Het is 1 oktober, het begin van de herfst. Ik haat de herfst.
Gedurende september kan ik nog volhouden dat het zomer is, september is immers een zomermaand. Maar het daglicht wordt korter, de temperaturen kouder en de dood en verderf van de bladeren der natuur komt er aan. En dan duurt het nog tot maart voor de zon weer een beetje gaat schijnen.
Maar zo is het leven, na het zoet van de zomer komt het zuur van de winter. Hoe ouder men wordt des te sneller het gaat en ik besef steeds meer, de leuke dingen blijven leuk en de nare dingen blijven naar, dat hoort gewoon zo.
Winschoten begon deze maand met een explosie aan een woning in het holst van de nacht. Ik heb er zelf niks van gehoord, en de NOS ook niet.
Wat ik wel heb gehoord, en bij deze aan iedereen laat horen, de Rim Bim, uit 1985, en ik luister dit lied ook al sinds 1985, niet elke dag natuurlijk.
Dit nummer zette ik vroeger altijd op als ik wat neerslachtig was, en dat hielp, het vrolijkt me op, dat effect heeft het nog steeds. De stem is mooi, de muziek is mooi, het is duidelijk verstaanbaar en klinkt zo netjes. En het slaat helemaal nergens op.
Quandy was niet altijd aan het wandelen of zwemmen of aan het spelen of aan het eten of drinken of aan het plassen poepen. Hij sliep ook ontzettend veel. Daarom filmde ik hem eens terwijl hij lekker sliep, en liet ik daarna een moederkip en diens kuikens zien. Inmiddels hebben ze allemaal een goed leven gehad en zijn ze allemaal dood. In juni 2010 nog niet.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In juni 2010 was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Ik was afgelopen zaterdag voor het laatst in de voormalige Sint Lucas Ziekenhuis in Winschoten. Omdat het gebouw grotendeels gesloopt wordt mocht iedereen er nog één keertje in, om afscheid te nemen.
Er was daar ook een maquette van het Sint Lucas Ziekenhuis en u kan zien dat ze in die honderd jaar telkens verder uitgebreid zijn. In de jaren 90 was de laatste grote verbouwing, toen werden er nog allemaal woningen gesloopt om ruim baan te maken voor het ziekenhuis, en deze eeuw besloot het ziekenhuis om op te krassen.
Dit is dezelfde maquette, maar dan van de zijkant. Links is de hoofdingang en rechts de oudste gebouwen achter, die voorlopig nog even blijven staan.
Tijdens de open dag was er in de ontvangsthal de mogelijkheid om iets op deze muur te schrijven of te tekenen.
In oktober begint de sloop, dat gaat bijna een jaar duren.
Er staat driemaal fietsen op het bordje op het voormalige Sint Lucas Ziekenhuis in Winschoten.
Nog geen honderd jaar geleden kwam er in Winschoten een ziekenhuis, en nog geen tien jaar geleden verdween het weer, en op het oudste gedeelte na gaat de boel vanaf volgende maand tegen de vlakte, en daar zullen ze bijna een heel jaar mee bezig zijn.
Vanaf mijn balkon gezien staat er van alles voor, maar als ik in de gang sta voor de lift, en voor de voordeur van mijn buurman, zie ik het voormalige Sint Lucas Ziekenhuis. Die staat achter, voor staat een gedeelte van het stadhuis dat volgend jaar tegen de vlakte gaat. En links ergens in beeld de toneeltoren van Cultuurhuis De Klinker.
En deze is genomen vanaf dezelfde plek, door het glas heen, en dan breder, zo ziet u ook ergens De Zusterflat en wat fijne bomen in deze groene stad.
Alleen de hal was open vandaag, daar binnen waren twee tentoonstellingen. De ene bevatte schermen met informatie over de toekomsplannen voor nieuwbouw in Winschoten, met bijbehorende uitlegmensen van de gemeente, er lagen folders, en aan de andere kant waren schermen van de Stichting Oud Winschoten met een tentoonstelling over de honderd jarige geschiedenis van het Ziekenhuis in Winschoten.
En er was een muur waarop geschreven en getekend werd, en achterin twee schermen en bijbehorende zitbankjes om naar filmpjes te kijken die in en vooral rond het gebouw gemaakt zijn. De rondleidingen die werden gegeven waren al vol voor ik me op kon geven, maar ik was nog wel op tijd om een zolang de voorraad strekt en met toegevoegde echtheidspapier steen van het ziekenhuis mee te krijgen.
ALs u die url gaat scannen komt u op een website van de gemeente, en als u hier en hier klikt leest u meer over deze fijne dag.
Dit is het uitzicht vanaf de Winschoter Toren d`Olle Witte, hier kan men uitkijken over de stad en op borden staat allemaal uitleg over een aantal gebouwen en wat geschiedenis.
Binnen is overigens ook informatie vinden, maar het uitzicht is buiten.
Ik ben nog even langs dit gebouw in Winschoten gefietst vanavond.
Afgelopen dinsdagochtend zijn er drie personen met balkon en al vanaf gedonderd.
En donderdagavond ligt de boel er nog zo bij.
Zonder te weten wat er precies aan de hand is geweest vind ik toch dat balkons regelmatig en grondig nagekeken moeten worden, daar niet op bezuinigen en daar zeer zeker geen ongeschoold en ongeschikt personeel bij laten.
De Winschoter Toren d`Olle Witte kent u van buiten, zie hier beelden van binnen.
Zo eens per jaar beklim ik de toren, en elke keer geniet ik weer hoe mooi en oud de wenteltrap is in het onderste gedeelte. Vermoedelijk uit de 13e eeuw Ik film vanaf de ingang van de gevangeniscellen tot aan de lamp bij een deur, het laatste stukje dus.
En daarna komt men in een ruimte waar men via houten trappen verder omhoog kan.
