Op donderdagavond laat werd de documentaireserie Dit zijn wij uitgezonden. Tenminste twee afleveringen, toen aflevering drie kwam kwam die niet. Er kwam iets heel anders, een herhaling van een andere omroep. Ik besloot om de VPRO eens te mailen om te pogen het programma weer op de buis te kijgen
Geachte VPRO.
Wie is NPO? En waarom wordt er een herhaling van een andere omroep uit 2015 uitgezonden? Denkt men daar meer kijkers mee te scoren? Of denkt men dat de kijker die wel kijkt vol verbazing op de bank zit? De kijker die wel kijkt krijgt een dikke middelvinger, want hij is niet met genoeg. Wat heb ik er mee te maken waar mijn buurman naar kijkt? En omdat hij niet kijkt mag ik ook niet kijken! Dat is niet eerlijk, en dat is niet de VPRO. Dat hele kijkcijfersysteem is onzin, doe daar toch niet aan mee. Nu overweeg ik om de gids op te zeggen, als die toch niet meer betrouwbaar is. Groeten Rene
Beste Rene U kunt er zeker van zijn dat wij ons nooit laten leiden door kijkcijfers. Feit is dat deze serie ver onder de verwachting zat, ook voor de maker zelf. In nauw overleg met hem is besloten de serie niet verder uit te zenden. Dit is geen beslissing van alleen de VPRO geweest. We zoeken naar een ander moment om deze serie in zijn geheel opnieuw uit te zenden. Wat er nu in plaats van ‘Dit zijn wij’ wordt uitgezonden is aan de NPO (Nederlandse Publieke Omroep), daar heeft de VPRO niets mee te maken. De informatie van de gidsen wordt 2 weken van te voren aangeleverd, helaas staat er in de gids van deze week nog ‘dit zijn wij’. We blijven ons inzetten voor goede kwaliteit televisie. Hartelijke groet, |Management Assistente Hoofdredactie TV
Beste VPRO. Hartelijk dank voor uw antwoord, helaas is die niet erg bevredigend. In uw eerste zin zegt u dat u zicht nooit laat leiden door kijkcijfers om vervolgens in de tweede zin over de verwachting te spreken. Als iets gepland staat moet het doorgaan ook, ondanks verwachtingen. Ik, de kijker, heeft ook verwachtingen. En een maker die zelf met verwachtingen komt heeft toch weinig respect voor de mensen die wel kijken. De NPO is volgens u dus de Nederlandse Publieke Omroep, en volgens mij maakt de VPRO daar deel van uit. De Nederlandse Publieke Omroep zijn alle omroepen samen en daar heeft de VPRO wel degelijk mee te maken. Of de NPO is iets heel erg engs, dat ze de VPRO zo gehersenspoeld hebben dat men zich niet laat leiden door kijkcijfers maar wel verwachtingen koesteren en in overleg met makers programma`s van de buis trekken. En misschien is dat ook wel weer heel typerend voor het programma dat over Nederland gaat, want zo is het: Dit zijn wij.
En het antwoord dat ik nu kreeg is dat ze een nieuwe plek hebbben gevonden...
Elk voorjaar is het weer een feest als de koeien weer naar buiten mogen. En dit jaar besloot men om koe Jettie zelf een camera om te hangen. Prachtige beelden, kort maar krachtig.
En wat fijn dat het nog steeds kan in een land waarin de meeste inwoners ze liever altijd op stal houden.
Afgelopen zaterdag was er in Winschoten het lente mode evenement onder de naam Sping Fashion Event Twee jaar geleden nog met Yes R, maar zowel vorig als dit jaar met Martin Zeemering. En voorgaande jaren kon men ook werk van Jan Boelo bewonderen, nu stonden er boten opgesteld her en der in de winkelstaten.
Op zich heb ik niks met mode, ik koop niet zoveel kleding. En mocht dat wel het geval zijn dan ga ik altijd naar De Raad Mode. Onlangs nog een nieuwe jas gekocht, en ik weet nu al, die gaat jaren mee.
Ongrijpbaar o ik kan het maar niet vatten. Ongrijpbaar het is om uit elkaar te spatten. Ongrijpbaar ik strek mijn armen naar je uit. Ik voel jouw warmte op mijn huid Maar je bent ongrijpbaar, je bent ongrijpbaar.
Ik zag je zomaar zitten op een zonnig terras. Ik wist niet wat ik zag maar wel dat jij het was. De ober zette fonkelende dranjes voor ons neer. We keken naar elkaar, je streek over mijn haar. Het daalde op me neer, `k had geen verweer, ik had het niet meer.
Beeld en geluid hebben niets met elkaar te maken, dus er valt altijd wel wat te zeggen, me dunkt.
Na de succesvolle vertoningen in het voorbije jubileumjaar zet het Winschoter Stadsjournaal de succesformule met nieuw elan voort. Ook nu weer worden historische en originele beelden uit het rijke verleden gekoppeld aan vers (film)materiaal. Na vijftig jaar is het team van het Journaal nog altijd fris en fruitig en blijft het verrassen met verrassende beelden die aan toch al fantastische en onuitwisbare herinneringen een extra dimensie toevoegen. Zoals bijvoorbeeld de metamorfose van de Venne.
In de Grote Zaal van cultuurhuis De Klinker hing een groot scherm, en daarop werden een aantal filmpjes van Het Winschoter Stadsjournaal vertoond, en een dag later weer, want er zijn 1100 kaartjes verkocht, en er zijn 644 stoelen.
Even denken, wat zag ik ook allemaal.
Een film over de verhuizing van WVV van de kastanjelaan naar het Stadspark. Een film over het Winschoterdiep dat dwars door Winschoten liep. Een film over de havens die er geweest zijn en die we nu hebben. Restfragmenten uit een ver verleden die ze eens bemachtigd hebben. Een hele mooie film over de bijna gesloopte maar door protesterende burgers geredde panden Kok in de jaren 90. En ik leerde dat er hier in Winschoten maar liefst drie plekken zijn waar je een volkstuin kan huren, als de gemeente andere plannen heeft zeggen ze dat één jaar van te voren.
En we kregen nog filmbeelden uit 1930, en op dezelfde lokatie is opnieuw gefilmd in 2004, en in 2017 weer.
En tussendoor zag ik Sinterklaas ook nog, die zwarte Pieten bij zich had, maar ook Spaanse Edelen, blanke Spaanse Edelen, zeer lang geleden.
