Vanmorgen was ik vroeg uit de veren, de dag lachte me toe, anoe oehoe. Ik schrok me gewoonweg de kolere, een klap in je gezicht snap e voe oehoe. Ik had allemaal goeie plannen, ik zou dit ik wou dat weet je wel. Maar de dag sloeg mij het heft uit handen, ik kan niet eens meer goed rijmen hoor je wel.
Het was meteen van biebeleba toe knek. en met rataille was de dam van het hek. Het ging verder met fataille remboetop. Het is nu avond en de koek is nog niet op. Swinkeldebatso rinkelderatso oei. Rafelderatso pinkeldematso poei.
De zon zakt braaf achter horzinonnen, de dag is om ik strompel naar een bed. Ik weet niet eens meer hoe het is begonnen, wat het ook was ik had dubbele pret. Vooral omdat ik jou heb meegenomen, of ben ik soms met jou meegegaan? Volgens mij gaat dat er nou echt van komen, we gaan er samen lekker tegenaan.
We gaan meteen van biebeleba toe knek. en met rataille is het dam van het hek. Het gaat verder met fatailleremboetop. Het is nu ochtend en de koek is nog niet op. Swinkeldepatso rinkelderatso oei. Rafelderatzo pinkeldepatso poei.
Deze foto nam ik een fraktie eerder, of later, dan die van vorige week, te Winschoten.
Om vervolgens nog een blik te werpen op de ingang van mijn toenmalige lagere school. De groene deuren links, daar ben ik zo vaak langs gelopen.
Tijdens het fietsen naar mijn werk kwam ik langs het in aanbouw zijnde cultuurhuis De Klinker te Winschoten, en dat zag er zo uit:
En tijdens het terugfietsen zag ik deze aankondiging.
De homp kaas waar ik momenteel van eet betreft 30+ ex. belegen, en smaakt prima!
En dan werp ik tenslotte nog een aantal blikken op atractiepark Slagharen, te Slagharen.
Dit keer ben ik niet in dat ding geweest.
En ook niet in de Enterprise, hopelijk komt dat nog een keer.
De maan, die mag nooit verdwijnen hoor, ooit waren het er twee.
En dit is er over van de onderwaterwereld die plaats maakte voor een atractie waarbij de duikcapsules nu dienst doen als bescherming tegen spattend water.
Alle smurfheid op een stafje natuurlijk. Ik vind dat ze veel overeenkomsten hebben, Sinterklaas en zijn Pieten en de Smurfen. Beide een bebaarde en rood geklede en stokoude maar zeer wijs overkomende leider. En ze lijken allemaal zo op elkaar ( zowel alle Pieten danwel alle smurfen ) en ze zijn zo ontzettend herkenbaar, en erg goedaardig en erg leuk en grappig en lol en plezier. En zijn het nou allemaal mannetjes of zitten er ook vrouwtjes tussen?
Hoe dan ook, het is fantasie, en het zijn sprookjes.
De titelstrip werd later ook uitgegeven als De vlieg "BZZ" en als De paarse Smurfen. Dit zijn versies gebaseerd op de tekenfilmversie van het verhaal waarin het zwart door paars werd vervangen omdat zwart racistisch kan opgevat worden
Ach ja, en nu elk jaar weer, en elk jaar vroeger en elk jaar feller de vast en zeker eeuwig durende discussie rondom de zwarte piet.
Toen ik afgelopen hemelvaartsdag in Carre zat naar HEMA de musical te kijken verscheen daar ook Sinterklaas ten tonele. Alsmede een aantal Pieten.
En iedereen snapte ook wel dat het steeds dezelfde acteurs zijn in die musical dus er werd maar niet zwart gesminkt. Maar toch, de Pieten waren echt.
Nee, ze hoeven niet paars, groen of blauw of rood. Maar mijns inziens hoeven ze ook niet per se zwart, doe eens een jaar geen schmink, zou ik zeggen.
Een jaar geen schmink. Dat scheelt een hoop schmink, dat is wat minder voor de werkgelegenheid maar des te meer voor het mileu. En het is niet zo`n vies werkje en wassen en schrobben en boenen en zo.
En kijk eens naar de kinderen, hoe die geschokeerd zullen raken, ik denk dus helemaal niet. Gewoon genoeg kadootjes geven en ze hebben pret, en daar gaat het uiteindelijk toch om.
En terwijl u kijkt naar de door mij gemaakte beelden vanuit de kabelbaan te Slagharen vertel ik wat.
Toen we aansloten in de rij van de kabelbaan hadden we dit deel van het park wel gezien en wilden we nog even richting reuzenrad en daarna nog wat eten en dan de optocht eens aanzien.
We waren als één van de laatsten voor deze atractie zou sluiten. Toen we uitstapten haasten we ons naar het reuzenrad, en zo te zien konden we nog mee.
Hoewel. Wat veel lege bakjes, maar ook een paar waar nog wat in zit. Maar we mochten wel nog aansluiten in de rij, die is zelfs nog helemaal niet gesloten. Het rad draait wat en weer terug, en er stapt niemand in of uit, en dan staat die wat stil.
En de parkmedewerkers zijn druk aan het bellen. En veel mensen voor ons verlaten de rij.
Er is iets niet goed met het rad, vele durven er nu niet meer in, nee, dat zou ik ook niet doen.
Waarom kunnen we er niet in? Vraagt Tessa, en waarom stappen zij niet uit?
Mja, zeg ik, ik weet net zoveel als jij!
Hoe kan dat nou? zegt ze, jij weet toch altijd alles!
Ocean of Darkness, ook wel bekend als de Onderwaterwereld, was een darkride in Attractiepark Slagharen.
Over de attractie
De attractie bevondt zich in het begin van het park, naast de ingang. In het jaar 1968 is deze darkride gebouwd. Men stapt in een karretje, dat op een onderzeeboot lijkt. Dit karretje rijdt door een hal met allerlei rare vissen, dieren en koning Neptunus. De rondrit duurt tweeënhalve minuut en in het karretje is plaats voor maximaal twee personen. De lengterestrictie ligt op 130 cm.
De attractie heette vroeger 'Onderwaterland'. 2012 was het laatste jaar dat deze attractie draaide. Er werd plaats worden gemaakt voor nieuwe attracties.
Op 11 juni 2012 werd bekend via de website van attractiepark Slagharen dat Rodeo Rider, Ocean of Darkness, Dream Catcher en de Enterprise in seizoen 2012 hun laatste rondjes zullen draaien. Deze zijn inmiddels verwijderd, op de Enterprise na toen uiteindelijk werd besloten deze klassieker te laten staan. Voor deze attracties zijn de jubileumattracties Expedition Nautilus, Fogg's Trouble, Magic Bikes en Passepartout Explorer voor in de plaats gekomen
Tijdens mijn voorgaande slagharen bezoek heb ik gelukkig nog een rit mogen meemaken. Het bleek onze laatste rit te zijn.
EEN DING UIT 1968 = PURE NOSTALGIE!
En: ZOIETS SMURF JE NIET WEG!
Jammer hoor, Slagharen, heel erg jammer. Als ik het geld had had ik het wel willen kopen en naar Winschoten halen. Maar ik wist dus geeneens dat men het kwijt wilde, sterker nog, ik kan zoiets niet bevatten.
Atractiepark Slagharen is inderdaad ooit eens begonnen als Ponypark Slagharen. Te Slagharen overigens, en er rijden nog altjd paarden, zo ook deze:
Dan volgt nu mijn verslag, tot het punt van dit filmpje. Dus eigenljk had ik dan eerst mijn verslag moeten tikken en dan bij dit filmpje komen. Maar voor u gemak zette ik het filmpje bovenaan, zodat u het aan kunt klikken en ondertussen al deze onderstaande zinnen eens te lezen.
Het park zou open zijn vanaf 12 uur en om half acht zou de boel sluiten met een optocht. Dus even na twaalf uur kwamen we aan en gingen naar binnen.
Het was druk, erg druk, mij iets te druk. En ik weet dat het nog vele malen drukker dan, dus in dat opzicht valt het ook wel weer mee. Twee beuren wachten en dan de attractie in, dat is nog wel te doen.
En er zijn zo ontzettend veel atractie`s daar, het wemelt er van. En alles is daar dubbel he, men kan zappelinnend omhoog tot ongekende hoogte, maar men kan ook van diezelfde hoogte, in een andere atractie, een vrije val maken. En er zijn twee reuzenraden, een hoge en een schattige.
Toen ik de vorge keer hier was was ik met jongeren, zie hier. En nu gingen we dus meer voor de kinderen. Natuurlijk hadden ze heus mij gegund als ik wat wilds wilde en ze zouden op me wachten, maar ik besloot om heel volwassen te gaan doen en de kinderen het geheel te laten bepalen.
Tessa mag al overal in, ze heeft de juiste lengte, en bij Vivian is dat altijd even bekijken, of ze alleen mag of onder begeleiding. En we gingen hier in en hier in en hier in.
Toen er werd omgeroepen voor de Wild West show gingen we er naar toe maar het was voller dan vol en we moesten weer naar buiten. En toen we later bij het cirsus keken was daar de laatste voorstelling ook al geweest.
En toen we in de kabelbaan wilden konden we nog net mee. Oh, nu heb ik dat hobbelende paard overgeslagen.
Hmm, ik weet het niet helemaal in de juiste volgorde meer. Ik weet nog wel dat het pas toen het donker werd er een opticht was met allemaal lichtjes en er was nog wat gezang en geprojecteer en laser en regen. De motregen werd echte regen en we togen maar naar de parkeerplaats. Aldaar hoorden we nog het afsluitende vuurwerk.
En ondanks de drukte ging iedereen netjes ritsen en zo kwamen we allemaal aan de beurt. Parkeerkosten, 7 euro, ik vind dat best wel een beetje heel erg prijzig eigenlijk.
Dus nog even voor de duidelijkheid: Ik was dus met vier vrouwen op pad. Te weten: één vrouw waar ik uit voortkom, alsmede een vrouw die eveneens uit haar is voortgekomen, en twee vrouwen, die zo jong zijn dat we het meisjes noemen, komen daar weer uit voort. ( dus de twee meisjes komen voort uit een vrouw die weer komt uit een vrouw waar ik ook uit voortkom)
Natuurlijk komen er ook mannen aan te pas bij al dat voorkomen, maar die komen in dit verhaal niet voor, temeer daar die niet mee waren. Ingewikkeld soms, taal, maar wel met leuke kopjes met leuke dametjes daarin.
