Deze sticker, oorlogsmisdagiger gezocht door het internationaal gerechtshof, met dat land moet je dus geen zaken doen en alle banden verbreken tot ze hem uitleveren. En niet gaan jammeren over een motie over een tijdelijke stop voor oorlogsmateriaal dat gebruikt wordt om zich zo veilig te wanen dat ze andere landen kunnen bombarderen.
Deze zit er ook nog steeds, samen met andere beelden, op een pleintje ergens in Amsterdam.
Ik ging gratis met de veerboot naar Amsterdam Noord.
Meestal wacht ik even met een foto maken tot er geen auto rij, maar omdat ik in een soortgelijk exemplaar bezit wachtte ik nu juist tot hij vol in beeld verscheen.
Ik was naar het Straatmuseum vol met grafitty en straat kunst.
Het is in een oude scheepsloods en men kan er wel twee uur rondlopen om een indruk te krijgen van het geheel. En men kan ook wel ergens zitten.
Op zaterdag 21 juni 2025 gaan de hekken van het bouwproject de Blauwe Roos in Winschoten open voor publiek. Tijdens de Dag van de Bouw kan iedereen een kijkje komen nemen en zien hoe de ontwikkelingen bij het drukste verkeersknooppunt van Oost-Groningen vorderen. Het evenement voor jong en oud duurt van 10.00 tot 14.00 uur en is gratis toegankelijk.
Omdat het slechts twee kilometer van thuis is ben ik op de fiets gegaan. Vlakbij het punt waar ik wezen wilde stond een verbodsbord om te fietsen, hmm.
Ik wachtte, keek en dacht, en twee mensen die van de andere kant kwamen fietsen zeiden allebei ik er gewoon langs kon, dus dat deed ik dan maar. Er stond wel op internet waar te parkeren, maar niks over fietsen. Dus toen een meneer bij een dranghek zei dat ik er gewoon langs kon vroeg ik waar de parkeerplek voor de fietsen was. Die was er niet, zet maar ergens neer en ik wandelde naar de rotonde.
Een gek idee, waar ik best vaak rij, waar het altijd druk is, daar wandel ik nu en is een springkussen en zijn er vrachtwagens te bekijken. Terwijl ze vandaag in Amsterdam vieren dat ze 750 jaar bestaan op hun ringweg mag men op precies diezelfde dag in het nog veel oudere Winschoten ook zoiets.
Het was wel heel warm, maar ook fijn om via het stadspark terug te fietsen. Voor de Sint Vituskerk was allemaal informatie over de toekomst van de binnenstad van Winschoten en op het Isrealplein speelde een orkest. Prachtig, ze zaten en klonken fijn in de schaduw en op een gegeven moment waren ze klaar.
Eergisteren had ik nog een filmpje van de eerste van deze maand, vandaag een filmpje van vandaag. Dat wil zeggen de vrijdagavond, als de intocht van de avondvierdaagse in Winschoten onder mijn balkon doorkomt.
Ik las op internet dat er negen muziekcorpsen mee liepen en ik was al heel snel de tel kwijt.
Gisteren vreesde ik nog of het wel door zou gaan, ze hadden opeens de straat open gebroken. Tot negen uur zijn ze bezig geweest, en toen ik vandaag weer thuis kwam lag alles er nog net zo bij.
Maar zoals u ziet zijn ze er allemaal doorheen gekomen. Voor de optocht begon was er wel een meneer die mensen daar weg stuurde, ze gaan ook overal staan, maar er moet wel veilig de ruimte zijn. En even later hield hij het verkeer tegen dat snel nog even of daarna van de parkeerplaats af wilde rijden.
Het is allemaal erg goed georganiseerd.
En ik zie ook elk jaar weer de opstoppingen en gehaast en bloemen en snoep en snel tussendoor. En een paar uur later is er, net als een paar uur eerder, alle tijd en ruimte.
Altijd als ik uit eet maak ik een foto voor ik het op ga eten. En soms zet ik het dan ook nog eens op mijn weblog. Er zaten nog wel bakjes met patat en groente bij.
Als ik in Amsterdam ben ga ik de toerist uithangen. Het blijft toch mooi al die gevels, maar er staat ook iets op wat tijdelijk is.
Hier ben ik nog nooit binnen geweest en dat ook niet van plan. Hoe lelijk toch lelijk blijft en mooi toch mooi.
Teksten waarvan ik denk dat ik dat later nog eens terug wil lezen.
Absurde borden bestaan echt.
Als het werkt werkt het en als het niet werkt werkt het niet.
Na de voorstelling volgt er applaus. En omdat mensen gaan staan wordt het een staande ovatie. Het is te zien dat ze dat vaker doen. Ik heb net lang stil gezeten en ben blij dat ik kan staan en straks weer fijn naar buiten kan op zoek naar de tramhalte waar de juiste tram langs komt om me terug naar de camping te brengen.
Maar eerst nog even een minuut filmen en daarna ga ik wel mee klappen.
Het betreft overigens de musical Malle Babbe over Rob de Nijs in DeLaMar te Amsterdam. En in de andere zaal was iemand anders.
In Amsterdam zijn ze wel zuinig op hun fonteinen, dat is bij ons helaas wel anders.
In het Amercan Hotel is een fototentoonstelling van Rob de Nijs te zien.
En het is gratis toegankelijk en een buitenkans om eens in dat hoten rond te draven.
Het zijn allemaal foto`s van Rob de Nijs door de jaren heen, van jong tot oud.
En dat geeft ook echt een vakantiegevoel, niks moeten en fijn genieten.
Omdat er naast een musical van Rob de Nijs is is alhier deze tentoonstelling, en doordat ik kaartjes kocht bij het theater mailden zij mij met deze tip. Zonder tips of uitzoeken beland ik niet altijd zomaar ergens.
