Ik wilde even zeggen dat ik vind dat Karin Bloemen prachtig kan zingen.
Ik zag haar theatershow staan tussen de programma`s van uitzendinggemist, en zette het eens aan.
En als ik dan op de bank zit, dan geniet ik werkelijk zoals zij aan het zingen is.
Ze beheerst het helemaal en voert het uitstekend uit, wat een stem, wat een vrouw!
De gesproken stukjes tussendoor vind ik nooit echt wat.
Beetje gemaakt of zo.
En ze doet wel haar best, maar het blijft zo dat je zo ziet dat ze zo haar best aan het doen is.
En de verhaaltjes, tja, dat zal dan allemaal wel, en dan gaat ze weer zingen.
En dan heeft ze me weer helemaal!
Zingen kan ze, performen kan ze.
Ik heb facebook vaarwel gezegd en opgedoekt. Dat wil zeggen, ik heb mezelf van de facebook afgesmurfd.
Natuurlijk gebruikte ik het niet zoals waar ze het voor bedoeld hebben, ik ouwehoerde maar wat in het rond. Eigenlijk net zoals ik op de twitter deed en op de weblogs ook ooit eens deed.
En wat facebook betreft, het was leuk om te kijken in andermans levens, maar degene die ik bekeek hadden dan weer vaak totaal geen interesse in mij.
Eenrichtingsverkeer dus.
Ten tijde dat ik echt op jacht ging naar kerstboomfoto`s was ik aldaar het actiefs. En nu gebruikte ik eigenlijk alleen maar de aan mijn MSN vastgekopelde facebookchat, maar dat was toch niet wat mij gelukkig maakte.
Vandaar dus, vaarwel facebook, en ik heb de twitter ook in de slaapstand gezet.
Het was Open Toren Dag, en aangezien ik, één van de vele, buurmannen ben, nam ik een kijkje en genoot van al dat moois om me heen.
Niet meer zo mooi zoals het eens was, maar wel met restanten uit die tijd, waarvan vast heel veel de tand des tijds ook niet zal doorstaan, op iets enkels na. Een tijdsmonument dus:
Dit betreft één der opnames die ik afgelopen juni maakte tijdens de intocht van de avondvierdaagse alhier in Winschoten.
Ze kwamen zelfs onder mijn balkon langs, maar ik toog toch even naar de menigte beneden.
Stuur mij geen kerstkaarten, ik vind er niks aan, en ik stuur niks terug! Ik vind het onzin om elkaar een kaartje te sturen, en een mailtje hoeft ook niet, want ik word een beetje kriegel van dat gewens.
Iedereen die mij kent weet dat, dus ik krijg dan ook bar weinig kerstkaartjes.
Vorig jaar vond ik wel een paar kerstkaartjes van wat medebewoners van mijn appartementencomplex, maar ik had het te druk met opknappen, inrichten en aankleden om iets van me te laten terughoren.
Toen ik hier introk ging ik eerst bij alle medebewoners langs om me voor te stellen, en tijdens een vergadering heb ik verder nog kennis gemaakt met die enkeling die ik gemist had. Verder heb ik heel weinig contakt met de mensen, en dat is prima zo. De gemiddelde leeftijd alhier is bejaard.
Nu ontving ik dit jaar maar liefst 8 kaartjes van medebewoners, die niks weten over mijn kerstkaartenstandpunt. En ik dacht, ik doe eens gek, en ik kocht, voor het eerst in mijn leven, een setje kerstkaartjes.
Ik noteerde thuis op een briefje alle namen van alle afzenders en schreef voor ieder van hun een kaartje klaar en wierp deze, als een postbode, in hun brievenbussen.
Maar ik blijf er bij dat ik geen postzegels ga kopen en plakken, wie iets verstuurd heeft per post krijgt echt niks terug. Onzin.
Maak een foto van uw kerstboom en upload hem hier. Lichtslingers en andere meuk mag ook.
Maar u mag ook altijd hier klikken om te mailen dan smurf ik hem er zelf wel in. Alles van eerdere jaren en wat ik door uw toedoen vers binnenkrijg zal ik toevoegen in mijn kerstbomenfotoboek.
Doodles:
Sinterklaas, pakjesavond:
hier nog een verlichte kerstster..
je nichtjes en doodles die niet in de camera kijkt..
lief he.
Bovenstaande werd me toegezonden door mijn zusje Wendy.
