Als schilder bij een woningcorpratie kom ik schilderen bij mensen die daar niet om gevraagd hebben.
En vaak zijn mensen ook slecht op de hoogte van hoe schilders te werk gaan.
We zetten eerst altijd alles in de grondverf, en komen dan later terug om de boel af te lakken.
Dat vertellen we er altijd even bij.
Anders kunnen mensen nog wel eens denken dat het in de grondverf allemaal mooi genoeg is.
Dat er helemaal geen glans op zit zien ze gewoon niet.
Sommige mensen zien nog wel meer niet.
Zo was ik onlangs met een raam en kozijn bezig.
Ik had netjes gevraagd of die even open kon, zodat ik ook de sponning en de zijkanten kon doen.
Maar het gordijn wilde nogal graag naar buiten waaien.
En om te voorkomen dat het gordijn tegen de verf aan komt leg ik er een hele losse knoop in.
Zo krijgt de wind er geen vat op en zal het het kozijn nooit raken.
s`Avonds is het wel gedroogd allemaal, en dan kunnen de ramen en de gordijnen weer dicht.
Nu zijn we inmiddels twee weken verder, en nog steeds hangt dat ene gordijn in dezelfde knoop.
Ik ga de mensen er niet op attanderen, ze zien het vanzelf een keertje.
En ik moet zeggen, als het wat langer hangt zo, dan heeft het wel wat.
Ik voorzie een nieuwe rage.
Er is groot nieuws en er is klein nieuws.
En soms is er nieuws waar men op terug moet komen omdat er ontwikkelingen zijn.
Er gloort hoop voor de antieke draaimolen van Speeltuinvereniging Sint Vitusholt in Winschoten.
Onlangs werd bekendgemaakt dat het 135 jaar oude speeltoestel weg moet, omdat het niet veilig meer is.
Renoveren kan wel, maar geld heeft de speeltuinvereniging niet en dus leek slopen de enige optie.
Ik melde het al op mijn weblog, en voegde een youtubefilmpje van RTVNoord toe.
En ik vond slopen zonde, opslaan leek me een beter idee, in afwachting van betere tijden.
De vereniging werd na het nieuws overstelpt met reacties.
Daarom gaat zij alsnog proberen geld te vinden voor de renovatie van de draaimolen.
Het toestel wordt komende zaterdag overigens wel ontmanteld, maar de onderdelen worden bewaard.
In het kader van u op de hoogte houden, vermeld ik dit.
Meteen na de Paas had mijn werkgever een middagcursus geplanned.
Dus met dat prachtig mooie schilderweer zat ik binnen.
(en als het `swinters vriest sta ik buiten te schilderen)
We hadden eerst een dik uur theorie, de rest van de middag praktisch oefenen.
Het ging over houtrotreparatie.
Voor de welbekende tweedewereldoorlog was hout van betere kwaliteit, en we weten nu ook precies waarom.
Dat wil zeggen, het werd verteld, en als mij een keertje iets verteld wordt dan sla ik dat niet meteen op.
We kregen een stroom van informatie over ons heen.
We leerden een nieuwe techniek aan hoe je dat het beste kan plamuren, heel anders dan het traditionele.
Wat mij vooral opviel was dat één van de leraren met een zachte g sprak.
Op zich heeft dat wel iets, maar die man hield dat de hele middag vol!
Dat vind ik dan ook weer overdreven.
Voor de vervolgcurus mochten we ons ook inschrijven, maar het zal u vast niet verbazen dat ik dat aanbod afsloeg.
Eigenlijk is een ei de ongesteldheid van een kip.
Alleen dan wat netter verpakt.
Ik eet zelf elke zaterdag en elke zondag een ei.
Gebakken of gekookt, mits de kippen leggen.
In de winter houden ze nog wel eens een winterstop.
En ik ook.
Wat eieren eten betreft tenminste.
Chocolade eitjes liggen vanaf januari in de winkel.
In de schappen waar de kerstsnoepjes voorheen lagen.
En hier in huis gaat er elke week een hele doos door.
Tot nu, want vanaf nu worden ze niet meer verkocht.
Het is algemeen bekend dat Nederland de laatste jaren steeds meer op zichzelf gericht is.
Waar vroeger nog veel mediaandacht voor het buitenland was moet nu alles met een Nederlands tintje.
Nou ja, alles, ik heb me nu toch een schitterend tv programma gevonden.
Het heet Metropolis.
Verspreid over de hele wereld zitten lokale tv makers.
Een Rus in Rusland, een Chinees in China, maar ook de kleinere landen worden niet vergeten.
Elke week krijgen de correspondenten een onderwerp opgedragen, waar ze een reportage over mogen maken.
Op tv krijgen we slechts een paar filmpjes te zien, tot de 25 minuten om zijn.
En de hele zooi aan fimpjes komt binnen en wordt op de website gesmurfd.
Van de week had ik een logje over Sesamstraat, dat moet terug naar half zeven!
En dezelfde avond besteed Netwerk er aandacht aan.
Met Wim T Schippers die als Ernie Bert belt.
Erg leuk gedaan.
Om dat nu te loggen is mosterd na de maaltijd, of mijn logje was iets te vroeg.
Maar Wim T Schippers voorbij laten gaan is ook niet mijn ding.
Dus ik plaats het toch, temeer daar ik meer tegenkwam.
Jaja, de drol van Wim T Schippers is te koop en hij heeft weer een toneelstuk gesmurfd.
Dat zijn dan even Wim updates die ik gelijk even meeneem.
Waar ik echt heel blij mee ben is het VPRO Radioarchief, waar men regelmatig oude VPRO fragmenten online zet.
En nu zowaar een heel uur van Ronflonflon, en wel die van woensdag 22 maart 1989.
Vandaag noemen ze dan goede vrijdag.
De dag dat jezus aan het kruis gespijkerd is.
Hoe dan ook, ik krijg daar geen vrij voor.
U wel?
Ik hoef daar ook geen vrij voor.
Op paasmaandag ben ik wel vrij, net als op pinkstermaandag en hemelvaarstdag en koninginnedag.
En twee aansluitende vrijdagen ben ik ook verplicht vrij.
Dat jezus is opgestaan, uitgestort, naar de hemel gegaan is, en we gebukt gaan onder een koningshuis, dat hoef ik allemaal niet te vieren.
Laatst reageerde iemand dat we in Nederland de meeste vrije dagen hebben, op Frankrijk na.
Een speurtocht op internet leverde mij niks op.
Ik weet wel dat Winschoten morgen weer zwart ziet van de Duitsers, zij wel.
Ik heb eerder het idee dat we er erg karig van af komen, en dan ook nog met allemaal onbelangrijke doegroepgerichte dagen.
Ik zou graag 4 en 5 mei vrij hebben, en tevens 5 en 6 december, die dagen doen er echt toe.
Nog liever, zelf bepalen, en graag wat meer dagen ook.
