In Winschoten zijn, voor zover mij bekend, drie slagers, buiten de supermarken om. Eén keer per jaar ga ik naar de dichtsbijzijnde slager om een hapjesschaal te bestellen.
Mijn ouders gingen vroeger altijd zelf hapjes maken met augurken en lapjes vlees, uitjes en stukjes kaas. Ik ben wat moderner, ik laat dat voor mij doen.
Bij de slager aangekomen bleek deze gesloten, wegens personeelsproblemen, stond er aangeplakt. Men kon wel hapjesschalen en barbecuepakketten bestellen, daarvoor moest men even contact opnemen. Tja, als ik het online had willen bestellen had ik dat wel gedaan, dus op naar de volgende slager dan maar.
Daar binnengekomen werd ik meteen verwelkomd door een dame, en toen ik vroeg of ze ook aan hapjesschalen deden pakte ze gelijk de notitieblok en vroeg:,,Welke wilt u?" Waarop ik vroeg naar de mogelijkheden en toen kreeg ik een hele lap tekst te verwerken. Dat moet eerst even doordringen voor ik een weloverwogen keuze kan maken, maar gelukkig gaat de slagers telefoon. Ze wijst me op een bak met folders bij de ingang en beantwoord het telefoontje.
Uit de folder maak ik mijn keus en ik vraag of ik meteen moet betalen of later. Dat mag ik zelf bepalen, dus ik doe het maar meteen. Als ik het dienblad na afloop weer inlever krijg ik twee euro terug, zegt ze me nog.
Toen ik de bewuste dag op het bewuste tijdstip de bewuste schaal op kwam halen was niet bekend dat ik reeds betaald had, dat was niet genoteerd, gelukkig had ik het bonnetje nog, en dat mocht ze ook wel houden.
Toen ik het dienblad leeg weer inleverde vroeg ik of ze misschien ook een worst hadden voor twee euro. Nee, die hadden ze niet, wel vanaf vier euro!
Dit filmpje heb ik niet zelf gemaakt, ik ben het wel zelf tegengekomen.
Het betreft beelden van Winschoten vanuit de lucht, te beginnen met het Sterrebos en dan het centrum van de stad om vervolgens te zakken bij een woning aan de Bosstraat.
Ik kreeg voor mijn verjaardag onder andere naast een heleboel Chinese potloden ook een doosje met een puntenslijper.
Derwent superpoint manual.
En daar haalde ik dus een dingetje uit en een stangetje zat er bij, ik had geen idee hoe dat in elkaar moest. Op de doos stond in vijf talen vermeld wat het was, maar niet in de mijne, de QR code kreeg ik niet gescand, wellicht te weinig of te veel licht, dus ik raadpleegde de zoekmachine en kwam het volgende filmpje tegen.
Dit heb ik nu dus vastgeschroefd aan tafel. Ik kreeg er ook nog een (eveneens made in china) schetsboekje bij, en ik ben al druk aan het tekenen om de puntenslijper te kunnen testen.
Ik heb tijdens mijn vakantie veelvuldig gebruikt gemaakt van de navigatie van google op mijn telefoon. Ten eerste omdat ik mijn autonavigatie van Garmin niet meer geuopdatered krijg, en ze wel steeds de wegen blijven veranderen. Ik gebruik hem dan ook als hulpmiddel, en als ik op onbekend terrein kom schakel ik mijn telefoon in.
Met het fietsen wilde ik dat net zo doen, gewoon de bordjes volgen tot het te bezoeken plaatsje en pas de telefoon inschakelen als ik even wat hulp nodig had. Maar ik bleek toch vaker hulp nodig te hebben dan ik verwachte.
De bewegwijzering laat te wensen over, en als je een keer wat mist en zet dan de navigaie aan dan weet die altijd de korste weg en dan weet ik niet of de borden dan wel de juiste kant opwijzen. De navigatie beweegt ook steeds mee, dan denk ik dat we naar links moeten en had het toch rechts moeten zijn. En als ik dan denk dat hij naar links wijst dus we zullen wel naar rechts moeten is dat ook fout, dan hadden we juist wel naar links gemoeten. Maar geen probleem, gewoon doorfietsen dan herberekent hij wel en is het net of ik de juiste route gekozen heb.
Later ging ik dat ding de hele route volgen, maar dan ging mijn accu te snel leeg.
Ook in de binnensteden maakte ik wel eens gebruik van de navigatie, om te kijken waar we naar toe moesten wandelen, heel handig. Alhoewel het natuurlijk wel altijd een verrassing is hoe het er daadwerkelijk allemaal uit ziet.
En in Delft wandelde ik terug naar de parkeergarage, en ik dacht, die maakt wel een hele grote omweg zeg, toen zag ik dat hij nog op de autoroute stond, en toen ik hem op wandelen zette bleken we al te staan voor de ingang, wat een prachtig toeval.
Op de laatste dag dat ik 47 was ben ik gefietst van de camping in Barendrecht naar Oud Beijerland, en daarvoor moest ik onder de Oude Maas door middels de Heinenoordtunnel. Aangezien de lift aan deze zijde defect bleek moesten we naar beneden fietsen en hadden we er geen erg in dat we in een gedeelte voor landbouwverkeer terrecht kwamen, dat staat ook maar slecht aangegeven daar. Aan de overkant deed de lift het wel en op de terugreis deed alles het weer.
Een prachtige route over de Hoekse Waard waarbij er op één gedeelte verplicht gegroet moest worden, dus dat deed ik dan maar, en mensen groeten dan terug ook.
Oud Beijerland viel niet tegen, wat een prachtig dorp en wat een prachtig centrum, vol winkeltjes in oude en nieuwere panden, met helaas toch ook wel wat leegstand her en der.
Een voormalige raadhuis en voormalige rechtbank, zeer netjes onderhouden.
We hebben ook nog ergens een Bramburger gekocht, heerlijk, en dan ben ik zo ver van huis en waan ik me zo dichtbij.
Elke zichzelf respecterende stad of dorp heeft wel een Marktplein, en dat is toch fijn.
Ook hier vrij veel informatieborden op historische panden.
De teksten tussen de foto`s is een beetje de begeleiding. En de foto`s zelf zijn dan weer een verslag van wat ik zoal gezien heb. Dit ter verkoeling en iemand in het gezelschap die daar dan weer interesse voor heeft.
Plus dat de vorige keer dat ik in Delft was de toren niet op mocht omdat het nogal waaide, dus dit keer wilde ik dat goedmaken.
Dus de oude kerk ook maar even bekeken, dat zat bij de prijs in want daar moet je voor betalen.
En de kogelgaten.
Mooi optrekje, scheve toren.
Hier naar kijken vind ik soms nog mooier dan kijken naar een schilderij.
En me ergeren aan hele lelijke dingen vind ik ook heel erg fijn.
En inmiddels ben ik weer thuis maar mijn weblog loopt, op deze zin na, wat achter.
We treffen het niet, alweer noodweer vandaag, boven de 30 graden is niet te doen. Om toch niet de hele dag op de camping te hangen maar eens een kijkje genomen in Puttershoek.
Het haventje is nog wel historisch, de rest is ooit afgebroken omdat de dijken verzwaard moesten worden.
Eerst even bij het water gezeten en toen het dorpje maar eens door.
Dit pand heeft onderhoud nodig, anders hoeft het helemaal niet meer.
Kerken worden meestal wel goed onderhouden.
Het winkelcentrum aldaar is wel netjes en schoon en goed gevuld, maar allemaal rechttie rechtaan, superstrak. En daar zijn dan ook weer liefhebbers voor, ik zie liever alles schots en scheef tegen elkaar aan hangen.
Tot zover, als ik morgen niet verdampt of gesmolten ben meld ik me weer.
Gisteren heb ik de fietsen weer ingeleverd, ik had ze gehuurd voor een week, en die week was om, dus vandaag met de auto naar de Markthal in het spuuglelijke Rotterdam.
Dat Rotterdam zo spuuglelijk is komt heus niet door de bombardementen hoor, dat komt omdat het helemaal verkeerd is wederopgebouwd.
Omdat er een hittegolf gaande is wilde ik toch wat verkoeling opzoeken en alhier leek me dat wel gepast, in elk geval niet in de brandende zon, dit kutweer gun je niemand, maar we moeten het er maar mee doen.
De kubuswoningen zijn dan wel weer fraai, en het is zelfs mogelijk om er eentje van binnen te bekijken, maar toen ik de wachtrij zag, plus dat ik niet gevaccineerd ben liet ik dat maar voor wat het was.
Toen ze de Markthal gingen bouwen vonden ze allemaal ouwe meuk, en dat is in vitrines opgesteld onder de noemer De Tijdtrap.
Zo doen ze net of Rotterdam heel oud is, maar dat is toch niet echt te zien.
Buiten, aan ze zijkant van de Markthal staat een ding waarop staat dat daar het beeld van Erasmus heeft gestaan, die schijnt nu honderd meter verderop te staan, vlak bij zijn ook verdwenen geboortehuis.
En daar staat een foto van hoe het er uit zag voor het bombardement, en zo hadden ze het ook moeten herbouwen, dat kan alsnog wel, vind ik.
Hierboven dus een foto van een foto, en hieronder een spreuk van wijlen Jules Deelder.
