Iedereen, gevaccineerd of niet, zou tegen de verplichte coronapas moeten zijn. Een dergelijke plicht is een schending van burgerrechten en -vrijheden.
Het is jammer dat Nederland nu hoort in het rijtje van de foute landen. Er zijn immers ook veel landen waar ze niet aan zo`n pas doen.
Je wel of niet laten prikken is een keuze, geen plicht. En mezelf laten testen als ik me gezond voel voel ik ook niks voor.
Ik hoop op solidariteit maar ik vrees dat die ver te zoeken is, het is ieder voor zich. En ik besluit bij deze om nooit meer naar De Klinker te gaan, zij doen mee met de coronapas dus ook als die al lang en breed is afgeschaft en ongevaccineerden en ongetesten weer mogen komen, ik zal daar nimmer meer een stap zetten, ik vergeet dit niet.
Hier weer een vakantiefilmpje die ik gemaakt heb op de camping in Almere.
Ik fietste wat over de camping en stond even stil bij het meer, om de omgeving eens goed in me op te nemen en te genieten en na te denken, en twee vogels kwamen naar me toe. Ik heb er meerdere filmpjes van gemaakt, en deze heeft het internet en mijn weblog gehaald.
Ik heb natuurlijk nog wel even met ze gepraat, verteld wat ik kwam doen, en zodra ik film zwijg ik, en zij ook. Ik had niks te eten voor ze dus gingen ze maar weer weg, en ik ook.
Wat ik me vooral herinner van de aanslagen in een ver buitenland vandaag precies 20 jaar geleden is dat de Nederlandse media er rechtsreeks verslag van deed, op zowel radio als televisie. En ik dacht aan de vuurwerkramp in Enschede een jaar eerder, dat nieuws werd elk uur op de radio erger, maar het songfestival werd die avond pas afgebroken nadat de Nederlandse inzending zijn nummer gedaan had. Toen pas drong de ernst door. (Terwijl Andre van Duin eerder die dag al besloten had om die avond maar niet lollig verslag te gaan doen op Radio 3FM.)
Ik weet het, het is appels en peren, maar naar mijn gevoel is New York dichterbij Hilversum dan Enschede. En ik geloof ook niet dat dat in de afgelopen twintig jaar ook maar iets veranderd is.
Amerika first, Randstad secound en de rest daarna als vulling.
Morgen is de Run van Winschoten, vanavond was de lutje Run. De Run van Winschoten is een hardloopwedstrijd van 100 kilometer, of tien keer tien estafette mag ook. Voorheen mochten de kinderen op zaterdag`smorgens in de vroegte, en sinds een paar jaar is dat verschoven naar de vrijdagvond, en dan niet over een gedeelte het officiele Runparcour, maar een eigen route over en rondom het Marktplein.
Vanwege de maatregelen is het toch allemaal anders dan anders, maar vorig jaar mocht er helemaal niks, nu dus wel, en zie hier mijn uitzicht:
Wie meer filmpjes wil zien verwijs is graag door naar mijn youtubekanaal. Zoek dan naar 10 september 2021
Afgelopen juli stonden er een aantal panelen met graffitikunst, gemaakt door leerlingen van het Dollard College, in het rosarium in het stadspark in Winschoten. En dit werk sprak mij het meeste aan.
En ik genoot ondertussen ook van de 20.000 bloeiende rozen in 320 soorten.
Gelieve buiten te wachten.
Dat is duidelijk taal en daar hou ik heel erg van.
Tijdens mijn vakantie heb ik u middels foto`s en tekst op de hoogte gehouden van de dagelijkse vakantiebeslommeringen, nu begin aan de filmpjes`s die ik gemaakt heb, te beginnen op camping Waterhout in Almere.
Het is niet mijn bedoeling om de werkelijkheid weer te geven, ik kies juist heel goed mijn momenten voor een echt uniek filmpje, zoals altijd.
Dit is de poort in de keuken van mijn ouderlijk huis, de poort is ontstaan eind vorige eeuw toen er van twee woningen weer één woning gemaakt werd, de beide keukens werden samengevoegd middels deze poort. En in de jaren daarvoor woonden daar andere mensen die elke maand de huur betaalden.
Vroeger lagen hier plavuizen, daarna werd het laminaat.
Deze tekeningen zijn begonnen als klein vlekje en uitgegroeid tot zo groot en groter zou het ook niet worden.
Het meubilair verwijderd, een laatste blik op de vloer.
Dit er in, gekozen door mijn moeder:
En nu is de vloer zo.
En de andere kant op zo, let wel, ik sta nu dus onder de poort.
In deze ruimte heb ik veel uren doorgebracht, en nog vele zullen volgen.
