Toen de mondkapjes verplicht werden op 1 december schoten de besmetingcijfers omhoog. En dat komt natuurlijk ook omdat je tegenwoordig overal kan testen, zelfs in Winschoten is al een testlokatie geopend. Vandaar ook dus dat we zo vlak voor de kerstmis in een lockdown zitten, alles op slot.
Het is allemaal zo onwerkelijk. Het komt nu wel heel dichtbij. Gelukkig heb ik nu even vakantie, en gelukkig kon ik het afgelopen jaar als schilder met wat aanpassingen doorwerken.
Het kerstpakket ophalen ging ook al op een gekke manier. Niet zoals altijd even gezellig samen naar een toespraak luisteren en dat er wat mensen in het zonnetje gezet werden en een hapje en een drankje. Nee, met de auto er langs op een bepaald tijdstip en de doos werd aangegeven door het raam. Ik kreeg ook nog koffie en wat lekkers voor onderweg! En het kerstpakket bestaat uit producten uit een lokale boerderijwinkel. Helaas moest dit overhandig worden met een mondkapje voor, dus ik zei maar dat ik breeduit lachte, omdat ze dat niet konden zien.
Het was ook niet erg rustig op de snelweg, daar is nog verkeer genoeg.
Winschoten bruist niet meer, net als in maart. Het nachtleven was al lam gelegd, maar het winkelen was al niet meer wat het was met al die gesloten horeca. Maar nu:
Gelukkig is de AGF Groenteboer en Kaaspakhuis nog wel gewoon open. En de supermarkten en her en der een drogist en hier en daar is eten af te halen, en voor de rest alles dicht. Het is geen gezicht, het is spookachtig.
Net nu Winschoten zo mooi in de kerstfeer is.
Ik leg hierbij tevens even vast dat ik me niet laat testen, want ik heb geen klachten, daar zorg ik wel voor. En ik laat me straks ook niet prikken, want ik ben tot op heden nooit ziek en als dat argument niet telt dan telt dat maar niet.
Het kerstbomemfotoverzamelbos is uniek in de wereld, de enige plek waar verzameld wordt door dat mensen zelf opsturen en daar niks voor terug krijgen, de ware kerstgedachte. Het enige wat ik doe is ze ontvangen en plaatsen.
U hoort Lied van verlangen door Jan Vos en Etna Vesvia van de CD van de theaterprogramma`s Tataboulou en Vos en Vesuvia in Volle Vaart, met beelden die ik al fietsend gefilmd heb, toen dat nog mocht, rondom Winschoten.
Ik vind dit wel het meest toepasselijke nummer voor vandaag. Ik wilde hier eerst nog een prijsvraag aan koppelen, hoeveel fietsers kom ik tegen? Maar omdat ik zelf nogal snel de tel kwijt raakte laat ik dat maar achterwege.
Het is heel lang geleden dat wij het samen deden. Maar ik weet nog heel goed hoe dat ging. Het waren hoogtepunten in ons leven ook al soms maar even. Momenten van zielsverrukking.
Maar onze wegen die scheiden, dat was beter voor ons beiden. Dat vonden en zeiden we toen. Maar hoe konden we denken dat die vrijheid ons meer zou schenken dan banden der liefde kunnen doen.
Ik zing een lied van verlangen naar jou, ik zing een lied van verlangen naar jou, voor jou. O, niets kan vervangen, dat geven en ontvangen van liefde, o liefste kom gouw.
Ik zou nooit vergeten hoe ik door jou werd bezeten. Hoe ik wachtte en smachtte vol opwinding. Wat wij samen deden, hoe we in elkander gleden. `t Was soms net of de wereld verging.
Qyandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In februari 2008 was hij dus vijf maanden, en dit is het dertiende filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Ik verzoek u hierbij het geluid niet al te luid af te spelen, want het ruist nogal.
Unieke beelden die ik afgelopen zomer heb gefilmd in hartje Winschoten.
Mensen kochten een oud huis, zetten een stacarvan in de tuin, gingen daar in wonen, braken het oude huis af, zetten er een nieuwe neer en lieten op een speciale dag de container weer weghalen. Maar deze moest dus over het huis heen.
Uren stonden de vrachtwagens al klaar op de afgesloten weg, en werden er berekeningen uitgevoerd en kettingen of kabels vastgemaakt, en toen het eenmaal zover was begon ik te filmen.
