegt :pech met de auto.
Ik ben maar liefst negen keer, al dan niet lopend, naar een garage geweest.
1: Begin dit jaar vertrouwde ik mijn voorband niet, hij werd opgepompt.
2: Hij liep weer leeg moest vervangen worden, maar eerst besteld.
3: Nieuwe voorbanden.
4: de auto moest gekeurd worden, afkeurd en iets moest besteld worden.
5: Het bestelde werd vervangen en er werd nog iets urgents ondekt, toen zat ik zelfs een weekend zonder auto.
6: auto gereed.
Dus ik had voorlopig wel even genoeg van garagebezoekjes.
(ik had daar allemaal al logjes over, vandaar deze beknoptheid)
Tja, en toen deed ik het stomste wat ik ooit gedaan heb.
Na een wandeling plaatste ik Quandy achterin, ik reed achteruit: tegen een paaltje!
Wel godgloeiendeenzo, de schade viel mee.
Alleen het achterlichtklepje was kapot, het licht deed het nog.
7: De garage had niet zo`n achterlichklepje, dat moesten ze even bestellen.
8: Nu werd het geplaatst.
Goed, dat was allemaal weer dik in orde en ik reed op een gegeven moment door Amsterdam, en PATS, een steentje tegen mijn voorruit.
Zoals zo vaak, niks aan de hand.
Tot de volgende ochtend ontdekt werd dat er een heuse scheur in mijn voorruit zat!
De werkweek, op de snelweg, weer PATS, nu zag ik een heuse STER!
En na de werkdag was dat ook een scheur!
Hemeltjelief, zomaar opeens twee scheuren die steeds groter werden.
Ai,ai,ai, dat rijdt niet lekker.
Ik was blij dat het een tijdje niet regende, dan hoefden mijn ruitenwissers de ruit niet te tergen.
Tot overmaat van ramp wilde mijn zusje mijn naviagtieding lenen.
Dat was niet de ramp, maar dat de zuignap muurvast onder de scheur gezogen was wel!
Maar hij ging uiteindelijk los en mee naar Panje. ( Panje = Spanje, volgens Tessa (1))
Toen werd het tijd om de verzekering te bellen.
De dame vroeg me naar mijn polisnummer en toen pas wat er aan de hand was en verbond me door.
Ik moest toen even wachten voor ik een tweede dame aan de lijn kreeg.
De tweede dame wist wat er aan de hand was, zei dat het me niets koste en vroeg mijn postcode.
Zij verbond me ook weer door, met een autoruitspecialist alhier in Winschoten.
Ik had toen wel een hele slechte verbinding, door al dat doorverbinden, tewijl ik nu met iemand sprak die het dichtstbij was.
Ik maakte een afspraak.
Mijn navigatieding bracht me eerst bij de verkeerde, en de aanwezige aldaar wees me door naar de volgende verkeerde.
Maar daar wisten ze dan ook precies waar ik wezen moest.
Wat zijn er nog een hoop gargages die voorruiten vervangen zeg.
Nu heb ik dus toch nog een fout ontdekt in mijn navigatieding.
9: En ik heb een hele schone nieuwe voorruit!
Vanwege de voortschrijdende structuur vandaag de allermooiste youtbemuziekjes die er op staan.
Zo kom ik mijn tijd wel door.
Dit lied moet ieder mens wel aanspreken.
Of in ieder geval iedere weblogger.
Het gaat over het almaar doorzetten wat men moet in het leven, terugkijkend naar het verleden, levend in het heden, met zicht op de toekomst, dat ook gevuld moet worden.
En in het kader van Alles van Servet op het Net!~
En tenslotte een heuse speelfilm. (wat mijns inziens smaakt naar meer)
