Genieten op het MaRktplein in Winschoten
De toegift.
En daarna volgenden er nog doodleuk artiesten.
De toegift.
En daarna volgenden er nog doodleuk artiesten.
Abba bestaat tegenwoordig uit twee dames.
Ik zoek het niet op, het overkomt me.
Zo sluit ik mijn zomervakantie af, daar waar de zomer ook begon.
Ik begeef me momenteel midden in Pleinpop op het Marktplein in Winschoten.
Zij moesten allemaal 26 euro betalen, ik krijg het gratis thuisbezorgd.
Nog tot één uur vannacht.
Woensdag zijn ze al begonnen met het klaarzetten der dranghekken, vandaag kwam het podium.
Het gaat tot één uur duren, en er komen nogal wat artiesten, dus ze beginnen op tijd.
Het is nog vroeg, en langzaam maar zeker druppelt er meer volk naar binnen.
De verwachtingen zijn, in tegenstelling tot vanmiddag, dat het droog zal blijven vanavond.
Vorige weekeinde was het het Middeleeuws Winschoten en fantasyfestival in het Stadspark, en volgende weekeinde staat straatheaterfestival Waterbei op het programma, hedenavond is het de beurt aan Pleinpop, op het Marktplein in Winschoten.
Het is net als met Pinksteren, alleen was er toen alleen Nederlandstalige meuk.
Nu is het meuk van Tino Martin, Marcels Nederpop van toen, Look a like Robbie Williams, de band de Coronas en We want Abba wat er op het programma staat.
Ik krijg melding op mijn telefoon dat ik mail heb.
Het betreft een document van RDW MijnOverheid.
Ik moet inloggen met DigiD en zie Vernieuwen rijbewijs.
Ik lees dat mijn rijbewijs vernieuwd moet worden, voor meer informatie wordt doorverwezen naar de bijlage.
Deze open ik en dan lees ik opnieuw dat die vernieuwd moet worden.
Dat kan ook digitaal, ik moet daarvoor op de website zijn van mijn gemeente.
Daar vind ik waar het digitaal kan, en als eerste vragen ze een pasfoto.
En met één klik op de link zie ik de kaart van de omgeving met daarop de dichtsbijzonde erkende fotozaken.
Oke, dus daar ga ik vanmiddag even naar toe en zeg dat het voor mijn rijbewijs is en dan hoor ik het wel.
Deel twee doe ik er meteen achteraan.
Ik kom de winkel binnen, is mevrouw al bezig met een andere klant, en er zit een moeder en kind te wachten en te kletsen.
Als ik langsloop naar de balie zijn ze stil, ik groet ze.
De winkeljuffrouw is druk aan het kletsen met die klant en ik loop even de winkel door.
Ik zie prachtige oude foto`s van Winschoten, van toen mijn woning hier nog niet stond en van toen hier nog die herberg was.
Daarna gaat de winkeljufvrouw met moeder en kind de pasfotokamer binnen en doet haar werk, onderweg daar naar toe groet ze me.
Weer uit dat hok gekomen vraagt ze wat ik wil, en na uitleg mag ik ook meteen het kamertje in.
Er worden twee foto`s genomen, daarna mag ik kiezen, haar voorkeur is de linker. Dat wordt hem.
Daarna gaat ze naar de kassa, knipt en doet wat in een mapje en rekent af met moeder en kind.
Als ze met mijn mapje aan de slag wil vraag ik of het ook digitaal verstuurd kan worden, zoals ook op bordjes in deze winkel staat.
Dat kan, ze vraagt of ik geferifreerd ben, of weet ik veel, geen idee.
Ik moet even inloggen in mijn DigiD en dan ziet ze al dat het goed is door een groen vinkje.
Daarna het nummer nog voorlezen van mijn rijbewijs en de boel wordt verstuurd en klaar.
Ik reken af, krijg het mapje mee, en niet veel later krijg ik mail dat ik mag gaan betalen voor mijn nieuwe rijbewijs.
Bijna 20 euro voor de pasfoto en meer dan 50 voor het rijbewijs.
Nu nog even afwachten dat ik hem kan halen.
Hier deel drie.
Ik kreeg mail dat mijn nieuwe rijbewijs klaar ligt op het gemeentehuis.
Dus ik ging even naar het gemeentehuis en ze vroeg of ik een bewijsje had. Mail.
Oke, ze ging kijken en ze kwam er mee terug, even wat invoeren en uitprinten, ik moest iets ondertekenen, mijn oude pas inleveren en ik kreeg de nieuwe mee.
Het rijbewijs was vroeger een roze boekwerkje, tegenwooridig een pasje.
Hij zit weer in het mapje en ik mag weer tien jaar rijden.
We hadden een fijn fietsdagje naar Sneek gehad en waren nog zo`n tien kilometer van de camping.
Lekke band.
Bandenplakspul is aanwezig, dus de band wordt geplakt.
We vinden al snel het gaatje, plakken het dicht, frummelen de band er weer in en voort maar weer.
Een kilometer verderop is diezelfde achterband weer plat!
Hmm. nog maar een keer plakken dan.
Weer een kilometer verderop is die weer plat, en nu lukt het oppompen ook niet meer.
Na meer dan honderd slagen is die nog zo plat als wat.
Naar de camping gaan lopen is geen optie, de boel aan gruzelementen rijden op een platte achterband is dat wel.
Al de hele dag ben ik zuinig met mijn telefoon, want ik maak gebruik van zijn navigatie en had er mee zo dicht terug bij de camping kunnen komen dat ik het vanaf daar wel uit mijn hoofd weet.
De batterij ging dus leeg.
Door die lekke band had ik zoveel vertraging dat mijn telefoon het begaf.
Het werd al donker, ik had op een gegeven moment niet echt een idee meer waar ik was, en ging op borden kijken.
Dat is erg bijzonder in Friesland, dat je op borden kijkt, want een meneer in de auto vraagt waar of we wezen moesten.
Omdat er meer verkeer aan komt parkeert meneer eerst even zijn auto.
Tja, de veerpont vaart op dit uur niet meer, u moet helemaal omrijden via Drachten om aan de overkant te geraken.
Oke, ik bedank hem vriendelijk en op naar Drachten dan maar.
Voor we daar zijn volgt er ook nog een valpartij, niks gebroken, en raken ondertussen ook de fietsaccu`s leeg.
In Drachten aangekomen is het inmiddels donker en op de borden vind ik de te volgen nummers, die in de donkere srtuiken niet meer zichtbaar zijn.
De ANWB paddestoelen ontbreken op meer plekken dan ze gewenst zijn, en soms zijn er zelfs helemaal geen borden.
Een man die ons wel erg laat nog op pad vindt, verwijst naar linksafslaan bij een rotonde, die nooit komt. Een mevrouw weer een heel andere kant op, een stel heeft onenigheid over welk dorpje we wel of niet door zouden moeten komen, dronkenlappen en Engelstaligen snappen niks en uiteindelijk na twee uur fietsen zijn we weer op precies hetzelfde punt als twee uur geleden.
Inmiddels is het bijna middernacht als twee dames uiteindelijk wel de juiste weg aanwijzen, alhoewel ik toen wel al op gevoel een hele eind in de goede richting was gegaan. (Had ik dat maar direct gedaan, ipv mensen vragen) Ik was ook niet degene die mensen vroeg, ik ben meer iemand van zelf uitzoeken.
Eindelijk waren we weer op bekend terrein en tegen twee uur waren we op de camping.
Een dag later lieten we de fiets reparen en de rest van de vakantie vieren.