Dit is Waterbei, het straattheaterfestival van Winschoten en tegenwoordig ook Blauwestad. Op de vrijdagavond is er een optocht vanaf De Klinker tot het Marrktplein, en dit zag ik allemaal vanaf mijn eigen balkon.
Al die mensen hadden wel een uur gewacht. De optocht begon om half tien, en het liep nu al tegen elf uur. Ik vond het wachten niet erg, ik was immers al thuis.
Eerst kwam er een man met een grote zaklamp, grondig inspecteren of de route geheel vrij was van alles. En die man liep ook weer terug, naar om het hoekje, en alhoewel de muziek luider werd was er zeer lang weinig te zien, zo werkt dat bij een optocht.
Dit hier is een flinke doorkijk in Winschoten. Hier stonden panden die zijn gesloopt, en daarachter stonden ook panden die zijn gesloopt. Allemaal ruimte geschikt voor nieuwbouw, en tot daar plannen voor zijn zijn het stadstuintjes.
Oud plaatje maar nog niet gelogt dus voor internet is het nieuw. Aanstaande zaterdag vieren wij koningsdag gesloten.
Dit plaatje, op een heel ander pand op een heel andere plek in Winschoten is het hele jaar door zichtbaar. Fijn in het Nederlands.
Na mijn vakantie werd ik er pas op gewezen dat er een klein deukje in de bullbar, of pushbar zit, net zo groot als en precies op de hoogte van een trekhaak. Een klein rond deukje.
Toen pas realiseerde ik me dat ik mijn auto op de parkeerplaats van de camping nog op de foto gezet, en bij nader inzien in mijn telefoon bleek dat op donderdag te zijn geweest, toen was ie nog goed.
Deze foto`s had ik al weggegooid, maar door dat deukje weer opgezocht en teruggezet, en nu zelfs geplaatst op mijn weblog.
Op vrijdag had ik wel de auto genomen, naar Franeker, en aldaar gewandeld.
Prachtig en lelijk en alles door mekaar, heerlijk.
Ik kan altijd heerlijk genieten in leuke stadjes, van de panden.
Hier kan ik mijn telefoon scannen en dan volgt er een website met informatie en soms zelfs een leuk filmpje.
Hier sta ik op een bruggetje waar ik nooit onderdoor zal schaatsen.
Tenslotte nog even mijn vakantiewoning voor twee weken.
Het is inmiddels alweer een week geleden, ondertussen staat de caravan alweer op de stalling en lonkt de nieuwe werkweek alweer, en wat blijft is de herinnering.
