Ronflonflon

Tot zo, de korte versie, door Wilhelmina Kuttje en Jacques Plafond. 
Jan Vos en Jacqueline van Benthem deden ook mee, maar alhier ontbreken hun coupletten, en als ik dat er niet bij zeg zal niemand het missen.

De bijbehorende beelden, die er dus eigenlijk helemaal niet bij horen, heb ik zelf gemaakt en betreft Quandy en is daarmee de achtentwintigste in de  Quandy Binge Wachting Lijst






Tot zo, tot zo, ik ben zo weer bij je terug.
Tot zo, tot zo, ik doe het even vlug.
Tot zo, tot zo, toe laat me even gaan.
Tot zo, tot zo, ik heb het al zo lang niet meer gedaan.
En ik kan het gewoon niet meer weerstaan.
Tot zo, tot zo, tot zo, tot zo, tot zo.

Soms komt er iets raars in mij opgeweld.
Dan ervaar ik het leven als een band die knelt.
En waarom zou ik mij in bochten wringen?
Het lijkt me beter om er even uit te springen.

Zo nu en dan vind ik geen bal aan het hele leven.
Is er dan alleen maar nemen en geven?
Dan geef ik mij over aan zinsbegoochelingen.
Laten wij dan nog maar het refreintje zingen.

Quandy

In het kader van oude filmpjes opnieuw insluiten, hier weer eentje met Quandy.



Qyandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019.
Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks.
In  april 2008 was hij dus zeven maanden, en dit is dus alweer het zevenentwintigste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.

Pasen

Op goede vrijdag bruisde het weer als vanouds in Winschoten.
Het was koud, maar droog.
Het was redelijk druk, veel Duitsers ook.

Er was markt, er was vertier en hoogste en oudste molen van de provincie draaide.

OndeRweg in Winschoten

Ik begin thuis.

Voorts neem ik u mee naar de dierenweide in het Sterrebos in Winschoten.



Dit blijft er over als er een groot pand is weggehaald.



Ergens in de Langestraat in Winschoten.



Vanaf een afstandje.



Waar eens een oud vervallen pand stond, een gat onstond, en nu wordt opgevuld.



Tot zover dit keer, volgende keer verder.

NOS

Winschoten Haalde weer eens de NOS.

Winschoten gaat honderd asielzoekers opvangen om Ter Apel te ontlasten, kopte de NOS.
Met aldaar een foto er bij van het leegstaande pand.
De voormalige acute opnamekliniek voor psychische patentien in Winschoten sloot eens wegens personeelstekort, en ging nimmer weer open.  Kijk, dezelfde foto heeft de NOS ook gebruikt.

En nu komen daar dus vluchtelingen in om Ter Apel te ontlasten, het is zo schrijnend daar.
Het betreft geen mensen uit Oekraine, want die zitten in hotels.

Mooi NedeRland

Kritiek op laagvliegende legerhelikopter in Brabant tijdens broedseizoen, kopt de NOS.

Daar staat ook een filmpje waarop te zien is hoe een legerhelikopter laag boven de grond vliegt, het water stuift op en de broedende vogels vluchten.

Waarom is dat nou nog steeds zo?
Natuur is natuur en dient niet voor legeroefeningen gebruikt te worden, nu niet en nooit wel!

En dan zegt het leger dat ze zelfs rekening houden met broedende vogels maar dat het soms niet anders kan.
En de boswachter die daar al 14 jaar werkt zegt dat de verstoringen ook al zo lang duren.

Het is een beetje raar dat er nog altijd geen oplossing voor is, en ondertussen gaat het maar door.

Leuk is andeRs

Veertien jachten van Russische eigenaren in Nederlandse werven aan de ketting, kopte de NOS.

Dat heeft dan te maken met sancties tegen Rusland vanwege het binnenvallen van Oekraine.
En dan zijn ze er ook nog extreem laat mee en het blijkt ook nog eens dat veel van die schepen hier gebouwd worden.

Maar wat ik dus niet begrijp is waarom er honderden rijke zakenlieden bestaan die dan boten van 35 meter hebben enkel en alleen voor zichzelf.
Hoezo bestaat het op deze wereld dat er aan de ene kant mensen in armoede moeten leven, terwijl anderen zo ontzettend veel geld hebben dat ze van gekkigheid niet weten wat ze er mee moeten doen.
Niemand verdiend het om zo rijk te zijn, niemand.
Waarom bestaat dat?

En waarom blijven ze niet in eigen land?  Hun meuk bevindt zich over heel Europa, waarom?

Dat zijn de dingen die ik wil weten, en dat zijn dingen waarvan ik wil dat ze opgeven worden.

KaaRt

Ik was onlangs in een supermarkt voor mijn wekelijkse boodschappen en bij de enige kassa die ze open hebben staat een korte rij, ik sluit aan.
Ik zag dat de klant die net afgerekend had een paar moestuintjes meekreeg.

Leuk, moestuintjes, elk voorjaar deelt de supermarkt dat uit en elk jaar heb ik daar plezier van.
Alhoewel mijn plantjes nooit lang blijven leven lukt het me soms toch om een flink eind te komen.

Ik zag vanaf alhier in deze rij een hele stapel dozen vol met moestuintjes staan.

Toen ik eenmaal afgerekend had wensde de kassajuffrouw me een fijne avond en toen vroeg ik of ik geen moestuintjes kreeg.
Ik verstond niet helemaal wat ze zei, iets met dat ik geen bonuskaart had maar ik kreeg toch een drietal moestuintjes.

Tja, de wekelijke vraag of ik ook een bonuskaart heb beantwoord ik altijd met de klanken van de tweede helft van mijn voornaam.

En voorheen vroegen ze ook altijd of ik voetbalplaatjes, restaurant of pretpatkzegels wilde.
De voetbalplaatjes verzamelde ik wel, voor mijn nichtjes, het restaurant en het pretpark waar de korting voor was betrof me te ver weg dus die weigerde ik altijd, en andere akties kunnen me ook niet bekoren, alleen de moestuintjes vind ik leuk.

Ik wil dus geen bonuskaart, maar als ze me dat voortaan vragen zal ik zeggen dat ik wel graag moestuintjes wil.