Het meest geniale televisieprogramma van tegenwoordig is toch wel Zondag met Lubach, momenteel op vakantie.
Hij behandeld serieuze onderwerpen met veel humor.
En er is ruimte voor volstrekte gekkigheid, zoals dit:
Want op de VPRO televisie kan alles.
Missie Aarde, 2063, de hele wereld is dan overstroomd met water en alleen Nederland bestaat nog dankzij de dijken.
Zeven astronauten zijn er op uit gestuurd op zoek naar een nieuwe planeet.
Evengoed:
Merkwaardig filmpje.
Dat komt, het is met 36o graden en dan moet je een VPRO bril op en dan ervaar je het anders.
Maar ik vind het prima zo, lekker vreemd op mijn weblog, het geeft me een hoorspelgevoel.
Fijn dat de VPRO altijd zo vernieuwend is, maar als het aan mij lag was zwart wit ook altijd nog prima.
Ik heb besloten om geen radio meer mee te nemen naar mijn werk.
En dan ga ik nu fijn vertellen waarom.
Voorheen luisterde ik altijd naar radio 3 tijdens mijn werk.
In de jaren 80 was het leukst, elke dag een andere omroep, elke dag een andere kleur, en echt voor elk wat wils.
In de jaren 90 werd de boel gestroomlijnd maar nog prima te doen met elke ochtend Arbeidsvitaminen.
Na het jaar 2000 werd het allemaal wat Amerikaanser, er waren commerciele stations die deden de publieke na en de publieke deden de commercielen na en de radio werd een slappe hap met hits per strekkende meter en een schreeuwende dj er bij.
Ach ja, de laatste tijd deed ik mijn radio altijd acht minuten per uur uit.
Zodra de ster begon voor het nieuws, tijdens het nieuws en de verkeersinformatie en nog de reclameblok na het nieuws maakte het acht minuten later.
Toen kwam de dag dat de zendmast omviel en weg was 3FM.
Ik zette mijn radio op de middengolf, 747AM, alwaar radio 5 uitzond.
Ik had in de jaren er voor ook zeer vaak op die zender afgestemd voor het hoorspel Radio Bergeijk, maar dit terzijde.
En daar waren de Arbeidsvitaminen weer.
En ik hoorde weer eens Didi Sharp, Beatles en Elvis en wat er allemaal nog meer verbannen is van 3FM.
Hoezo wil de jeugd geen oude muziek?
Welke idioot verzint zoiets?
Ik wil dat een disc jockey zelf zijn plaatjes uitkiest en laat horen wat hij interessant vindt.
Nooit gaan draaien wat men horen wil, daar zijn immers die Arbeidsvitaminen voor.
Ik geloof dat ik een beetje afdwaal.
Evengoed, al die oude muziek via de middengolf beviel me wel,
Hoewel, op den duur is dat ook weer erg veel van hetzelfde.
Maar er was geen reclame en dat beviel me zeer.
En toen bezuinigden ze de middengolf weg.
Ja, en dan kan 3FM wel weer, maar nee, elke dag Red Hot Chillie Peppers en elke dag Robby Wiliams.
Elke dag is te vaak.
Het is te veel hetzelfde en te weinig iets anders en het is allemaal zo oppervlakkig en inhoudsloos.
Dat komt omdat de verkeerde mensen aan de macht zijn in Hilversum.
Niks aan te doen.
Een DAB radio kopen begin ik niet aan, en de FM zit vol met commerciele meuk, en dat hoef ik al helemaal niet.
Vooral hier in Winschoten is de ontvangst van 3FM nog steeds bijzonder slecht.
Radio moet zijn voor de pret, niet om je aan te ergeren.
Ik heb er nog niks over gelogt, want je weet nooit of ze meelezen van de instanties.
Maar de afgelopen maanden was ik dus werkloos.
Eventjes een paar maandjes vrij, en ik kan u zeggen, dat is heerlijk.
In de ochtend fijn uitslapen.
Dan zet ik wel mijn wekker, maar die kan uit en ik kan nog weer even omdraaien.
En dan fijn rustig opstaan en Wekker Wakker en Arbeidsvitaminen luisteren, onder het genot van lekker computeren en koffie drinken.
Zo tegen de middag ging ik naar mijn ouders, daar even wat broodjes eten en smiddags met Quandy aan de wandel.
Hij achterin de auto en dan op weg naar een natuurgebied, die lekker verkennen.
En ik kon fijn smiddags boodschapjes doen en fijn door de stad slenteren.
Goh, wat lopen er overal toch mensen op de doordeweekse werkdagen, en overal wordt gezeten en gegeten en gedronken.
Je komt echt even tot rust, een paar maanden niet werken.
Maar er is er nog de uitkerende instantie.
En daar heb ik tot op heden nog nul problemen mee gehad.
Alles gaat digitaal tegenwoordig.
Het Arbeidsburo in Winschoten is dicht, en staat leeg, en onlangs is Veendam ook gesloten, zodat het kantoor nu alleen nog in de stad Groningen zelf is.
Veel werkloosheid in Oost Groningen, dus kunnen de Arbeidsburo`s wel dicht, merkwaardig beleid.
Maar ik hoefde gelukkig niet langs te komen op kantoor.
Ja, voor afgelopen week stond er een afspraak, maar daar ben ik niet heen gegaan omdat ik nu weer werk heb.
En een tijdje geleden moest ik verschijnen op een speetdate of zo.
Gewoon niet op gereageerd, niet op komen dagen, niks over gehoord verder, prima zo.
En elke week soliciteren, dat is ook online invullen en zo.
Maar goed, de winter is bijna voorbij, en ik mag weer aan het werk.
En ik mag me wel zeer gelukkig prijzen dat ik in eigen woonplaats mag beginnen.
Toch wel merkwaardig, toen ik nog bij de woningstichting werkte moesten we in de winter door, en nu ze het schilderwerk uitbesteden aan een extern bedrijf, waar ik ook ondergebracht ben, willen ze dat niet hebben.
Maar zoals ik al zei, ik vind het prima, paar maanden vrij.
Maar werken is op zich ook wel prima, en dat ga ik vanaf heden dus weer doen.
Pfoe, wel even wennen, ik pakte mijn broodtrommel weer van de kast waar ik hem maanden geleden neer gezet had, en moest weer brood smeren.
Nu begint de machine weer.
Koffie klaarzetten, wekker klaarzetten, tas klaar, kleding klaar.
Zie titel.
Ik begin wederom op het Marktplein in Winschoten, en dat blijft voorlopig ook nog even zo.
Het is zo balen dat alles zich altijd maar herhaald.
Weer gaat het goed met bepaalde dieren, volgens mij dit keer ergens damherten, dat het er teveel zijn en ze gaan afknallen.
Bah, ik word er naar van.
Ga die diertjes toch verdoven en sterreliseren, dat is geboortebeperking en een stuk menselijker.
We hebben hier in Nederland geen echt wild, dat zijn allemaal huisdieren.
Of ga meteen alles maar afknallen opdat we dan een land krijgen zonder dieren.
Want dat geknal vind ik erg vervelend.
Nou ja, en er was ook weer zo`n graaier, ditmaal te Zeeland, en die krijgt dan ook nog even tonnen mee.
En het gaat maar door en houdt maar niet op.
Dat is het leven.
Ondertussen gaat men in Winschoten een gloednieuwe casino bouwen.
Acht jaar geleden wilden ze dat al, en nu gaat het dan toch eindelijk door.
En nu nog even afwachten of en wanneer ze starten met de wereldbazaar en of dat outlet ook doorgaat, want nieuwbouw zal er wezen, terwijl er nog steeds leegstand bestaat.
Mooi he, als ik dit nou op rijm had gezet was het bijna een gedicht, misschien een idee.
Vandaag stond er een interview in de krant met een kerel die voorstander is van kernenergie.
Die man is 70!
Natuurlijk moet de krant zelf weten wie ze een podium bieden.
Maar een oude man van 70 met waanideen? Moet dat echt?
Gelukkig stonden er ook stukken in de krant over Fukushima, wat duidelijk maakt dat kernenergie de verkeerde weg is.
Marktplein Winschoten.
Erik van Muiswinkel, de Olieworstelaar.
“Gespierde grappen, rake typeringen, relativeringen en mopperige terzijdes.” (NRC Handelsblad)
Met zijn vorige voorstelling ‘Schettino!’ wonnen Erik van Muiswinkel en zijn band de Poelifinario 2014, de cabaretprijs voor het meest indrukwekkende programma van het seizoen.
Prachtig natuurlijk, maar nu staat hij er alleen voor.
Hij heeft gelukkig zichzelf nog!
Het theater is immers al dertig jaar de werkkamer van deze kleine zelfstandige en zonder daverende lach is zijn zaal niet gevuld.
Stil mag het er ook zijn, maar wel met zijn allen.
‘De Olieworstelaar’ is cabaret van een theatrale mannetjesputter over de niet te vatten moderne mens M/V.
Met “veel gespierde grappen, rake typeringen, relativeringen en mopperige terzijdes” (NRC Handelsblad).
NRC Handelsblad *** over zijn vorige voorstelling ‘Schettino!’: “In conferences, imitaties en concies geschreven liedjes behandelt Van Muiswinkel hun deconfitures, met gespierde grappen, rake typeringen, relativeringen en mopperige terzijdes waarbij enig welgemeend moralisme heel goed past. (…) Het intelligente soort cabaret waarin Van Muiswinkel uitblinkt.”
De Telegraaf ***½ over zijn vorige voorstelling ‘Schettino!’: “Hier staat een ervaren gastheer op het toneel die weet hoe hij zijn publiek moet vermaken met een goed bedacht, kloppend verhaal.”
Juryrapport Poelifinario 2014: “In ‘Schettino!’ komen al Van Muiswinkels talenten bijeen en laat hij zien dat hij zich heeft ontwikkeld tot een van de beste conferenciers van ons land.”
Dat boven de streep stond op de site van De Klinker bij theatervoorstelling De Olieworstelaar van en met Erik van Muiswinkel.
Ik vind het een slappe tekst, want wat interesseert mij het nou wat journalisten er van vinden, en vonden van voorgaande voorstellingen.
De voorstelling daarintegen was weergaloos.
Misschien lag het ook wel daaraan dat ze zaal meer leeg dan vol was.
Ik merkte het al meteen bij binnenkomst, weinig volk.
Terwijl op mijn kaartje stond, INGANG LINKS, werden we doorverwezen naar de ingang rechts.
Zo weinig volk, dat kon allemaal wel door één deur.
Meteen na opkomst maakte Erik van Muiswinkel er wat grapjes over, en ook over zijn leeftijd.
En hij vertelde dat hij vroeger ook al opgetreden heeft in de oude Klinker.
Hij vertelde over Zwarte Piet, over druktemakers, doping, topsport, de vluchtelingen en wereldbranden, de welvaart en natuurlijk Olieworstelen.
Mja, ik ben niet zo goed in recencies schrijven.
Zijn mening is zijn mening en zijn humor zijn humor, en ik kom naar hem toe omdat hij me bevalt.
Als ik ergens geen snars aan vind ga ik niet.
Ik ben het toch niet met Erik eens dat het klimaatprobleem niet bestaat.
Dat is dan ook geen mening, maar een feit.
Maar goed, hij is dan ook van de grappen maken.
Ik ook hoor trouwens.
Maar goed, hij is een vakman, kan goed vertellen en zo vloog de avond voorbij.
Nadien nam ik nog een flesje cola, want bij de prijs inbegrepen, en ik wandelde weer naar huis.
En we zullen zien of die nog eens komt, en of ik nog eens ga, je weet maar nooit.
Nagekomen ingeving: Dat bloemetje op het eind begrijp ik niet.
Vanavond speelt hij in Stadskanaal en dan wellicht weer een bloemetje.
Waarom is dat?
Ik bekijk nu de live webcam: Rijksweg A7 / E22 in Winschoten via @WebcamsinNL http://t.co/WkSYzmBQg2
— ReneSmurf (@ReneSmurf) 4 januari 2014