heb je eigenlijk een idee hoeveel Smurfen er in totaal zijn?
Nee, geen enkel idee. Ik weet wel dat ze sinds de jaren 60 elk jaar zeven nieuwe smurfenpoppetjes uitbrengen. En ze worden steeds gedetaileerder. En elk jaar hebben ze een bepaalde thema.
En ik vind het mooi om er eentje vast te houden en helemaal te bekijken. Beetje ronddraaien, beetje voelen, details bewonderen, en dan ergens neer zetten, bij al die anderen.
En eens per jaar stof ik alles af en zo komt alles op een nieuwe plek en krijg ik alles weer in handen. En zo tussendoor kijk ik ook wel eens in het rond, in mijn eigen museumpje.
MOETEN KINDEREN MEER VOOR HUN BEJAARDE OUDERS GAAN ZORGEN?
Nee, zeg, het idee.
Ik ben al lang blij dat ik goed voor mezelf kan zorgen. En mijn ouders redden zich ook prima.
Maar, mocht het nodig zijn, dan heb ik liever vakkundige hulp dan dat ik allemaal dingen moet gaan doen.
Ik hou zelf niet zo van "als" vragen, en heb een nog grotere weerzin tegen MOETEN.
Ik snap natuurlijk wel dat alles geld kost en dat er dus ook dingen betaald moeten worden. Niet alles hoeft gratis te zijn, en zeker niet voor degene die het betalen kunnen, maar er moet wel een potje zijn voor de mensen met een smalle beurs.
Ik begin met een plaatje van Winschoten. Een oud pandje naast een appartementencomplexje. Inmiddels is dat oude opgeknapt en bevindt zich daar nu een zonnestudio, maar nu staat de MF uitzendburo, wegens sluiting, leeg.
Linksboven overigens de bovenste woning boven de Blokker.
Dit is een moment van triestheid, dat iedere wandelaar wel eens ergens tegenkomt. Ik zie, ik lees, ik denk, ik ga mijmeren, en weet nooit hoe en of het afloopt.
Vroeger was het graaien in de bak in de winkel en kijken welke ik nog niet had en wilde hebben. Tegenwoordig is het een paar muisklikken en en nieuwste set smurft binnen.
Ware kunstwerkjes, loeicommercieel, en net of het een sportjaar is.
En nog even van boven.
Ik zag die wagen, wat is die mooi, en wat staat de boom fijn in de weg, en wat zuigt dat verkeersbord zijn reflecterende aandacht, terecht natuurlijk.
Ooit stond in Winschoten een gevangenis, en ooit werd die afgebroken, maar de muur blijft staan als blijvende herinnering.
En toch vond ik die oude borden, met de man met de hoed, mooier.
Dit zijn wat bankjes voor de kerk, maar dat ziet u zelf ook wel.
En na de overheerijke kaas met Drenste kruiden geniet ik nu van een pond 30+ Pizzakruiden, en dat is lekkerr.
Woei, het lukte me zowaar om op het pauze knopje te drukken en dan buiten verder te filmen! Een unicum, en nu is die minuut ook gelijk geen minuut meer.
U kan nu gaan kijken naar de intocht van de avondvierdaagse in Winschoten. let wel, daar lopen zo`n 5000 man mee en een stuk of bijna 20 muziekcorpsen, u ziet slechts een klein gedeelte.
De Minuut van vandaag is alweer deel 5, en mag daarom 5 minuten duren.
Kijkt u naar hoe de grootste intocht van de grootste avondvierdaagse van het noorden wordt ervaren door een toeschouwer. Dat wil zeggen, tijdens het wachten op mijn nichtjes aanschouwde ik het één en ander. Een sfeerimpressie van buitenaf.
Met excuus voor een ieder die dat wil.
Opgenomen op een vrijdagavond in juni.
We kennen geen carnaval alhier, wel deze optocht.
