Ik heb niet gekeken naar de AVRO televiezierringgala, want ik vind het even weerzinwekkend als verderfelijk. Mensen moeten elkaar niet gaan prijzen en niet overal een wedstijd van maken en zeker niet met zoiets als televisie. Meeste stemmen gelden wantrouw ik altijd, ik kies meer voor mezelf als individu en wat mijn buurman doet zal me worst wezen.
Gelukkig kwam het leukste stukje uit dat gala van de VPRO, want zondag begint Zondag met Lubach weer en dit filmpje hebben ze ingezonden en verscheen ook op youtube:
Het geeft ook meteen allemaal fragmenten weer die ik totaal gemist heb, en wat kan hij dat toch fijn relativerend brengen allemaal.
De wilgenborg is het grootste levende kunstwerk van Nederland met een oppervlakte van veertig bij achttien meter en in de vorm van de vesting van Winschoten met negen bastions. Het staat nabij Blauwestad en is te zien vanaf de A7 en dit jaar maakte ik er bovenstaande foto van. Voor aanvang van Pura Vida, het openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest.
Ik kon er toen niet in, want dat was bestemd voor de vips, dus vandaar alleen de buitenkant.
Het Marktplein in Winschoten. Niet in zijn geheel, slechts een deel. Dat deel dat zich achter de Marktpleinkerk bevindt en waar ook twee keer per jaar kermis is.
Het Marktplein in Winschoten is het oudste plein van de stad. Ooit was Winschoten een stad zonder ook maar één enkele plein. Niet voor te stellen, net zoals het niet voor te stellen is dat er ooit twintig molens stonden.
Toentertijd, ik weet het jaartal niet, moest Winschoten ook maar eens een plein. Rond de Marktpleinkerk (die eerder een andere naam had, namelijk Sint Vituskerk) lag een heel groot kerkhof, dat werd geruimd en het Marktplein was geboren. En hoogstwaarschijnlijk liggen er her der vast nog wat menselijke botten.
En tegenwoorig telt Winschoten tientallen pleinen, ik zal ze wellicht ooit eens een keer gaan tellen.
Het was volgens mij tijdens de RUN van Winschoten. Ik had even een kijkje genomen en her en der wat rondgewandeld en gefietst en vond het nu wel een lekker weertje voor op mijn balkon. Het was ook open monumentendag, en daarom misschien wel zat er iemand te spelen op het carillon van de Winschoter Toren `dOlle Witte.
Meestal draai ik zelf muziek en als het klokkengespeel begint loopt dat ook gewoon door, ik zet het niet harder maar ook niet af, ik kan al die geluiden door elkaar prima hebben. Maar als mijn muziek er mee ophoudt dan krijgt het carillon vrij spel, ik zit eerste rang en mijn hele woning fungeert als een klankkast, prachtig is dat!
Probeer de liederen maar eens te herkennen, want dat is mogelijk.
Door omstandigheden, die u niks aan gaan, was ik vanmiddag aan de wandel met Mellow, de labradoodle van mijn zusje.
Toen Mellow een aantal jaar geleden kwam had ze wel kennis gemaakt met Quandy, maar toen ze groter werd, en Quandy ouder, bleek het toch niet zo klikken en bleek het beter ze maar uit elkaar te houden. Ik zag haar wel eens op een verjaardag, dus we kenden elkaar al wel en kunnen het goed met elkaar vinden.
Ik wilde zondagmiddag doorbrengen bij mijn ouders, kom ik daar, word ik hartelijk begroet door Mellow. Dat was even een buitenkansje, ik mocht Mellow meenemen in de auto en dan ergens gaan wandelen zoals ik voorheen ook veel gedaan heb met Quandy.
Ik besloot te gaan naar het natuurgebied nabij Nieuweschans, daar heb ik heel veel lange wandelingen gemaakt met Quandy, en ooit zelfs met Kiras, en ook Quandy`s laatste autoritwandeling. En nu dus met een vrolijke lenige jonge Mellow, die had me toch een feest, en bij mij kwamen ook allerlei herinneringen weer naar boven. Het leek voor mij wel therapeutisch te werken.
Later die middag hoorde ik Wim T.Schippers nog op de radio, hij werd gebeld door Bart van Leeuwen in het Theater van het Sentiment op de NCRV-KRO radio 5 om te praten over Opzoek naar Yolanda uit 1984.
Muzikale ode aan alle volken die onze planeet zo rijk maken.
De Nederlandse slagwerkgroep Slagerij van Kampen is uitgegroeid tot een act van wereldformaat. De overweldigende oerdrift van de drums, de hartverwarmende energie van de bandleden en de indrukwekkende set-ups staan garant voor een fantastische live-ervaring.
Slagerij van Kampen begon ooit met een ontdekkingsreis van wat de wereld op het gebied van muziek zoal te bieden heeft en wat het met ons doet. De nieuwe show heeft als titel Toccata Da Fuga, ‘aangeraakt door vlucht’. Als we alleen al kijken naar wat de muziek, de ritmes, uit die andere werelden bijgedragen hebben aan onze Hollandse traditionele muziek dan zien we weer dat de wereld eigenlijk grenzeloos zou moeten zijn, dat we open moeten staan voor al het moois dat de planeet ons biedt.
Deze show is een indrukwekkende muzikale ode aan alle volken die onze planeet zo rijk maken. Soms groots en meeslepend, dan weer ragfijn en verstillend. Lang leve de verscheidenheid!
In de pers Slagwerkkrant: ,,De slagwerkers krijgen alle vier de ruimte voor solospots, spelen duetten, en zijn als team misschien wel de beste formatie ooit. Alles wordt bloedstrak gespeeld.”
Hedenavond in De Klinker te Winschoten en ik ben er bij.
Heel mijn leven heb ik dieren gehad, voor zolang ik me herinner. Honden, kippen, konijnen en zelfs een eend.
Ook nog gekooide vogeltjes, maar daar had ik nooit een band mee.
Op dierendag besef ik me altijd dat het einde van het jaar begint. De temeratuur zakt al gestaag, de dagen worden korter en donkerder en natter en bah. Vanaf nu volgen de dagen elkaar in rap tempo op. Sint Martinus en Sint Nicolaas komen er weer aan en nog veel meer natuurlijk.
En zo slaan we ons er wel weer doorheen, net als het hele leven.
Nou ja, goed, ik stond dus klaar voor de Fun RUN, na vierhonderd kinderen mochten de volwassenen die er zin in hadden. En ze vertrokken en ik heb ze daarna nooit meer gezien, ze renden een heel andere kant op, zo de winkekstraat in, ik stond compleet verkeerd. Thuis zag ik in de avond nog steeds mensen over het parcours rennen, waaronder mensen in lichtjespakken.
De zaterdag er op nam ik een kijkje bij de echte RUN van Winschoten. Ik filmde alleen even in de mooist versierde straat van vorig jaar en de mooist versierde straat van dit jaar.
En omdat ik het einde van Quandy al voelde naderen filmde ik ook al fietsend door het Sterrebos nog even een gedeelde, en de muziek komt van toeschouwes van de RUN langs het parcours.
En daarna heb ik een hele tijd naar muziek van The Beatles geluisterd, dat werd rechtsreeks gespeeld op het klokkespel van de Winschoter Toren. En daarvan knipte ik een stukje hier achteraan zodat het een mooi geheel wordt van binnen de tien minuten.
