Op zondagmiddag maak ik altijd mijn wekelijkse zondagmiddagwandeling met Quandy. Dan stop ik hem achter in mijn auto en we gaan ergens naar toe om te wandelen, en dat is elke keer weer op een andere plek in de buurt en zo wisselen we almaar door af.
Nu was ik onlangs weer eens in het Midwolderbos. Dat bos is eens geplant voor de houtkap, maar toen het eenmaal volgroeid was hebben ze er een natuurgebied van gemaakt. En in dat natuurgebied lopen wilde paarden!
Dat zijn koningspaarden, en als het er te veel worden dan worden ze gevangen, gesorteerd en verkocht! Zo kan het dus ook. Sterker nog, zo moet het.
En heel af en toe kom ik er eentje tegen en dan snel filmen.
De eerste spotte ik achter een hek. Ik liep nog naar de toegangspoort.
En even later zag ik hem weer, ik neem aan dat het dezelfde is, ditmaal kwam hij uit de bosjes, vervolgde het pad dat wij ook volgden, en even later schoot hij rechtsom de bosjes weer in.
Even later kwam ik weer eentje tegen, waarvan ik vermoed dat dit wel een ander expemplaar is. En die hinnikt heel mooi, op 3:17.
De herten die ik later zag zijn niet door de camera gevangen geloof ik.
Ik ben er niet goed in om een 1 aprilgrap te maken.
Een goede grap moet vooral zo zijn dat mensen ergens in kunnen trappen. Het moet geloofwaardig zijn dus het zou moeten kunnen. En ik kom niet verder dan een leugen vertellen en het dan wat absurd maken. Maar moet kunnen.
Een andere goede grap vond ik de grap die geen grap was.
Vrijdag 1 april opent "Stadscafé" de Pastorie jaar deuren. En wel op het Marktplein in Winschoten en komt allen. En lees de link maar hoe mooi en zo.
En toevallig heb ik uitzicht vanaf mijn balkon recht op het leegstaande Stadscafe de Kardinaal. Die opende toen ik hier kwam te wonen, sloot na een jaar en stond leeg en zo te zien hedenmorgen nog steeds.
Ik weet wel dat er af en toe mensen aanwezig waren en dat er mensen bezig waren om het cafe te heropenen. Maar ik zag nog geen schot in de zaak.
Aan de andere kant van de Toren is onlangs The House of Sodom geopend, en die deden er ook langer over dan van vandaag op morgen te melden dat er geopend ging worden.
En ik kwam vandaag thuis van mijn werk, en besloot om voor het eerst dit jaar buiten op mijn balkon een beker koffie te drinken, en wat schetst mijn verbazing omtrent mijn uitzicht:
Het aanhangbord van Stadscafe de Kardinaal is van de muur gesmurfd, en de lijmresten zijn zichtbaar. En het cafe is open, het terras is open, er staan bloemstukken en er zitten mensen!
Wonderbaarlijk. En een blik op de website die het vermelde vermeldt vandaag:
Whoehoe, wat fijn, het referendum gaat niet door! En pak van mijn hart.
Ik ben groot voorstander van referendums, tussentijds het volk raadplegen die dan eens een keertje iets kunnen proberen tegen te houden. Zo vind ik het heel erg naar dat ze het overdekte busstation gaan slopen, en vind ik wel meer gesloop erg naar. En dat wordt allemaal maar beslist en geregeld en wij hebben niks te zeggen.
Ja, volgende keer bij de verkiezingen. Maar dat referendum over de associatieoverkeenkomst tussen de Europese Unie en Oekraine gaat er gelukkig niet van komen. Op het laatste moment toch nog tot inzicht gekomen en dit onzalige plan afgevoerd.
In plaats van dat referendum krijgen we nu een referendum met de vraag of er nog meer referendums moeten komen. We zullen zien.
Ik was eens in Trondheim, en in Winschoten heet een winkelcentrum TRond, en u ziet mijn teen. Dan heeft u meteen een idee hoe ik ze allemaal op de foto heb gezet. Op de vloer neerleggen, beetje strak houden met de voeten en dan van bovenaf klikken!
Gedurende de zomertijd draag ik mijn t-shirts, en gedurende de wintertijd truien. En dan zorg ik er voor dat ik ze allemaal gedragen heb, voor ik weer aan de eerste begin.
Die truien zet ik wellicht ooit ook allemaal eens op de foto, als ik door mijn t-shirts heen ben.
Uit Ronflonflon kwam een theaterprogramma voort, Tataboulou, en daarin zongen Jan Vos en Etna Vesuvia het Ronflonflon lied Het is niks:
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen dus je probeert er steeds maar weer wat van te maken. Je krabbelt steeds weer overeind maar eens lig je voorgoed. O, ik begrijp niet goed waar je al die moeite voor doet.
Elke keer als ik even denk het gaat nog niet zo gek. Loop ik met mijn hoofd in de wolken, ga ik plat op mijn bek. En heb ik eens wat leuks bedacht dan is een ander mij weer voor. Ik de vuile was doen en zij er met de poen er van door.
Al die mooie plannen, wat komt er van terecht? Waarom niet meteen, het bijltje er bij neergelegd?
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen dus je probeert er steeds weer wat van te maken. Je krabbelt steeds weer overeind maar eens lig je voorgoed. O, ik begrijp niet goed waar je al die moeite voor doet.
Ik zal het wel nooit maken, ik word nooit kampioen. Maar ik blijf er steeds naar haken, wat moet je anders doen?
Altijd wordt er roet in mijn eten gegooit. Toch schep ik steeds mijn bord weer vol, want je weet maar nooit. En ik blijf mooie plannen maken ook al komt er nooit iets van terecht. Ik weet wel dat het lullig klinkt maar ik wou het toch maar hebben gezegt.
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen, dus je probeert er steeds maar weer wat van te maken. Krabbelt steeds weer overeind ook al lig je eens voorgoed.
Zolang je lekker bezig bent weet je waar je het voor doet. Het is niks en het wordt nooit wat.
