De zomer is voorbij, Quandy is voorbij, ik ben erg verdrietig en het leven gaat door. Er is momenteel weinig wat mijn interesse heeft of waar ik mijn kop bij kan houden, het enige wat ik kan verdragen, en zelfs wel van genieten is muziek.
Toen ik optredens van Lars Koehoorn bijwoonde nam ik ook alle nummers op, en zette ze stuk voor stuk op youtube. De maker van de volgende video heeft maar liefst drie kwartier Lars Koehoorn achter elkaar gezet. De pratende tussenstukjes zijn er tussen uitgenknipt, dus enkel en alleen muziek!
Ik kan hier wel van genieten, hopelijk u ook. En als dat niet zo is moet u het nog maar een keer proberen, net zo lang tot het kwartje valt. Of niet natuurlijk, zie maar.
Toen ik bij hem kwam was hij, zoals altijd, blij om me te zien, hij wilde opstaan om me te begroeten maar bleef toch zitten, en ik aaide hem en knuffelde hem, zoals altijd, en gaf hem zijn laatste koekje. Ik informeerde even bij mijn ouders en hij had hedenmorgen wel willen wandelen, maar kwam niet verder dan twee meter voorbij het hek. Terwijl hij maandag nog een heel blokje om kon doen.
Hij had in de ochtend in de huiskamer gelegen en de hele middag op zijn gazon. Gelukkig was het een aangenaam zonnige dag.
En nu was het wachten op de dierenarts. Ze kwam, stelde zich voor en we gingen naar Quandy toe, ik waarschuwde, zoals altijd, dat hij niet van vreemden houdt, en hij blafte eventjes, tot ik naast hem neerknielde hem toesprak en hem aaide. Hij had wel vaker een inenting gekregen, dan hield ik ook zijn kop vast en deed de dierenarts aan de achterkant haar werk.
Hij kreeg eerst een prikje om te gaan slapen, en daar kreeg en nam hij ook alle tijd voor, de dierenarts ging op een tuinstoel zitten om het vergif klaar te maken, en ik aaide mijn lieve vriend tot hij sliep. Toen kwam de dierenarts weer, ging naast me zitten en met een scheerapparaatje haalde ze wat haar van de voorpoot om een ader te vinden om daar vervolgens de naald in te zetten en het mengsel er in te spuiten.
We bespraken dat het voor haar ook geen leuk werk is om zoiets te moeten doen. En dat het een voorrecht is voor dieren dat ze ingeslapen kunnen worden, bij mensen gaat dat een stuk lastiger allemaal, en ze wilde weten wat Quandy allemaal leuk vond: zwemmen. Ze wilde overigens geen koffie. We bleven nog best wel lang zitten tot zijn hart niet meer klopte, en ze vertok weer.
We hebben besloten om hem te begraven onder de plek waar die graag lag. En omdat hij de laatste van vier Duitse Herdersonden is die hier geleefd hebben mag hij blijven liggen.
Toen ik twee jaar oud was kwam Barretta in mijn leven, de liefste Duitse Herdershond die je maar voor kon stellen, maar wel een vechtersbaas, hij was de sterkste hond van Winschoten en werd 13,5 jaar! Karzan was zijn opvolger, ook de allerliefte Duitse Herdershond, in elk geval voor mij, en na 11 jaar stierf hij, daarna kwam Kiras, die werd slechts zes jaar en stierf aan de gevolgen van een spierziekte, en nu dus Quandy, na hem zal er geen opvolger komen, vanaf heden ben ik hondloos...
Op 2 oktober 2007 ontmoette ik voor het eerst Quandy, in Drenthe. Op 9 november 2007 mocht ik hem eindelijk halen, uitzinnig. En vanaf 10 november 2007 maakte ik filmpjes, vooruit.
De dag waarvan je weet dat die eens zal komen breekt helaas nu aan...
Quandy woont niet bij mij, Quandy woont bij mijn ouders. Hij is de vierde Duitse herder op een rij.
En weer is de voorkant nog goed, hij kijkt me aan alsof hij het ook niet begrijpt, het is die verdomde achterkant.
Nou ja, hij heeft al jaren last van zwakke heupen en het is een wonder dat hij zo stokoud is geworden: 12! Zijn prostaat zijn we de baas gebleven, zijn knobbels zijn onschuldig gebleven, zijn oren hielden we goed in de smeer, zijn teken werden verwijderd. En hij werd geborsteld en waar nodig ingesmeerd en hij kreeg druppels voor zijn botten. En wat hebben we veel gewandeld, en wat hield hij toch van zwemmen.
De afgelopen zomervakantie`s namen we hem mee, we gingen langs alle waddeneianden die mogelijk waren. Dit jaar gingen we helemaal niet op vakantie, we hoopten dat Quandy de zomer nog mee zou maken. En dat heeft hij gedaan.
In de auto wilde hij al een hele tijd niet meer, met zachte dwang lukte het me nog een paar keer, maar toen hij echt niet meer wilde legde ik me daar ook maar bij neer. Wetende dat dat het begin van het einde zou zijn, gelukkig heeft het nog best lang geduurd voor het daadwerkelijke einde toch onverbiddelijk daar is.
En hij werd een beetje doof, en hij werd strammer en strammer, maar aldoor ging het maar weer door. Met soms even een dipje die hij altijd weer te boven kwam. Hij kreeg al een keer medicijnen tegen de pijn, en als er verbetering was zou die pijn hebben gehad, er kwam helaas geen verbetering, maar gelukkig had hij dus ook geen pijn. Zijn sterke voorpoten troken hem vooruit, en de achterkant waggelde er achteraan, steeds strammer en strammer. Zijn achternageltjes zijn al helemaal vesleten, laatst zelfs tot bloedens toe.
Soms wilde hij niet naar het Sterrebos, dan bleef bij als een koppig ezeltje staan en gingen we zijn keuze doen en dat was dan maar naar de Liefkenshoek en terug, maar dat wilde hij nu ook niet meer. Of tja, hij wilde wel, hij kon niet meer, vanwege die slenterende achterkant, die nu wel heel erg zwak en zwiebelig werd.
Maandag kon hij nog een blokje om, maar dat haalde hij vandaag ook niet meer. Terwijl ik hoopte dat we zo nog weken door konden gaan, maar helaas.
Het moet nog gaan gebeuren, ik zie er als een berg tegenop, maar het moet, de afspraak is gemaakt, bij hem thuis.
Er renden wel 400 kinderen over het Marktplein in Winschoten. En ik besloot om dat maar eens te gaan filmen, op mijn manier.
Dit was op de vrijdagavond. Een dag later was de RUN van Winschoten, een hardloopwedstijd van honderd kilometer, maar estafette en dan twee keer vijftig of tien keer tien mag ook. Het parcours van de RUN is tien kilometer door Winschoten en Heiligerlee.
Voor de Lutje RUN is dit keer een speciaal parcours afgezet over het Marktplein en de straten er achter. En na de Lutje RUN was er ook nog de Fun RUN, daar mocht iedereen aan meedoen of wat voor manier dan ook, voor de fun.
De RUN van Winschoten is de oudste ultraloop van Nederland, en van Europa, men rent dan 100 kilometer, of 2x50, of 10x10, op een zaterdag door Winschoten en Heiligerlee. Voorafgaand aan de RUN is Lutje Run, dat is voor kinderen en die hoeven niet zo ver.
Dit jaar hebben ze de Lutje RUN verplaatst naar de vrijdagavond en naar het Marktplein. Er deden maar liefst 400 kinderen mee, allemaal ingedeeld in catagorien en een eigen parcours dit maal.
Dus ik kon thuis blijven om de Lutje RUN te aanschouwen.
Start en eindpunt was op het Marktplein, en dan renden ze via de Kerkstraat van het Marktplein af en kwamen via de Marktstraat het Marktplein weer op.
Als ik een filmpje geupload heb mag ik van Youtube kiezen uit drie plaatjes, wat ze VIDEOTHUMBNAILS noemen. Dat plaatje komt uit het filmpje. Ik kies dan natuurlijk altijd de leukste, en dat is in dit geval Quandy, hoewel hij niet de lading dekt.
Ik had ook kunnen kiezen voor een arm en paraplu voor mijn zicht op het podium of een donker vlak met lichtjes, het publiek op Pura Vida, maar ja, als Quandy het derde plaatje is gaat dat hem worden.
Dit is de werkelijke inhoud van het filmpje:
Dit jaar staat Prince centraal bij Pura Vida Blauwestad! Het Noord Nederlands Orkest (NNO) brengt samen met solisten Jennie Lena en Boris onder leiding van dirigent Dirk Brossé “A symphonic tribute to Prince”. Dampende funkrock wordt afgewisseld met meer lyrische en ingetogen songs. Zo klinken het swingende Take me with you, het bloedmooie Scandalous en natuurlijk Purple Rain op zaterdagavond 31 augustus aan de oevers van het Oldambtmeer.
Ik vond het een beetje tegenvallen, dat komt natuurlijk omdat ik niks met Prince heb. En niks met Idols of Holland god talent of weet ik wat. Lokale zangers hadden het heus ook wel gekund.
Toen het begon te regenen tijdens Purple Rain vond ik het welletjes. Ik ben in de pauze weggegaan.
Ik was benieuwd wat het Noord Nederlands Orkest van die bagger van Prince kon maken, maar zoals ik al vreesde valt er niks van te maken.
De toespraak van de commissaris van de koning, Rene De Paas (heet eigenlijk Rene Paas, maar zegt zelf steeds DE Blauwestad terwijl het Blauwestad moet zijn, het is immers ook niet DE Winschoten)
En hij maakte nog veel meer fouten tijdens zijn openingstoespraaktje. Hij loog dat de kaartjes gratis waren! Er waren helemaal geen kaartjes, de toegang was gratis.
Hij loog ook dat heel Oost Groningen twee jaar geleden meezong met Queen, want alleen al in de gemeente Oldambt wonen 38.000 mensen en op het veld waren er slechts 11.000. Bovendien zong ik helemaal niet mee.
En weer rakelt hij op dat het Blauwestad project zo slecht begon en nu zo goed loopt, en daar moeten we dan voor klappen?
Een dirigent uit Belgie, voor het Noord Nederlands Orkest, bizar dat dat mag en kan.
Diverse stukjes optredens van diverse artiesten op diverse lokatie`s. Steltloopsters, Vliegende honden (van schuimrubber) bijten niet, Duo Diesel, Grof Stof, jongleren en acrobatiek, een Wild Zwijn met daarop de oermensen Urki en Baraka. Fabuloka Contra, vervreemdend circustheater, spel tussen mens en schaduw. Boudine van Slobbe & Friends, slagwerkspektakel met en zonder een rapper.
Daarna is het ineens zaterdagavond en ben ik naar Blauwstad gefietst om te kijken en te luisteren naar het openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest, onder de naam Pura Vida. En u hoort het lelijkste volkslied ter wereld als afsluiting van dit filmpje.
Zaterdag 1 september 2019 Waterbei Winschoten, straattheater.
Ik begin eerst met nog wat muziekstukjes op de vrijdagnacht en dan wat optredens die ik tegenkwam op de zaterdag. Van heel erg leuk tot niet zo leuk gevolgd door weer heel erg leuk.
