Heel vaak ben ik in natuurgebied Reiderwolde geweest.
Ik kon hier fijn op de fiets naar toe, en toen Quandy wat ouder werd gewoon met de auto. Dit rode torentje hebben we wel eens van buiten bekeken, nooit beklommen. In den beginne liep ik wel eens met hem over de natuurbegraafplaats maar sinds het eerste lijk er ligt ben ik daar nimmer meer geweest, dat geeft niks, het natuurgebied is groter.
Nu beklim ik elk jaar in de pauze van de voorstelling van de lokale toneelvereniging in het bijliggend openluchttheater even het rode torentje en geniet van het zeer wijdse en op dit punt groene uitzicht.
Zomaar een zomeravond op mijn balkon, ik genoot van een hele zwerm vogels. Toen gingen ze weg, het was rustig, en een hele tijd later kwamen ze weer, heel veel. Ik ging even filmen.
Toen kon ik nog niet vermoeden dat de gemeente zou besluiten om openbaar plassen in Winschoten onmogelijk te maken. De urinor is nu weg, maar toen stond ie er nog, en ik weet waar ik kijken moet, na 1 minuut 20 helemaal rechts.
Zo ziet u maar, mijn uitzicht veranderd voortdurend. En plassen doen mensen voortaan tegen de kerk aan, net zolang tot er weer een urinor staat, en dat ondergrondse damesding weer in werking wordt gesteld.
Het was op een zaterdagmiddag in juni 2024, De Carel Coenraadpolder, de laatste polder, bestaat honderd jaar, en dat werd gevierd in de Reiderwolderwolder bij het geelste dijkgat ter wereld, aldaar is de ingang van de CC polder.
De polder is vernoemd naar de toenmalige commisaris der koninging, Carel Coenraad Geertsema. Maar de polder kreeg alleen zijn voornaam, dat is best bijzonder, de huidige commisaris der koning in Groningen Rene Paas was er nu ook bij.
Toen de polder werd aangelegd was er gewoon sprake van slavernij. Werklozen werden gedwongen om zwaar arbeid te doen, soms tot de middel in de blubber. Helemaal aan de noodkant bouwden ze een barakkenkamp en daar verbleven ze als ze uit mochten rusten.
Na de tweede wereldoorlog werden er NSBers opgesloten. Het uiterste puntje van Nederland, en er heerste daar een onmenselijk beleid dat het maar opgeheven werd.
Toen weer een aantal jaar later de Molukkers naar Nederland kwamen werden ze ook daar in die barakkenkamp in het uiterste puntje van Nederland opgeborgen. Er ontstond zelfs een schooltje en een kerk.
Daarna werden de Molukkers gedwongen te verhuizen naar woonwijken her en der in de provincie. En het kamp werd met de grond gelijk gemaakt en sindsdien groeit daar het Ambonezenbosje.
Een uniek bosje in een wijde polder, waar mensen niet in mogen maar de vogels wel.
Vanaf heden kan er in Winschoten niet meer openbaar geplast worden. Voor dames was dat al een tijdje niet meer mogelijk, maar nu mag niemand meer openbaar plassen. De gemeente Oldambt heeft schijt aan rijksmonumenten en haalt voorzieningen weg!
Op de foto staat de dertiende eeuwse Marktpleinkerk, waar vanaf heden weer flink tegenaan gepist gaat worden. Een plee weghalen zorgt er niet voor dat er minder geplast gaat worden. De stank zal wel minder geuren, want dat is niet meer allemaal op dezelfde plek, maar de hoeveelheid is hetzelfde.
Ik heb thuis ook mijn plee er uit gedaan, die stonk ook, omdat ik ook te lui ben om het schoon te houden, voortaan pis ik ook tegen de kerk.
Dit lied uit Ronflonflon is het enige lied dat ook gebruikt werd in diens opvolger Koning Zzakk in Muzykland. Toen Ronflonflon stopte stopte Wim T Schippers, maar Rogier Proper ging door. En hij nam Neel mee, ze mocht door hem naar het Nederlands hertaalde Franse chansons zingen, als Zinn Zinn et la Zinzanie. In Ronflonflon deed ze dat als Etna Vesuvia met: Domino.
Wat een stem! Dit lied heb ik haar ook eens echt horen zingen in het theaterprogramma met Jan Vos: Vos en Vesuvia in Volle Vaart.
Ooit was Quandy de mascotte van mijn weblog, en dat is hij nog steeds. Het voordeel van filmpjes is dat ze daarop levend blijven.
Toen Quandy ouder werd nam ik hem in de auto mee naar een natuurgebied om daar fijn te wandelen. Toen hij nog jonger was rende hij mee, vastzittend aan een springer, bevestigd aan mijn fiets. Dan gingen we naar het Stadspark, of het Babybos, of Tusschenwegen.
Dit alles natuurlijk naast de dagelijkse avondrondje door het Sterrebos.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. Infebruari 2011 was hij dus drie jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
