Ik was vandaag naar het Zuiderveenfestival aan het Zuiderveen in Winschoten. Gratis toegang, dus druk, gezellig druk. Achter een grote schuur, in de achtertuin met allemaal caravans en wat daar wel of niet op lijkt.
Een man draaide plaatjes, en na wat rondwandelen begon een band te spelen. Remspoor.
Er werden ook rondleidingen gegeven in de schuur, in kleine groepjes. Toen ik daarvoor een kaartje wilde kopen bleek dat ik even moest wachten tot de gids terug was, want die had ze.
Binnenin ben ik jaren geleden al eens geweest, nu was er een heel labyrint gebouwd. Over VHS videobanden heen, schuivende en krakende planken, nauwe doorgangen, trappen met weinig leuning, en overal verzamelingen, van badeendjes tot ruimtevaartspeelgoed, aanstekers, petten, radio en tv en kunst en vooral veel caravans.
Buiten was er eten en drinken en muziek, en mooi weer, en toen weer naar huis gefietst.
Er werd van de voren duidelijk gevraagd om stil te zijn en dat werd duidelijk genegeerd. Dit is geen klacht, dit is een constatering, en wel treffend voor Amsterdam en Nederland.
Op een rondvaartboot door de Amsterdamse grachten afgelopen mei.
Er is slecht nieuws en er is goed nieuws. Het slechte nieuws is dat Dierenasiel Winschoten er mee stopt. Dat wil zeggen verhuizen naar elders dus hier is dat straks niet meer.
Maar als ik die websites zo bekijk word ik daar altijd een beetje somber van. Al die leuke lieve honden die daar zitten. Zucht. Katten en andere dieren vast ook wel, maar ik heb altijd zo mijn voorkeuren waar ik naar kijk.
Fijn hoor, lekker de toerist uithangen op een boot in Amsterdam.
Afgelopen hemelvaartweekeinde was ik daar, en na een fikse wandeling, onder andere over de welbekende Wallen kwamen we uit bij een rondvaartboot, er was nog plek vrij, hij vertrok zo, dus lekker uitrusten en rondkijken.
Ik doe op mijn weblog altijd rechtsreeks verslag van mijn reizen met foto`s en met woorden, de filmpjes die ik maak smeer ik uit over de rest van het jaar.
In de Winschoter toren d`Olle Witte bevinden zich maar liefst 49 klokken, waarvan deze luidklok uit 1773 de grootste en de oudste. Als dit hem is tenminste.
Even kijken wat er op dat briefje staat, even een foto van maken zodat ik het thuis nog eens na kan lezen, en ook maar op mijn weblog zetten. Winkeltje is verhuisd, pand wordt waarschijnlijk gesloopt.
Eens was hier een heg, toen was de heg weg, en nu is het een inmiddels uitgebloeide rozenperkje, in de Rozenstad Winschoten.
Rozenstad en tevens Molenstad, maar daarover een andere keer.
Links de toren zoals die nu is, en rechts zoals hij honderd jaar geleden en de eeuwen daarvoor was. En in het midden achter een replica van de helaas afgebroken watertoren.
De watertoren stond van 1902 tot 1967 aan de Watertorenstraat en op diens plek bevindt zich nu zwembad De Watertoren, waar heel Winschoten en omstreken zijn diploma`s behaald heeft.
En wij hebben dus ons eigen madurodam in de huidige Winschoter toren d`Olle Witte.
Vanaf mijn balkon kan ik altijd goed de tijd in de gaten houden. En nu was ik onlangs weer eens een keer in de Winschoter Toren d`Olle Witte en keek door het uurwerk heen naar mijn balkon.
Mijn balkon is mijn lievelingsplek op aarde. En hoewel ik de mogelijkheid heb daar elke dag te zijn, ben ik daar toch niet elke dag. Gelukkig in de zomermaanden wel.
